ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 357

พี่เอหน้าซีด และก็คิดไม่ถึงว่ามันจะมาถึงขั้นนี้ เธอลุกขึ้น แล้วโค้งให้ภวินท์รัวๆ พลางพูดขอโทษ “ขอโทษด้วยค่ะคุณภวินท์ ศิลปินของเราไม่ค่อยรู้ความ รอกลับไปแล้วฉันจะเกลี้ยกล่อมเขาดีๆนะคะ......”

พูดจบ เธอก็มองสีหน้ามืดมนของภวินท์ และก็ไม่กล้าพูดอะไรมากอีก แล้วเดินก้าวออกไปจากห้องอย่างรวดเร็ว

ประตูห้องปิดลง วินาทีแรก ห้องรับแขกเหลือเพียงแค่ภวินท์เพียงคนเดียว

เขานั่งอยู่บนโซฟา ในหัวมีคำพูดพวกนั้นของคิรินเมื่อครู่แล่นผ่านเข้ามา ในใจก็เริ่มรู้สึกหดหู่

ความรู้สึกของแพรวาเมื่อก่อนเขานั้นรู้ดี ตอนนั้นแพรวายังเป็นดาราที่คนรู้จักไม่มากนักตอนนั้นเขาก็ได้รู้จักเธอ เพียงแค่ที่งานเลี้ยงสังสรรค์งานนึงช่วยดื่มเหล้าแทนเธอเท่านั้นเอง จากนั้นก็คุ้นเคยกัน ไปๆมาๆทั้งสองก็ช่วยเหลือซึ่งกันและกัน เขาให้งานเธอ และเธอก็ช่วยเขาทำหน้าที่ครอบคลุมด้วย ทั้งสองนับว่าเป็นเพื่อนกัน นับได้ว่ารู้ใจ แต่ก็ไม่นับว่าเป็นแฟนกัน

ส่วนความรู้สึกของแพรวา ที่ผ่านมาเขาก็ปฏิเสธอย่างชัดเจน แต่ญาธิดา......

นึกถึงชื่อนี้ หัวของภวินท์ก็ปวดขึ้นมาเล็กน้อย

ถ้าหากเป็นอย่างที่คิรินพูดจริงๆ ญาธิดาก็มีความรู้สึกกับตัวเขา แต่ทำไมอยู่ๆเธอถึงหายตัวไปไหนเวลานี้ล่ะ?

ความสงสัยในใจของเขามากขึ้นเรื่อยๆ ราวกับก้อนที่วุ่นวาย ทำให้เขาคิดยังไงก็คิดไม่ตก

ไม่รู้ว่าเริ่มตั้งแต่เมื่อไหร่ ที่ใจเขายิ่งมีปัญหาขึ้นทุกที

ถึงเวลาเลิกงาน ภวินท์ฟังรายงานการวางแผนการเดินทางหลังจากนี้จากพายุ ก็ยิ่งรู้สึกหงุดหงิด ฟังจบ เขาก็นวดขมับตัวเอง และพูดเสียงเย็นชา “งานวันนี้เลื่อนออกไปก่อนเถอะ”

พายุแอบช็อก แต่ก็ไม่ได้ถามมาก และไปดำเนินการทันที

“เอาล่ะ นายไปก่อนเถอะ คืนนี้ฉันจะกลับเอง”

พายุตอบรับ และก้าวเท้าออกจากห้องทำงานไป

หลังจากพายุออกไป ภวินท์ก็เปิดดูเอกสารในมือ ไม่รู้ว่าทำไม ตัวอักษรพวกนั้นถึงได้กลายเป็นเหมือนตัวอักษรยึกยือ เขาอ่านไม่เข้าหัวเลยสักตัว

อยู่ๆ ประตูห้องก็ถูกเปิดออก มีคนเดินเข้ามา

เขานึกว่าเป็นพายุ เลยไม่ได้เงยหน้าดู

อยู่ๆ ก็มีกลิ่นหอมฟุ้งๆ และตามมาด้วยร่างกายนุ่มๆของหญิงสาวที่แนบมาทางเขา และคว้าคอเขาเอาไว้

“พี่วิน พี่กำลังดูอะไรอยู่เหรอ? ดูซะเคร่งเครียดเลย!”

นิวราพูด พลางเอียงหัวและยิ้มให้เขา

เห็นผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้า ภวินท์ก็ยังคงขมวดคิ้ว และยกมือขึ้นจับแขนของเธอออกจากบริเวณคอ แล้วพูดด้วยเสียงเย็นชา “นิว สงวนตัวหน่อย”

“อยู่ในห้องทำงานไม่โดนคนอื่นเห็นหรอก! แล้วก็พวกเราก็หมั้นกันแล้ว!”

นิวรายู่ปากอย่างไม่ค่อยพอใจ เดิมทีอยากจะเอื้อมมือไปคล้องคอเขาอีกครั้ง แต่เมื่อเห็นสีหน้ามืดมนของฝ่ายชาย ก็เปลี่ยนเป็นคล้องแขนเขาไว้

เธอเอียงคอ และกะพริบตาใส่ภวินท์พลางถาม “พี่วิน พี่เป็นอะไร? ไม่สบายใจเหรอ? ”

“เปล่า แค่มีเรื่องเยอะไปหน่อยเท่านั้น”

ภวินท์เก็บเอกสารในมือ และลุกขึ้นยืน น้ำเสียงที่พูดกับเธออ่อนโยนลงเล็กน้อย “อยากกินอะไร? ฉันพาเธอไป”

“ไม่ได้ไปJING FANG ZHAIนานแล้ว ยังคิดถึงอยากกินนกพิราบย่างของร้านนั้นอยู่เลย!”

“โอเค ฉันพาเธอไป”

ทั้งสองก้าวออกจากห้องทำงาน เดินขึ้นลิฟต์ไป

“ใช่แล้ว พี่วิน” นิวราก็หันไป “นิวได้ยินมาว่าญาธิดาลาออกแล้วเหรอ? ”

ได้ยินแบบนั้น ภวินท์ก็ขมวดคิ้วเบาๆ “เธอรู้ได้ยังไง? ”

“เมื่อวานนิวออกจากโรงพยาบาล เดิมทีอยากจะบอกเธอสักหน่อย คิดไม่ถึงว่าจะติดต่อเธอไม่ได้ เมื่อกี้ฉันไปที่แผนกธุรการ ถึงได้รู้ว่าเธอลาออกไปแล้ว”