ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 358
“อะไรนะ? ” ธีทัตตกใจ นึกว่าตัวเองถึงผิด “ธิดา เมื่อกี้เธอพูดว่าอะไรนะ? ”
ญาธิดายิ้มอย่างไม่รู้ตัว มือขวาลูบคลำท้อง พูดเสียงเบา “หมอบอกว่าเป็นลูกแฝดชายหญิง”
ธีทัตได้ยินดังนั้น นัยน์ตาก็มีแสงส่องเป็นประกาย ด้วยสีหน้ายินดี “จริงเหรอ? ”
เมื่อเห็นสีหน้าเขาแบบนี้ ญาธิดาก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มและพยักหน้า
“ดีจังเลย!” สีหน้าของธีทัตไม่เพียงแค่ยินดี เขายังตื่นเต้นพลางกำมือของญาธิดา “ได้ทั้งลูกสาวลูกชาย ชีวิตนี้ไม่เสียดายแล้ว!”
เห็นท่าทางดีใจของเขา ญาธิดามีความรู้สึกบางอย่างในใจของเธอ
ช่วงระยะเวลาที่ผ่านมา ธีทัตดีต่อเธอและครอบครัวเธอจริงๆอย่างไม่มีที่ติ ไม่เพียงแต่ช่วยให้เธอออกจากเมือง J แถมยังจัดแจงเรื่องดร.ยติภัทรกับคุณปภาวีอีกด้วย
ความจริงใจที่เขามีต่อเธอ เธอรู้เธอเห็น
คิดแบบนี้ เธอก็สะอื้น น้ำตาที่เบ้าตาสั่นเครือ
ธีทัตเห็นแบบนี้ รอยยิ้มบนหน้าก็แข็งไป และลนลานขึ้นมาทันที “ธิดา เธอเป็นอะไรไป? ”
ญาธิดาส่ายหน้า สูดหายใจพลางพูด “ขอบคุณมากจริงๆนะ”
ธีทัตได้ยินแบบนั้น ก็ยกยิ้ม พลางพูดด้วยสายตาลึกซึ้ง “ธิดา การดูแลเธอฉันยินดีทำมัน ฉันแค่หวังว่าในอนาคตสักวัน เธอจะยอมรับฉันได้”
ญาธิดาใจสั่นเล็กน้อย เงยหน้ามองตาสองข้างของธีทัต อยู่ๆในหัวกลับมีใบหน้าของผู้ชายอีกคนแว๊บขึ้นมา
ทันใดนั้น ราวกับมีน้ำเย็นหนังถัง ราดจากหัวของเธอลงมา ทำให้เธอได้สติขึ้นมาก
เธอสูดหายใจเข้าลึก พลางมองธีทัต และพูดเสียงเบา “ขอโทษนะ ในอนาคตอาจจะมีวันนั้น แต่ฉันในตอนนี้......”
เธอพูด และเสียงนิ่งไป พูดต่อไม่ได้แล้ว
“ฉันเข้าใจ” นัยน์ตาของธีทัตมีความเศร้าเล็กน้อย พลางพูดเสียงอ่อย “ฉันไม่รีบร้อน และยินดีที่จะรอ”
ญาธิดาได้ยินดังนั้น ความรู้สึกผิดในใจที่มีต่อธีทัตก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้น
ในวันนี้ เธอไม่มีหนทางจริงๆ อยู่ในต่างประเทศ เธอทำได้แค่ต้องพึ่งพาธีทัต แต่หลังจากนี้ บุญคุณยิ่งใหญ่ที่ติดค้างธีทัต เธอจะต้องตอบแทนให้แน่ๆ!
ส่วนสำหรับผู้ชายคนนั้น เธอจะค่อยๆลืมเขา กีดกันเขาออกจากโลกของตัวเอง
ญาธิดาไม่เคยรู้มาก่อน ผู้ชายที่เธอไม่เคยลืมเลย ก็ไม่เคยลืมที่จะตามหาตัวเธอ
ในประเทศ คฤหาสน์ที่เมือง J
นิวรากำลังยุ่งอยู่กับการเลือกและเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องนอน เหตุผลเพราะว่ายี่สิบนาทีก่อน ภวินท์โทรหาเธอ บอกว่าจะมาหาเธอ
นี่เป็นครั้งแรกหลังจากการหมั้นที่ภวินท์มาหาหล่อนที่บ้านเธอก่อน แน่นอนว่าหล่อนต้องแต่งตัวให้ดีๆ จะละเลยไม่ได้ และก็จะโอเว่อร์ไปไม่ได้
หล่อนเปลี่ยนชุดติดๆกันหลายชุด เมื่อเธอสวมชุดเดรสสีม่วงอ่อนบนร่าง ประตูห้องก็มีเสียงเคาะประตูของสาวใช้ในบ้านดังขึ้น “คุณหนู คุณภวินท์มาถึงด้านล่างแล้วค่ะ”
นิวราได้ยินดังนั้น จึงรีบรูดซิปด้านข้างของเดรสขึ้น จัดแจงผมเผ้า แล้วจึงทำท่านิ่งๆเดินออกมาจากห้อง เดินลงไปทางด้านล่าง
เมื่อนิวราลงมาจากชั้นสอง ก็เห็นชายหนุ่มเดินเข้ามาจากประตู มุมปากเธอยกขึ้น ยิ้มต้อนรับ ด้วยน้ำเสียงสดใส “พี่วิน!”
สีหน้าของภวินท์เข้มเล็กน้อย เงยหน้ามองไปทางหล่อน พลางถามด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ “คุณลุงกับคุณป้าม่อยู่เหรอ? ”
นิวราเดินเข้าไป และควงแขนของเขาอย่างเป็นธรรมชาติ “คุณพ่อกับพี่ชายอยู่ที่บริษัท คุณแม่ไปเล่นไพ่ ให้นิวเรียกพวกเขากลับมามั้ย? ”
“ไม่ต้อง” ดวงตาของภวินท์มืดมน ส่วนนัยน์ตาก็มีประกายเจ็บปวดอย่างรวดเร็ว “แบบนี้ดีที่สุด”
นิวราได้ยินดังนั้น ก็ดีใจ ใบหน้าก็มีสีแดงก่ำขึ้นอย่างไม่เป็นธรรมชาติ
เห็นที ภวินท์นั้นคิดได้แล้วจริงๆ และเขาเต็มใจที่จะใช้เวลากับเธอคนเดียวในโลกของคนสองคนแล้ว
หล่อนเรียกให้สาวใช้เสิร์ฟชาเสิร์ฟผลไม้ทันที พลางดึงภวินท์เดินไปทางโซฟา
อยู่ๆ เธอก็นึกขึ้นได้ และพูดเสียงเบา “พี่วิน......พวกเรา ไปที่ห้องฉันดีกว่า ที่นั่นเงียบ......”
สีหน้าของภวินท์ไม่เปลี่ยน และเดินไปนั่งลงบนโซฟา “ไม่ต้อง ฉันมาหาเธอ มีเรื่องต้องทำ”
นิวราถามขึ้นอย่างอดไม่ได้ที่จะสงสัย “เรื่องอะไร? ”
ภวินท์ไม่ได้พูดอะไร สายตามองไปทางประตู นิวราเห็นดังนั้น ก็มองตามสายตาของเขาไป
ที่ประตู ชยินถูกผู้ชายสองคนล็อกแขนซ้ายขวาไว้หิ้วเข้ามา สีหน้าอึดอัดเล็กน้อย
นิวราชะงัก สีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย และรีบหันไปถามภวินท์ “พี่วิน พี่ทำอะไร? ”
“นิว เธอจำอุบัติเหตุมอเตอร์ไซต์ที่เกินขึ้นหน้าบริษัทเมื่อเดือนก่อนได้มั้ย? ”
ได้ยินแบบนั้น สีหน้าของนิวราก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย ไม่นาน เธอก็เอ่ยปากถาม “ทำไมเหรอ? ”
ภวินท์หรี่ตาลงเล็กน้อย สายตาเฉียบคมมองไปทางชยิน “เรื่องนั้นไม่ใช่อุบัติเหตุ แต่ว่ามีคนจงใจให้มันเกิด”
ได้ยินเขาพูดแบบนี้ แผ่นหลังของนิวราก็แข็งทื่อทันที หล่อนกำหมัดแน่น ดวงตามองไปทางชยิน นัยน์ตามีความเยือกเย็นปรากฏขึ้นเล็กน้อย
หลังจากนั้นสองวินาที หล่อนก็แกล้งทำเป็นตกใจ มองภวินท์พลางถาม “แล้วมันเกี่ยวอะไรกับชยิน”
ภวินท์พูดเสียงเข้ม “ให้เขาพูดเองเถอะ”
สีหน้าของชยินมืดมนเล็กน้อย ขณะที่เงยหน้ามองนิวรา ดวงตาก็มีความรู้สึกผิดเล็กน้อย เขาสูดหายใจเข้าลึก ยังไม่ทันได้พูดแม้ครึ่งคำ
นิวราก็กัดฟันด้วยความเกลียดชังเล็กน้อย ในใจพอคาดเดาอะไรได้แล้ว
วันนี้ที่ภวินท์ไม่พูดไม่จาก็ส่งสองคนนี้ไปจับชยินมา หรือพูดได้ว่าเขาต้องมีหลักฐานอยู่ในมือแล้วแน่ๆ ถ้าหากถึงตอนนั้นชยินคายความลับออกมา งั้นหล่อนก็โดนแฉด้วยสิ!
เมื่อคิดดังนั้น แผ่นหลังของนิวราก็เหงื่อตกอย่างไม่รู้ตัว หล่อนสูดหายใจเข้าลึก สายตามองไปทางภวินท์อย่างรวดเร็ว และรีบแกล้งทำเป็นโมโหพลางลุกขึ้นยืน แล้วเดินไปทางชยิน
“ชยิน! นี่มันอะไรกัน!”
ชยินเงยหน้ามองนิวรา ริมฝีปากขยับเล็กน้อย ลังเลที่จะพูด
นิวราขมวดคิ้ว และพูดด้วยเสียงเย็นชา “นายทำอะไรกันแน่ ถึงทำให้พี่วินโกรธ? แล้วก็เรื่องมอเตอร์ไซค์มันเรื่องอะไรกัน? ”
หล่อนพูด พลางใช้โอกาสที่อยู่ด้านหลังภวินท์ ส่งสายตาให้ชยิน
ชยินได้รับสัญญาณ ก็สูดหายใจเข้าลึก ก้มหน้ามองพื้น และพูดขึ้น “คุณหนู เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว ผมก็ไม่มีอะไรก็แก้ตัวแล้ว”
นิวรากำหมัดแน่น สีหน้าโมโหจนแดงก่ำ “นาย......ทำอะไรลงไปกันแน่? ”
ชยินสูดหายใจเข้าลึก และพูดออกมาทีละคำ “เรื่องมอเตอร์ไซค์ผมเป็นคนจัดการเอง ที่จริงอยากจะสั่งสอนญาธิดาสักหน่อย คิดไม่ถึงว่าอยู่ๆคุณหนูจะโผล่มา และมาขวางรถไว้......ดังนั้น ที่คุณหนูได้รับบาดเจ็บจนต้องเข้าโรงพยาบาล เป็นฝีมือของผมทั้งหมด”
นิวราได้ยินดังนั้น ก็แกล้งทำเป็นตกใจ หันไปมองทางภวินท์ “พี่วิน......ที่เขาพูดเป็นเรื่องจริงงั้นเหรอ? ”
ภวินท์หึอย่างเย็นชา นัยน์ตาเย็นชาอย่างเห็นได้ชัด “สั่งสอน? เห็นได้ชัดว่านายจงใจจะฆ่า!”
ตั้งแต่ครั้งก่อนหลังจากที่รู้สึกว่าชยินผิดปกติ เขาก็ส่งคนไปตรวจสอบชยิน ใครจะรู้ว่าเขาเคยโผล่หน้ามาอยู่ในกล้องวงจรปิดที่บริเวณ STN Group ในวันที่เกิดเหตุ จึงตามเบาะแส ก็มาเจอภาพที่เขาพบกับคนที่ขี่มอเตอร์ไซต์......
ทั้งหมดนี้เขารู้มันอย่างแจ่มแจ้ง ถึงได้ไปหาชยินที่คฤหาสน์ของตระกูลวรโชติ
คิดไม่ถึง เขาก็เท่เหมือนกัน ไม่ทันได้พูดกี่คำเขาก็ยอมรับแล้ว
ภวินท์ลุกขึ้นยืน เดินตรงไปหาเขาด้วยออร่ากดดัน เดินมาหยุดลงตรงหน้าเขา และถามด้วยเสียงเย็นชา “นายบอกฉันมา ทำไมนายต้องสั่งสอนญาธิดาด้วย? ”
เขากับญาธิดาไม่มีความแค้นเคืองกัน ไม่มีเหตุผลที่จะต้องทำร้ายเธอเลย นอกจาก......
ภวินท์หันหน้า มองไปทางนิวราที่อยู่ด้านข้างด้วยสายตาเย็นชา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ดวงใจภวินท์