ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 367

เจนนิเฟอร์ขมวดคิ้วเล็กน้อย นัยน์ตาประกายสะท้อนด้วยความหงุดหงิดเล็กน้อย เดิมทีแล้วเธออยากหาเหตุผลในการไล่นิวรา คาดไม่ถึงว่าหล่อนจะไม่จบไม่สิ้น ความรู้สึกดีอันน้อยนิดสุดท้ายที่มีต่อหล่อนก็หายไปหมด

เธอไม่ชอบคนที่มาเอะอะโวยวายต่อหน้าเธอมาตลอด และท่าทางนิวราที่ปะทะกับผู้ช่วยเธอเมื่อครู่นี้ ไม่เหมือนผู้ดีเลย บอกได้เลยว่าไม่มีความสง่างาม

นิวราเห็นเจนนิเฟอร์ไม่พูดเป็นเวลานาน จึงเดินไปข้างหน้า ยิ้มให้เธอแล้วพูดขึ้น “เจนนิเฟอร์ เราไม่คุยเรื่องเมื่อกี้กันแล้ว ตาคุณมีแววที่สุด น่าจะมองออกใช่ไหมว่าฉันเหมาะกับสไตล์คอลเลคชั่นครั้งนี้ของพวกคุณ?”

เจนนิเฟอร์มองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า ขมวดคิ้วเล็กน้อย สีหน้าดูไม่ดีมากแล้ว และในขณะนี้ ทางด้านหลังก็มีเสียงฝีเท้าดังขึ้น

เจนนิเฟอร์หันหน้าไปมอง เห็นญาธิดาสวมชุดกระโปรงยาวกำมะหยี่สีแดงเข้มตัวนั้นเดินออกมาจากด้านใน ราวกับว่าเธอมีแสงอ่อนๆในตัวเอง เมื่อปรากฏตัว ก็ดึงดูดสายตาทุกคนทันที

ทันใดนั้นในวินาทีนั้นก็สงบลง แม้แต่ธีทัตที่ยืนอยู่ข้างตู้กระจกมาตลอดก็ตกตะลึง พูดไม่ออกเป็นเวลานาน

ชุดกระโปรงตัวนั้น เหมือนสร้างมาเพื่อญาธิดาโดยเฉพาะ เนื้อกำมะหยี่สีแดงขับผิวขาวเนียนละเอียดอ่อนของเธอออกมา ทุกจีบและความโค้งของปลายกระโปรงให้ความรู้สึกสง่างามอย่างบอกไม่ถูก ขนาดเหมาะสม มีสง่าราศีดีเลิศ มีความสูงส่งอย่างบอกไม่ถูกโดยปริยาย

นิวราที่ยืนอยู่ตรงประตูก็ยิ่งตกใจ เธอได้สติกลับมาอย่างรวดเร็ว มองหล่อนตั้งแต่หัวจรดเท้า ไม่กี่วินาทีต่อมาก็เกิดปฏิกิริยาในทันที

ผู้หญิงคนนี้ คาดไม่ถึงว่าจะเป็นญาธิดา!

ไฟนิรนามลุกโชนขึ้นมาในหัวใจทันที เหมือนก้อนหินขนาดใหญ่ตกลงมากะทันหัน กระแทกหน้าอกเธอโดยตรง ทำให้เธอหายใจค่อนข้างลำบาก

เป็นเธอได้ยังไง? เธอหายไปแล้วไม่ใช่เหรอ? กลับมาทำไมอีก? แล้วทำไมเธอเปลี่ยนแปลงมากขนาดนี้!

คำถามมากมายไหลเข้ามาในสมองนิวรา เหมือนกับวุ่นวายไปหมด ความไม่ชัดเจนนับไม่ถ้วน

เจนนิเฟอร์เห็นการแต่งตัวนี้ของญาธิดา ก็ประหลาดใจเล็กน้อย แต่ไม่กี่วินาทีต่อมา เธอก็ตอบสนอง สีหน้ามีความชื่นชม พยักหน้าเล็กน้อย หันไปมองนิวราทางด้านนั้น กระแอมในลำคอ ก่อนที่จะเอ่ยปาก “ขอโทษด้วยค่ะคุณนิว เธอก็คือนางแบบของฉัน”

นิวราได้ยินก็หันหน้ามาขวับ เบิกตากว้างมองเจนนิเฟอร์ด้วยความตกใจ “คุณว่าไงนะ?”

เจนนิเฟอร์หัวเราะเบาๆ พูดซ้ำอีกครั้งอย่างไม่รู้จักเบื่อ “เธอคือนางแบบของฉัน”

เมื่อญาธิดาเดินเข้าไปใกล้ เมื่อเห็นนิวราที่ยืนตรงประตู นัยน์ตาก็ประกายสะท้อนด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย แต่ไม่นาน สีหน้าเธอก็กลับมาเป็นปกติ เดินไปข้างหน้าพร้อมกับธีทัต และออกตัวทักทายเธอก่อน

“คุณนิว ไม่เจอกันนานเลยนะคะ”

นิวรากระตุกมุมปาก ด้วยสีหน้าไม่เต็มใจ ชะงักนิ่งไปไม่กี่วินาที เธอก็พูดเสียงเรียบ น้ำเสียงแฝงไปด้วยความเยาะเย้ย “ไม่เจอกันนานจริงๆ ห้าปีแล้ว ไม่รู้ว่าหลายปีที่ผ่านมาคุณใช้ชีวิตเป็นยังไงบ้าง?”

ไม่รอให้ญาธิดาเอ่ยปากตอบ ธีทัตก็ยื่นมือไปโอบไหล่เธอ มองนิวราด้วยสายตาหนักแน่น พูดเน้นทีละคำ “ขอบคุณคุณนิวที่เป็นห่วง ผมกับธิดาสบายดี ครอบครัวมีความสุขดีมาก”

นิวราได้ยินเช่นนี้ นัยน์ตาก็เปล่งประกายเล็กน้อย สายตากวาดมองไปที่มือธีทัตบนไหล่ของญาธิดา ดวงตาก็หม่นหมองเล็กน้อย

คาดไม่ถึงว่า สุดท้ายแล้วพวกเขาจะคบกันจริงๆ

นิวรากระตุกมุมปาก นัยน์ตาประกายสะท้อนผ่านด้วยการยิ้มเยาะอย่างเสียดสี เธอกวาดมองญาธิดา จากนั้นก็มองธีทัต พูดขึ้นด้วยความไม่จริงใจ “พวกคุณคบกัน ฉันก็ไม่ได้ประหลาดใจเท่าไร ยังไงแล้วตอนแรกพวกคุณก็สนิทกันมากนี่”

ธีทัตยิ้ม พูดขึ้นอย่างไม่ปกปิดสักนิด “ตอนนี้ก็สนิทกันมากเหมือนกัน”

ขณะที่พูด เขาก็หันไปมองญาธิดาที่อยู่ข้างกาย ทั้งคู่มองหน้าและยิ้มให้กัน ความรักอันหวานแหววในดวงตาเหมือนจะเอ่อล้นออกมา

นิวราขมวดคิ้ว สายตาจ้องมองชุดราตรีบนตัวญาธิดา นัยน์ตาฉายแววอิจฉาริษยา เธอหลุบตาลงมองแหวนแต่งงานบนมือตัวเอง สีหน้าก็ยิ่งแย่ลง

นั่นมันแหวนแต่งงานของเธอกับภวินท์ก็จริง แต่เธอไม่เคยมีความสุขในฐานะภรรยาคนหนึ่งเลย……เทียบกันแล้ว ญาธิดาดูเหมือนจะมีความสุขมากกว่าเธอ

นิวรายิ่งคิดในใจก็ยิ่งไม่รู้สึกไม่ยุติธรรม กำลังจะอ้าปากพูด เจนนิเฟอร์ที่อยู่ข้างๆก็เอ่ยปากพูดขึ้น “คุณนิว ขอโทษด้วยค่ะ วันนี้ให้คุณมาเสียเที่ยวแล้ว และต้องขออภัยที่ผู้ช่วยของเราไม่ทันได้ไปแกะประกาศนางแบบออก ขอโทษจริงๆค่ะ”

เจนนิเฟอร์พูดประโยคสบายๆไม่กี่ประโยค ความหมายเชิญเธอออกไปอย่างชัดเจน นิวราขมวดคิ้ว ขณะมองญาธิดา แม้แต่ยิ้มก็ยิ้มไม่ออก

เมื่อก่อนตอนเผชิญหน้ากับญาธิดา เธอไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน เธอมักจะรู้สึกตัวเองเป็นฝ่ายอยู่สูงกว่า ไม่ว่าญาธิดาจะทำอะไร หล่อนก็ไม่อาจเอาชนะได้ แต่ญาธิดาในตอนนี้ ทำให้เธอรู้สึกถึงความอันตรายอย่างรุนแรงแล้วจริงๆ

เธอฝืนยิ้มให้กับเจนนิเฟอร์ แล้วพยักหน้าส่งสัญญาณให้กับญาธิดาและธีทัต ก่อนจะหันหลังทันที รีบเดินผ่านลานบ้าน จากไปโดยไม่หันหน้ากลับมา

ขณะที่มองนิวราเดินออกไป เจนนิเฟอร์ก็หันหน้ามา มองญาธิดาด้วยสายตายิ้มแย้ม “คุณตกลงข้อเสนอเมื่อกี้ของฉันแล้วใช่ไหม?”

ญาธิดายิ้ม จิตใจลังเล “ฉันยังไม่ได้คิดดีๆ ……”

ไม่ใช่เธอไม่อยากเป็นนางแบบให้เจนนิเฟอร์ แต่เพราะเวลาที่เธออาศัยอยู่ในเมือง J มันไม่นาน เข้าร่วมพิธีมอบรางวัลเสร็จ พาอีธานและเอลล่าไปถ่ายภาพเสร็จ ถึงตอนนั้นเธอก็ต้องไปแล้ว

ธีทัตข้างกายเห็นดังนั้น ก็เอ่ยปากโน้มน้าว “ธิดา ฉันว่าคุณลองดูได้นะ แค่เสื้อผ้าคอลเลคชั่นเดียว ใช้เวลาถ่ายภาพไม่นานหรอก”

เจนนิเฟอร์ก็กะพริบตาให้ญาธิดา น้ำเสียงอ่อนโยนขึ้นมาก “ใช่แล้ว อีกอย่างโอกาสนี้ของฉันมีค่ามากเลยนะ!”

ญาธิดาอดไม่ได้ที่จะยกมุมปาก มองธีทัต แล้วมองเจนนิเฟอร์อีกครั้ง “งั้นก็ได้ค่ะ ฉันตกลง”

เจนนิเฟอร์ยอมลดเกียรติเชิญชวนเธอครั้งสองครั้งแล้ว ถ้าเธอปฏิเสธอีก ก็แสดงว่าเธอไม่รู้ประสีประสา

“ดีจัง!” นัยน์ตาเจนนิเฟอร์ฉายแววเปล่งประกาย เธอยื่นมือไปจับญาธิดาไว้อย่างรวดเร็ว แล้วหมุนรอบตัวเธอหนึ่งรอบ มองสำรวจทุกรายละเอียดของชุดราตรีบนตัวเธออย่างว่องไว จากนั้นก็เอ่ยปาก “กระโปรงชุดนี้เหมาะกับคุณมาก เดี๋ยวคุณเปลี่ยนมันก่อน วันนี้ฉันจะปรับแก้ไขขั้นตอนสุดท้าย ถึงตอนนั้นคุณก็สวมมันออกไปได้เลย!”

เมื่อญาธิดาได้ยิน ในใจก็รู้สึกอบอุ่น พยักหน้าให้เธอทันที “ขอบคุณมากค่ะ”

คุยกับเจนนิเฟอร์อีกสองสามประโยค ธีทัตและญาธิดาก็ออกมาจากสตูดิโอ ขับรถออกไป

พวกเขาก็ไม่มีใครเห็น ว่ามีรถสีแดงคันหนึ่งจอดอยู่ริมถนน ซ่อนตัวอยู่ไม่ไกล

นิวรานั่งเบาะคนขับ สายตาเคลื่อนไหวตามรถของพวกเขา

เห็นรถพวกเขาขับออกไปไกลขึ้นเรื่อยๆ หมัดเธอก็ยิ่งกำแน่น ความโกรธในหัวใจวนเวียนไปมาอยู่เสมอ และลืมไม่ลง

เธอคิดไม่ถึงเลยว่าครั้งนี้ญาธิดาจะกลับมาจริงๆ

ผ่านไปห้าปี ความเกลียดชังที่เธอมีต่อญาธิดามันไม่ลดสักนิด กลับมีแนวโน้มมากขึ้นเรื่อยๆ

ไม่ได้การ เธอต้องทำอะไรสักอย่าง!

ห้าปีก่อน ญาธิดาเคยท้องกับภวินท์ ต่อมาก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย ตอนนี้เธอกลับมาแล้ว มีลูกหรือไม่ มีจุดประสงค์อะไรกันแน่ เธอต้องรู้ให้แน่ชัด!

จะให้ญาธิดากลายเป็นตัวขัดขวางความรักระหว่างเธอกับภวินท์ไม่ได้เด็ดขาด!

ทันใดนั้น สมองเธอก็เกิดความคิด นึกถึงอะไรบางอย่าง และเธอหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาเบอร์หนึ่งทันที

ทางนั้นรับสาย นิวราหายใจเข้าลึกๆ แล้วเอ่ยปากถาม “คุณปัญญา ฉันมีเรื่องอยากถามคุณ……”