ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 358

“อะไรนะ? ” ธีทัตตกใจ นึกว่าตัวเองถึงผิด “ธิดา เมื่อกี้เธอพูดว่าอะไรนะ? ”

ญาธิดายิ้มอย่างไม่รู้ตัว มือขวาลูบคลำท้อง พูดเสียงเบา “หมอบอกว่าเป็นลูกแฝดชายหญิง”

ธีทัตได้ยินดังนั้น นัยน์ตาก็มีแสงส่องเป็นประกาย ด้วยสีหน้ายินดี “จริงเหรอ? ”

เมื่อเห็นสีหน้าเขาแบบนี้ ญาธิดาก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มและพยักหน้า

“ดีจังเลย!” สีหน้าของธีทัตไม่เพียงแค่ยินดี เขายังตื่นเต้นพลางกำมือของญาธิดา “ได้ทั้งลูกสาวลูกชาย ชีวิตนี้ไม่เสียดายแล้ว!”

เห็นท่าทางดีใจของเขา ญาธิดามีความรู้สึกบางอย่างในใจของเธอ

ช่วงระยะเวลาที่ผ่านมา ธีทัตดีต่อเธอและครอบครัวเธอจริงๆอย่างไม่มีที่ติ ไม่เพียงแต่ช่วยให้เธอออกจากเมือง J แถมยังจัดแจงเรื่องดร.ยติภัทรกับคุณปภาวีอีกด้วย

ความจริงใจที่เขามีต่อเธอ เธอรู้เธอเห็น

คิดแบบนี้ เธอก็สะอื้น น้ำตาที่เบ้าตาสั่นเครือ

ธีทัตเห็นแบบนี้ รอยยิ้มบนหน้าก็แข็งไป และลนลานขึ้นมาทันที “ธิดา เธอเป็นอะไรไป? ”

ญาธิดาส่ายหน้า สูดหายใจพลางพูด “ขอบคุณมากจริงๆนะ”

ธีทัตได้ยินแบบนั้น ก็ยกยิ้ม พลางพูดด้วยสายตาลึกซึ้ง “ธิดา การดูแลเธอฉันยินดีทำมัน ฉันแค่หวังว่าในอนาคตสักวัน เธอจะยอมรับฉันได้”

ญาธิดาใจสั่นเล็กน้อย เงยหน้ามองตาสองข้างของธีทัต อยู่ๆในหัวกลับมีใบหน้าของผู้ชายอีกคนแว๊บขึ้นมา

ทันใดนั้น ราวกับมีน้ำเย็นหนังถัง ราดจากหัวของเธอลงมา ทำให้เธอได้สติขึ้นมาก

เธอสูดหายใจเข้าลึก พลางมองธีทัต และพูดเสียงเบา “ขอโทษนะ ในอนาคตอาจจะมีวันนั้น แต่ฉันในตอนนี้......”

เธอพูด และเสียงนิ่งไป พูดต่อไม่ได้แล้ว

“ฉันเข้าใจ” นัยน์ตาของธีทัตมีความเศร้าเล็กน้อย พลางพูดเสียงอ่อย “ฉันไม่รีบร้อน และยินดีที่จะรอ”

ญาธิดาได้ยินดังนั้น ความรู้สึกผิดในใจที่มีต่อธีทัตก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้น

ในวันนี้ เธอไม่มีหนทางจริงๆ อยู่ในต่างประเทศ เธอทำได้แค่ต้องพึ่งพาธีทัต แต่หลังจากนี้ บุญคุณยิ่งใหญ่ที่ติดค้างธีทัต เธอจะต้องตอบแทนให้แน่ๆ!

ส่วนสำหรับผู้ชายคนนั้น เธอจะค่อยๆลืมเขา กีดกันเขาออกจากโลกของตัวเอง

ญาธิดาไม่เคยรู้มาก่อน ผู้ชายที่เธอไม่เคยลืมเลย ก็ไม่เคยลืมที่จะตามหาตัวเธอ

ในประเทศ คฤหาสน์ที่เมือง J

นิวรากำลังยุ่งอยู่กับการเลือกและเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องนอน เหตุผลเพราะว่ายี่สิบนาทีก่อน ภวินท์โทรหาเธอ บอกว่าจะมาหาเธอ

นี่เป็นครั้งแรกหลังจากการหมั้นที่ภวินท์มาหาหล่อนที่บ้านเธอก่อน แน่นอนว่าหล่อนต้องแต่งตัวให้ดีๆ จะละเลยไม่ได้ และก็จะโอเว่อร์ไปไม่ได้

หล่อนเปลี่ยนชุดติดๆกันหลายชุด เมื่อเธอสวมชุดเดรสสีม่วงอ่อนบนร่าง ประตูห้องก็มีเสียงเคาะประตูของสาวใช้ในบ้านดังขึ้น “คุณหนู คุณภวินท์มาถึงด้านล่างแล้วค่ะ”

นิวราได้ยินดังนั้น จึงรีบรูดซิปด้านข้างของเดรสขึ้น จัดแจงผมเผ้า แล้วจึงทำท่านิ่งๆเดินออกมาจากห้อง เดินลงไปทางด้านล่าง

เมื่อนิวราลงมาจากชั้นสอง ก็เห็นชายหนุ่มเดินเข้ามาจากประตู มุมปากเธอยกขึ้น ยิ้มต้อนรับ ด้วยน้ำเสียงสดใส “พี่วิน!”

สีหน้าของภวินท์เข้มเล็กน้อย เงยหน้ามองไปทางหล่อน พลางถามด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ “คุณลุงกับคุณป้าม่อยู่เหรอ? ”

นิวราเดินเข้าไป และควงแขนของเขาอย่างเป็นธรรมชาติ “คุณพ่อกับพี่ชายอยู่ที่บริษัท คุณแม่ไปเล่นไพ่ ให้นิวเรียกพวกเขากลับมามั้ย? ”

“ไม่ต้อง” ดวงตาของภวินท์มืดมน ส่วนนัยน์ตาก็มีประกายเจ็บปวดอย่างรวดเร็ว “แบบนี้ดีที่สุด”

นิวราได้ยินดังนั้น ก็ดีใจ ใบหน้าก็มีสีแดงก่ำขึ้นอย่างไม่เป็นธรรมชาติ

เห็นที ภวินท์นั้นคิดได้แล้วจริงๆ และเขาเต็มใจที่จะใช้เวลากับเธอคนเดียวในโลกของคนสองคนแล้ว