ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 330

คิรินมองเธอพลางหัวเราะเยาะ หลังจากนั้นไม่นานเขาก็กลั้นยิ้ม เลิกคิ้วมองเธอ และพูดด้วยรอยยิ้มว่า “วันหลังผมจะนัดเวลาและพาพี่เอไปด้วย เพื่อเรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับแบรนด์ redeur”

ได้ยินคิรินพูดแบบนี้ ญาธิดาซึ่งเดิมทีกำลังไม่สบายใจก็ได้ผ่อนคลายเวลานี้เอง

ในเมื่อคิรินยอมผ่อนให้ หมายความว่าสิ่งที่เธอทำนั้นคุ้มค่า

แม้หลังจากที่เธอออกจากสโมสรแข่งรถแล้ว ขาของเธอก็ยังอ่อนแรงอยู่เล็กน้อยก็ตาม

จากสโมสรกลับถึงบริษัทเป็นช่วงพักเที่ยง ญาธิดาแทบไม่ทานอะไรเลย พักอยู่ที่โต๊ะนานกว่าหนึ่งชั่วโมง ถึงค่อยรู้สึกว่าจิตใจค่อยๆ ฟื้นตัว

ตอนเช้าแข่งรถไปรอบเดียวก็เพียงพอที่จะทำให้เธอพะอืดพะอมตลอดทั้งวัน

ชมพู่ที่ทานอาหารเสร็จกลับมาอดไม่ได้ที่จะถามว่า “ธิดา เธอไม่กินอะไรเลยจริงๆ เหรอ ฉันมีแซนด์วิชอยู่นะ หรือว่าเธอจะ...”

ญาธิดาส่ายหน้าอย่างอ่อนแรงและพูดเบาๆ “ไม่ต้องหรอก ฉันไม่อยากทานจริงๆ”

ชมพู่เกลี้ยกล่อมอยู่หลายครั้ง แต่เมื่อเห็นว่าอย่างไรเธอก็ไม่ยอมทาน จึงจำต้องยอมแพ้

ในเวลาเดียวกัน ฝั่งลิฟต์ผู้บริหาร ร่างบอบบางร่างหนึ่งเดินออกมา ในมือถือกระติกเก็บความร้อนขนาดใหญ่อยู่ด้วย

นิวราเดินไปที่ห้องทำงานของภวินท์ ความทรงจำที่น่าอับอายเมื่อคืนหวนกลับมาหลอกหลอนเธอดั่งน้ำท่วมท้น

เธอกำที่จับของกระติกเก็บความร้อนไว้ในมือ รู้สึกไม่เต็มใจระคนโกรธเคือง เมื่อไปถึงห้องทำงานประธาน อารมณ์เหล่านี้ก็หายไปในทันใด

นิวรารีบเดินไปที่ประตูห้องทำงานประธาน ยกยิ้มและยกมือขึ้นเคาะประตู เดิมทีเธอคิดว่าจะรอให้ภวินท์มาง้อเธอ แต่เธอคิดไม่ถึงว่าหลังจากนั้นเขาจะเงียบหายไปเลย

แบบนี้ไม่ได้ กลัวว่าระหว่างทั้งสองจะเกิดความแตกแยก เธอจึงขอให้ป้าแม่บ้านทำซุปปลาทันที และเริ่มง้อเขาก่อน

เวลานี้ต่อให้ตัวเองต้องเสียศักดิ์ศรี แต่จะเปิดโอกาสให้ผู้หญิงคนอื่นไม่ได้!

ทันทีที่คิดแบบนี้ นิวรารู้สึกสบายใจขึ้นเล็กน้อย จึงยกมือขึ้นแล้วปิดประตูอีกครั้ง

เมื่อได้ยินเสียงตอบจากชายหนุ่มด้านใน นิวราถึงได้โล่งอก ผลักประตูเดินเข้าไป

ทันทีที่เดินเข้าไป เธอยิ้มกว้างให้ภวินท์ “พี่วิน ยุ่งอยู่หรือเปล่า นิวให้เชฟต้มซุปปลามาให้พี่เป็นพิเศษเลยนะ”

ภวินท์กำลังเซ็นเอกสาร ได้ยินเสียงจึงมองตามเสียงไป เมื่อเห็นเธอ สายตาเขาพลันขุ่นมัวลงพอสมควร

เขายังคิดว่าเธอจะโกรธสักสองสามวันถึงจะหาย แต่คิดไม่ถึงว่าวันนี้จะเข้าหาเขาก่อน

นิวราเดินตรงไปที่โซฟา วางกล่องอาหารกลางวันในมือลง มองภวินท์แล้วพูดอย่างโกรธๆ “พี่วิน ยังไม่มากินอีก นิวอุตส่าห์เอามาให้พี่ทันทีเพราะกลัวว่าซุปจะเย็นเลย”

ภวินท์ได้ยินดังนั้นพลันเลิกคิ้ว ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะยืนขึ้นแล้วเดินไปหาเธอ

ตอนนี้นิวราเริ่มง้อก่อนแล้ว เขาก็ไม่มีเหตุผลที่จะดึงดันต่อไป

นิวราแบ่งซุปปลาในกระติกเก็บความร้อนออกเป็นสองส่วน ดันส่วนหนึ่งไปตรงหน้าภวินท์และพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ลองชิมเร็ว”

ภวินท์หยิบซุปปลาขึ้นมาจิบ แล้วขมวดคิ้วเล็กน้อย

เขาชอบซุปปลา และยิ่งชอบดื่มเวลาอารมณ์ไม่ดี

“เป็นยังไงบ้าง อร่อยไหมคะ”

นิวราถามด้วยดวงตาเป็นประกาย

ภวินท์พยักหน้า “ไม่เลว”

อย่างน้อยมันก็ดีกว่าซุปปลาที่ญาธิดาทำให้เขาก่อนหน้านี้มากนัก

นึกถึงผู้หญิงคนนั้นโดยไม่รู้ตัว ผ่านไปสองวินาทีภวินท์ถึงได้สติกลับมา อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว

ในตอนนี้ นิวราที่อยู่ข้างๆ ไม่ได้สังเกตเลย เธอมองเขาและถามพลางกะพริบตา “พี่วิน ถ้าพี่ชอบ นิวจะมาส่งให้พี่ทุกวันนะ”