ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 369

เธอเพิ่งรับถ้วยรางวัลไป นิ้วมือชายหนุ่มก็คลายลง นิ้วที่มีความอบอุ่นเคลื่อนผ่านหลังมือเธอทั้งตั้งใจและไม่ได้ตั้งใจ ทันใดนั้น อาการชาก็พุ่งออกมาจากหลังมือเธอ กระแทกที่หัวใจเธอ

ญาธิดาประหม่าจนแทบจะมือสั่น สีหน้าไม่เป็นธรรมชาติ รีบละสายตามองไปที่ข้างล่างเวที หวังว่าพิธีมอบรางวัลจะจบเร็วๆ

เธอคิดไม่ถึงเช่นกัน ว่าภวินท์จะมอบรางวัลให้เธอ

เสียงปรบมือด้านล่างเวทีค่อยๆเบาลง จากนั้น พิธีกรก็พูดขึ้นอีกครั้ง “เชื่อว่าคุณภวินท์ของเราต้องเคยเห็นผลงานคุณญาธิดามาแล้ว ไม่ทราบว่าคุณมีคำอวยพรหรือความคาดหวังอะไรกับคุณญาธิดาไหมคะ?”

ขณะที่พูด พิธีกรก็มอบไมโครโฟนให้ภวินท์ที่อยู่ข้างๆ

อีกด้านหนึ่ง ญาธิดาเห็นชายหนุ่มรับไมโครโฟนมา หัวใจกระเด็นหลุดออกมา

เรื่องราวดำเนินมาถึงในตอนนี้ มันเกินความคาดหมายของเธอจริงๆ

วินาทีต่อมา เสียงทุ้มต่ำน่าดึงดูดของชายหนุ่มก็ดังออกมาจากลำโพง “ก่อนอื่น ขอแสดงความยินดีกับคุณญาธิดาที่ได้รับรางวัลความคิดสร้างสรรค์ยอดเยี่ยมในครั้งนี้ด้วยครับ ในตอนนี้น่ะ ผมหวังว่าคุณญาธิดา……”

ขณะที่ภวินท์พูด ก็หันข้างช้าๆ สายตามองไปที่ญาธิดา

ญาธิดาหายใจเข้าลึกๆ รวบรวมความกล้าสบตาเขา แสร้งทำเป็นสุขุมใจเย็น คลี่ยิ้มให้กับเขาเล็กน้อย

ไม่กี่ปีที่ผ่านมา เธอฝึกฝนรอยยิ้มมาตรฐานมานานแล้ว ไม่ว่าในใจจะรู้สึกแย่แค่ไหน ใบหน้าก็ยังคงแสดงรอยยิ้มสมบูรณ์แบบออกมาได้

และในเวลานี้ ญาธิดาก็ยิ้มแบบนี้

สบตาสุกใสคู่นั้นของหญิงสาว สายตาภวินท์หม่นหมอง หัวใจเกิดความรู้สึกประหลาด

ไม่นาน เขาก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย สีหน้าเย็นชาขึ้นเล็กน้อย ละสายตาแล้วมองด้านล่างเวที พูดส่วนที่เหลือให้จบ “ผมหวังว่าตั้งแต่นี้เป็นต้นไป คุณญาธิดาจะพูดโกหกให้น้อยลง”

พูดประโยคนี้จบ ราวกับเป็นการโยนระเบิดลงในทะเลสาบอันเงียบสงบ ทุกคนที่อยู่ด้านล่างเวทีตกใจก่อนเป็นอันดับแรก ไม่นานก็มองหน้าแสดงความคิดเห็นกันอย่างสงสัย ในชั่วขณะหนึ่ง ในห้องโถงใหญ่ก็เกิดเสียงรบกวนไปทุกทิศทาง

บรรยากาศในงานกลายเป็นกระอักกระอ่วนทันที

ญาธิดายืนบนเวที สีหน้ากลายเป็นซีดเซียว เห็นได้ชัดว่าเธอก็คาดไม่ถึงเหมือนกันว่าภวินท์จะพูดแบบนี้ เธอหายใจเข้าลึกๆ จุกเสียดแน่นอยู่ในลำคอ หายใจไม่ออก

พิธีกรก็ตะลึงเช่นกัน จากนั้นก็ตอบสนองอย่างรวดเร็ว หัวเราะแหยๆสองครั้ง ผ่านไปนานมากก่อนจะพูดขึ้น “คุณภวินท์เล่นมุกเก่งจริงๆ เพราะตัวเอกในเรื่อง"หุ่นเชิด"ผลงานของคุณญาธิดา เป็นคนชอบพูดโกหกและเสแสร้งเก่ง คุณภวินท์พูดแบบนี้ เป็นการสะท้อนให้เห็นถึงแก่นเรื่อง ในขณะเดียวกันก็เรียกร้องให้ทุกคนเป็นคนซื่อสัตย์”

พิธีกรพยายามหาข้ออ้าง คนด้านล่างเวทีก็เต็มใจที่จะเชื่อ บรรยากาศกระอักกระอ่วนในตอนแรกก็ค่อยๆดีขึ้นมาก

มือญาธิดาดีที่วางข้างลำตัวก็กำแน่นช้าๆ กัดปาก รอยยิ้มบนใบหน้ากลายเป็นฝืนขึ้นเรื่อยๆ

ไม่คิดว่าภวินท์จะบอกเธอให้พูดโกหกให้น้อยลงต่อหน้าคนมากมายขนาดนี้ นี่ทำให้เธออับอายในที่สาธารณะไม่ใช่หรือไง?

หรือว่า……เขารู้ตัวตนที่แท้จริงของอีธานกับเอลล่าแล้ว? เลยบอกเป็นนัยว่าเธอโกหก?

เมื่อญาธิดาคิดแบบนี้ ความเยือกเย็นก็คลานเข้ามาในหัวใจทันที ทำให้เธอร้อนตัวและหวาดกลัวโดยไม่รู้ตัว

พิธีกรข้างๆพูดต่อ “เอาละค่ะ ขอบคุณคุณภวินท์ของเรามากๆเลย สุดท้ายนี้ ให้พวกเรายินดีกับผู้ได้รับรางวัลความคิดสร้างสรรค์ยอดเยี่ยมในครั้งนี้ด้วยค่ะ——ญาธิดา!”

เสียงปรบมือด้านล่างเวทีดังขึ้น ญาธิดาได้สติกลับมา คลี่ยิ้มเล็กน้อยให้ทุกคน จากนั้นก็ก้มคำนับอย่างสุดซึ้ง

หลังจากลงเวที ญาธิดาแค่รู้สึกว่าหัวใจตัวเองยังคงเต้นระรัวตึกตักๆ ลางสังหรณ์ไม่ดีครอบงำหัวใจ

ถ้าภวินท์รู้ตัวตนที่แท้จริงของอีธานและเอลล่าแล้ว เขาต้องมาถามเธอในทันที แล้วจะจงใจเยาะเย้ยเธออยู่ที่นี่ได้ยังไง?

คิดไปคิดมา เธอก็ไม่เข้าใจ ดูพิธีมอบรางวัลด้วยความใจลอย

จากที่ไกลๆ เธอช้อนสายตาขึ้นมาโดยบังเอิญ เห็นร่างสูงใหญ่ยืนอยู่ทางด้านนั้น หัวใจก็ตึงเครียดขึ้นมาโดยอัตโนมัติ