ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 366

ออกจากห้างมา ธีทัตพาเธอเดินเข้าไปในซอยเล็กข้างๆ เลี้ยวซ้ายเลี้ยวขวา เห็นตึกสองชั้นสีขาว กำแพงถูกปกคลุมไปด้วยไม้เลื้อยไปครึ่ง แกว่งไปมาตามสายลม ทำให้ดูแล้วรู้สึกสดชื่นผ่อนคลาย

“ที่นี่แหละ”

ธีทัตพาเธอเดินไปที่ประตูด้านข้างบานหนึ่ง ผลักประตูเข้าไป มีเก้าอี้นอนวางไว้ที่ประตูหนึ่งตัว มีชายชราคนหนึ่งนั่งอยู่ด้านบน

ธีทัตเป็นคนเดินเข้าไปก่อน เอ่ยทักทายเขา “คุณลุงลี”

ชายชรากำลังหรี่ตาลงครึ่งหนึ่งกำลังถือพัดใบปาล์มพัดอยู่ ได้ยินเสียงก็ลืมตาขึ้นเล็กน้อย พยักหน้าให้กับเขาเรียบเฉย แล้วหลับตาอีกครั้งอย่างสบายใจ

ธีทัตหันหน้า ไปยิ้มให้กับญาธิดา กดเสียงต่ำพูดขึ้น “ไปกันเถอะ”

ญาธิดางุนงงเล็กน้อย มองชายชราคนนั้น ตามฝีเท้าของธีทัตไปด้วยความลังเล “ตรงเข้าไปแบบนี้ มันจะดีเหรอ?”

“เขาคือคุณพ่อของเจนนิเฟอร์ บางครั้งฉันจะมาเล่นหมากรุกกับลุงเขา แต่ความจำเขาบางครั้งก็ดีบางครั้งก็แย่……บางครั้งฉันบอกว่าเป็นใคร เขาอาจจะไม่รู้”

ญาธิดาพยักหน้า ตามธีทัตเข้าไปในบ้าน เมื่อเข้าประตูไป ก็เห็นห้องโถงใหญ่ถูกปรับปรุงให้กลายเป็นห้องโถงนิทรรศการขนาดเล็ก ชุดราตรีแต่ละชุดแขวนในตู้กระจกใส มีลักษณะโดดเด่นเฉพาะ ดึงดูดสายตามาก

เมื่อเห็นชุดในตู้กระจก ญาธิดาก็ซ่อนเร้นแสงที่เปล่งประกายในดวงตาไม่มิด

ข้างในนี้ เวลาว่างที่เธออยู่ในอเมริกาก็ล้วนศึกษาซึมซับกับศิลปะ และให้ความสนใจเป็นอย่างมากกับงานแถลงข่าวของแบรนด์ดังๆ ยกระดับสุนทรียภาพอย่างช้าๆ และกลายเป็นจู้จี้จุกจิกในเรื่องเสื้อผ้า

แต่การออกแบบของเจนนิเฟอร์ สามารถที่จะทำให้เธอดวงตาเปล่งประกายได้จริงๆ

และในขณะนี้ จู่ๆ บริเวณมุมบันไดวนก็มีเสียงฝีเท้าดังขึ้น จากนั้น ก็มีเสียงผู้หญิงดังมา “ธีทัต ไม่เจอกันนานเลยนะ”

ญาธิดามองไปตามเสียง เห็นระหว่างบันได มีหญิงสาวร่างสูงเพรียว สวมชุดกระโปรงยาวสีขาวสบายๆ หน้าตาอ่อนโยน ไม่มีความเคร่งขรึมเลยสักนิด

ธีทัตมองเธอ ยิ้มแล้วพูดขึ้น “เจนนิเฟอร์ วันนี้มีธุระมาหาคุณ”

สายตาเจนนิเฟอร์หยุดอยู่ที่ร่างของญาธิดา เธอยกมุมปากขึ้น เดินลงบันได ไม่พูดอะไรทั้งนั้น เดินรอบๆญาธิดาก่อนหนึ่งรอบ

ญาธิดานิ่งอึ้งเล็กน้อย ยังไม่ทันได้เอ่ยปากอะไร ธีทัตที่อยู่ข้างๆก็แนะนำก่อนแล้ว “เจนนิเฟอร์ ลืมแนะนำไปเลย นี่คนรักของฉัน ญาธิดา”

ญาธิดาถือโอกาสกระตุกริมฝีปาก และยิ้มทักทายเจนนิเฟอร์

เจนนิเฟอร์ได้ยินเช่นนี้ นัยน์ตาก็ประกายสะท้อนด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย สองวินาทีต่อมา ก็ยิ้มแล้วส่ายหน้า “ธีทัต บอกตามตรง ฉันคิดไม่ถึงว่าพวกเธอจะมีความสัมพันธ์แบบนี้ เพราะเธอสมบูรณ์แบบเกินไป”

ญาธิดาค่อนข้างประหลาดใจ ยังไม่พูดอะไร มือก็ถูกเจนนิเฟอร์จับเอาไว้แล้ว “เธออยากเป็นนางแบบให้ฉันไหม? หุ่น สัดส่วน และน้ำหนักของเธอ เป็นแบบที่ฉันต้องการพอดีเลย”

ธีทัตที่อยู่ข้างๆก็คิดไม่ถึง นัยน์ตาปรากฏความประหลาดใจเล็กน้อย “คุณไม่ได้ล้อเล่นใช่ไหม?”

เจนนิเฟอร์ส่ายหน้า “ไม่ได้ล้อเล่น ฉันแน่ใจมาก”

ญาธิดาก็สับสนงุนงง ก่อนหน้านี้ตอนเธอเพิ่งทำความเข้าใจผลงานของเจนนิเฟอร์ เคยได้ยินมาว่าหล่อนนิสัยพิลึก เข้ากันยาก และการสั่งทำเสื้อผ้าก็มีกฎข้อบังคับมากมาย ส่วนเรื่องนางแบบยิ่งจู้จี้จุกจิกเลย แต่คิดไม่ถึงเลยว่า……

ญาธิดามองเธอ แล้วเอ่ยปากถาม “ฉันเป็นได้เหรอคะ?”

เจนนิเฟอร์ยกยิ้มเล็กน้อย “ฉันเห็นคุณแวบแรก ก็แน่ใจแล้ว ช่วงนี้ฉันจะเปิดคอลเลคชั่นใหม่พอดี กำลังหานางแบบ และคุณ คือคนที่ฉันตามหา!”

เห็นหน้าตามั่นใจของเจนนิเฟอร์ ไม่เหมือนกำลังพูดโกหก ในใจญาธิดาก็ตื่นเต้น

ตั้งแต่เริ่มรู้จักผลงานของเจนนิเฟอร์ เธอก็ทึ่งในความสวยงาม ไม่คิดเลยว่าตอนนี้จะมีโอกาสได้กลายเป็นนางแบบคอลเลคชั่นใหม่ของหล่อน โอกาสแบบนี้หายากมากจริงๆ!

ทัศนคติของเจนนิเฟอร์ก็ไม่ได้แข็งกร้าว ยิ้มให้เธอแล้วพูดว่า “คุณลองไปพิจารณาดีๆ ไม่ต้องรีบให้คำตอบฉัน”

พูดจบ เธอก็มองธีทัตอีกครั้ง “จริงสิ คุณมาหาฉัน มีเรื่องอะไรเหรอ?”

ธีทัตยิ้ม เดินไปข้างๆญาธิดา ยื่นมือไปโอบไหล่เธอเบาๆ “เรามาเลือกชุดราตรี วันมะรืนเธอมีงานสำคัญต้องเข้าร่วม”