ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 32

ญาธิดาเดินกลับมาอยู่ด้านหน้าโต๊ะทำงาน และจัดการโทรศัพท์กลับไป

“ฮัลโหล? สวัสดีครับ?”

“คุณญาธิดาจากฝ่ายธุรการของ STN Groupใช่หรือเปล่าครับ? ครั้งที่แล้ว เราเคยเจอกันแล้ว เรื่องที่คุณได้เสนอราคาเอาไว้ตั้งแต่ครั้งที่แล้ว ทางเราได้คิดทบทวนแล้ว อาจจะมีความเป็นไปได้ที่สามารถทำธุรกิจร่วมกันได้ เอาแบบนี้นะ เรานัดเวลากัน เพื่อที่จะพูดคุยเรื่องรายละเอียดกันดูไหมครับ?

ญาธิดาได้ยินแล้ว ถึงกลับดีใจมาก ไม่เคยคิดเลยว่าจะตอบตกลงได้แล้ว “ได้ค่ะ งั้นวันนี้เลยดีมั้ยคะ!”

ซึ่งฝ่ายทางประธานรณพีร์เป็นคนนัดหมายเรื่องเวลา ญาธิดาจึงรีบเตรียมทำแผนผลิตภัณฑ์ขึ้นมาเองทันทีชุดของขวัญในเทศกาลวันหยุดของชาติในครั้งนี้เป็นสวัสดิการพนักงานทั้งบริษัท เธอจะทำแผนงานให้สุดความสามารถ และขอคำชี้แนะจากทางโรงงานผู้ผลิต

พริบตาเดียวเวลาก็ล่วงเลยมาถึงตอนบ่าย ญาธิดาได้เตรียมการทุกอย่างไว้หมดแล้ว และออกจากบริษัทเพื่อมุ่งหน้าเดินทางไปยังห้องทำงานของประธานรณพีร์ทันที

ซึ่งนั่งคอยในห้องรองรับแขกอยู่ชั่วครู่ ทางประธานรณพีร์ก็ผลักประตูเข้ามา ญาธิดารีบลุกขึ้นและจับมือกับเขา “สวัสดีค่ะประธานรณพีร์ ดิฉันคือญาธิดาค่ะ”

“ผมทราบครับ” รณพีร์คลี่ยิ้ม พลางยื่นมือออกมาจับมือญาธิดา พร้อมทั้งใช้สายตาประเมินรูปร่างตั้งแต่หัวจรดเท้าของเธออย่างรวดเร็ว

ญาธิดาดึงมือกลับ พลางยื่นแผนงานที่ได้จัดเตรียมไว้ก่อนล่วงหน้าให้แก่เขา “ราคาที่พวกเรายื่นเสนอไปครั้งที่แล้วคุณเองก็เห็นแล้ว ครั้งนี้อยากจะคุยเรื่องตัวสินค้าที่อยู่ในกล่องของขวัญ ถ้าทางบริษัทของคุณสามารถรับได้ ก็ตกลงได้ทันทีค่ะ”

“ไม่ต้องรีบร้อนไป” รณพีร์ ยิ้มให้ พลางเอนหลังพิงโซฟา “คุณญาธิดาครับ นี่น่าจะเป็นครั้งแรกที่คุณทำงานทางนี้ใช่มั้ยครับ?”

ญาธิดาแปลกใจมาก “คุณ...รู้ได้ยังไงคะ?”

รณพีร์พูดเหน็บแนม “ของขวัญในช่วงเทศกาลวันหยุดของชาติจำพวกนี้ ถ้าทำตามความต้องการโดยระบุอย่างชัดเจน น่าจะตัดสินใจตั้งนานแล้ว เพราะว่าโรงงานของพวกเราทำผลิตภัณฑ์ก็ต้องใช้เวลาเช่นกัน อีกทั้งระหว่างเทศกาลวันหยุดประจำชาตินั้น ไม่ใช่แค่คำสั่งซื้อของบริษัทของพวกคุณเพียงเจ้าเดียว คุณมาระบุสินค้าในเวลานี้ เกรงว่าต้องต่อคิวเจ้าอื่นไปก่อน!”

“อะไรนะคะ?” ญาธิดาตื่นตกใจทันที เมื่อครู่เธอเพิ่งจะได้รับงานนี้มา ยังไม่มีประสบการณ์อะไร จึงไม่ได้คำนึงถึงเวลาสักนิดและปัญหาระหว่างการผลิตด้านนี้เลย!

“เอ่อ...งั้นตอนนี้ควรจะทำอย่างไรดีคะ!”

ญาธิดาหมดความคิดไปดื้อๆ ถ้าเธอไม่ทำงานนี้ให้สำเร็จ ส่งผลให้ถึงเวลานั้น ของขวัญไม่สามารถส่งถึงมือพนักงานในบริษัทได้ ถึงเวลานั้นเธอก็คงถูกทั้ง STN Group ประณามจนทุกข์ทรมานแน่!

“ไม่ต้องรีบร้อนไป!” พีร์ถือว่าใจเย็นมาก สายตาของเขาคอยจับจ้องมองมาที่ร่างกายของญาธิดาวนเวียนอยู่แบบนั้น “ที่ผมเรียกคุณมาในวันนี้ ต้องมีวิธีในการจัดการแก้ปัญหาเรื่องนี้ให้กับคุณแน่นอนครับ”

“วิธีอะไรหรือคะ?”

ญาธิดายังไม่เคยเจอกับเรื่องเช่นนี้ เวลานั้นตื่นตระหนกจนเห็นชัดเจนเลยทีเดียว

“ขอแค่ผมพูดไปประโยคเดียว ก็สามารถช่วยคุณแทรกคิวได้ทันที เรื่องนี้ก็ไม่ถือว่าเรื่องใหญ่เรื่องโตอะไรเลยนี่!”

ประธานรณพีร์หัวเราะอย่างครื้นเครง พลางพูดต่อ “แต่ว่า เรื่องนี้จำต้องให้คุณญาธิดาจ่ายเล็กๆ น้อยๆ กับผมหน่อยครับ”

ญาธิดาได้ยินดังนั้น จิตใต้สำนึกพลางย่นคิ้วทันที และเกิดความรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย “จ่ายอะไรหรือคะ?”

ประธานรณพีร์ลุกขึ้นพรวดทันที พลางยิ้มให้เล็กน้อย “เพียงแค่คุณญาธิดายอมให้เกียรติมาทานอาหารเย็นกับผมอย่างเต็มใจ เรื่องพวกนี้ มันก็พูดง่ายขึ้นมาหน่อยครับ”

เมื่อได้ยินคำพูดของผู้ชายที่อยู่ตรงด้านหน้า มุมปากของญาธิดาพลันยกขึ้นอย่างไม่รู้ตัวทันที

ประธานรณพีร์คนนี้ มองเห็นเต็มสองตาว่าอายุก็ปาเข้าไปสี่สิบกว่าแล้ว ผมบนหัวก็บาง ตั้งแต่ที่เธอเข้าประตูมาก็เริ่มใช้สายตากะลิ้มกะเหลี่ยเธอไม่เลิก ครั้งที่แล้วที่ได้เจอกันเธอก็ไม่ได้สังเกต ทว่าครั้งนี้ก็สามารถจับสัมผัสถึงความทุเรศของเขาได้จริงๆ ปากก็พูดว่ากินข้าวด้วยกัน ใครจะไปรู้ว่าเธอไปกินข้าวด้วยแล้วเขาจะทำอะไรกับเธอบ้าง!

ญาธิดากัดฟันไว้แน่น พลางจ้องมองประธานรณพีร์ตาเขม็ง พลันสะบัดแหวนที่ติดอยู่ที่นิ้วมือ และพูดเน้นย้ำออกไปประโยคหนึ่ง “ขอโทษค่ะ ฉันแต่งงานแล้ว!”

พูดจบ เธอก็เก็บเอกสารที่กองอยู่บนโต๊ะอย่างรวดเร็ว และสาวเท้าเดินมุ่งหน้าเดินออกไปทางด้านนอก

รีบลุกขึ้นทันควัน “คุณญาธิดาอย่าเพิ่งไปสิครับ! ผมไม่ติดขัดนะ ผมก็แต่งงานแล้ว! ครั้งที่แล้วที่เจอหน้าคุณก็รู้สึกชอบคุณทันที…”

เมื่อได้ยินเสียงผู้ชายคนนั้น ร่างกายญาธิดาขนลุกขนชันไปทั้งตัว เธอกอดเอกสารเอาไว้ พลันรีบหนีออกไปจากที่นี่อย่างรวดเร็ว