ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 383

เมื่อครั้งที่เธอเพิ่งจะไปจากเมือง J ได้ไม่กี่เดือน ช่วงที่เธอใกล้จะคลอด อัญมณีก็เคยไปหาเธอที่อเมริกามาครั้งหนึ่ง ตอนนั้นท่าทางของหล่อนก็ดูไม่ค่อยปกติเท่าไหร่ พอไล่ถามไปถามมาถึงรู้ว่าหล่อนเลิกกับพายุแล้ว ทุกครั้งที่ถามหาเหตุผลอัญมณีก็ไม่ยอมตอบสักที เพราะแบบนี้เธอเลยไม่ได้ถามเรื่องนี้อีก

คิดไม่ถึงว่าเวลาจะผ่านมากว่าหลายปีแล้ว

ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมานี้เธอก็ไม่เคยได้ยินว่าอัญมณีจะคบหากับใครเลย แม้แต่ธีทัตก็เริ่มจะทนไม่ไหว จนต้องคะยั้นคะยอให้หล่อนแต่งงาน แต่อัญมณีไม่ได้ถือเอาจริงเอาจังกับเรื่องนี้เลย

ตอนนี้ดูเหมือนว่าเหตุผลที่หล่อนครองโสดมานานหลายปีอาจเป็นเพราะในใจของหล่อนยังมีใครบางคนซ่อนอยู่

ญาธิดาถอนหายใจเบา ๆ ก้มหน้าส่งสัญญาณให้เจ้าตัวเล็กสองคนห้ามพูดจาเหลวไหลเด็ดขาด ก่อนที่พวกเขาจะเร่งฝีเท้าเดินไปหยุดอยู่ข้าง ๆ อัญมณี “อันอัน พวกเราจะกินอะไรกันดี”

เมื่อได้ยินดังนั้น อัญมณีก็ได้สติ ก่อนจะเชิดคางขึ้นเพื่อบอกใบ้ว่าเธอเล็งร้านที่อยู่บนชั้นสองไว้ “ร้านนั้นเนื้อย่างอร่อย ข้างในยังมีสวนสนุกเล็ก ๆ ให้เด็ก ๆ เล่นรอได้ด้วย”

หลังจากพวกเขาขึนไปถึงที่ร้านและสั่งอาหารเสร็จสรรพเรียบร้อยอีธานกับเอลล่าก็แยกตัวออกไปเล่นที่สวนสนุกเล็ก ๆ ที่อยู่ข้าง ๆ

พนักงานเอาเบียร์มาเสิร์ฟให้ที่โต๊ะ ญาธิดารินให้อัญมณีหนึ่งแก้ว แล้วเริ่มถามขึ้นมาเบา ๆ ว่า “อันอัน เธอกับพายุ...”

ขณะที่พูดก็แอบเหลือบมองเธอไปด้วย

สีหน้าของอัญมณีเปลี่ยนไปเล็กน้อย ไม่นานเธอก็ยกแก้วขึ้นจิบเบา ๆ แล้วพูดขึ้นว่า “พวกเราเลิกกันไปนานแล้ว”

ญาธิดาสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วพูดเบา ๆ ว่า “ฉันรู้ว่าพวกเธอเลิกกันแล้ว แต่ฉันเห็นสายตาที่เขามองเธอเมื่อกี้ น่าจะยังมีความรู้สึกต่อกันอยู่นะ”

เมื่อได้ยินดังนั้น อัญมณีก็กำแก้วในมือไว้แน่น แล้วสูดหายใจเข้าลึก ๆ “คงงั้นมั้ง”

พอเห็นอัญมณีจงใจทำทีไม่แยแสแบบนั้น จู่ ๆ ญาธิดาก็รู้สึกปวดใจขึ้นมาอย่างประหลาด

เธอกับอัญมณีรู้จักกันมานานหลายปี ทำไมเธอจะดูไม่ออกว่าในใจของหล่อนก็มีพายุอยู่ในนั้นเหมือนกัน?

ญาธิดาสูดหายใจเข้าลึก ๆ กัดฟันแน่น ก่อนจะยกแก้วเบียร์ขึ้นดื่มทีเดียวหมดแก้ว ดื่มหมดจนหยดสุดท้าย ก่อนจะวางแก้วกระแทกลงกับโต๊ะเสียงดัง “ปึง!”

อัญมณีที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามถึงกับอึ้งกิมกี่ไปเลยทันที “ธิดา เธอบ้าไปแล้วเหรอ!”

แต่ไหนแต่ไรมาญาธิดาดื่มไม่ค่อยเก่ง มีดื่มบ้างเป็นบางครั้งแต่ก็จะค่อย ๆ จิบ เหมือนกับดื่มชาไม่มีผิดเพี้ยน แต่จู่ ๆ เธอกลับทำแบบนี้ย่อมทำให้รู้สึกประหลาดใจเป็นธรรมดา

“ฉันไม่ได้บ้า ฉันแค่รู้สึกว่าพวกเราไม่สามารถคุยกันได้ทุกเรื่องเหมือนอย่างเมื่อก่อนแล้วก็เท่านั้น”

ญาธิดาจมูกร้อนผ่านขึ้นมาทันทีและเริ่มพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “เธอเป็นเพื่อนซี้ที่ดีที่สุดของฉัน เธอมีเรื่องอะไรที่พูดกับฉันไม่ได้อย่างนั้นเหรอ ทำไมแม้แต่กับฉันก็ต้องปิดบังด้วย”

เมื่ออัญมณีได้ยินอย่างนั้น สีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย ไม่นานเธอก็พูดขึ้นว่า “ธิดา ฉันไม่ได้อยากจะปิดบังเธอ ฉันแค่...”

ขณะที่พูด จู่ ๆ เธอก็หยุดชะงักไป ก่อนจะหลับตาลงแล้วดวงตาของเธอก็เปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำในทันใด

ไม่กี่วินาทีต่อมา เธอก็พูดขึ้นว่า “ตอนนั้นที่เลิกกัน เป็นเพราะว่าฉันถูกนอกใจ...”

ญาธิดาตกตะลึงอย่างไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง “อะไรนะ!”

อัญมณีสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วอธิบายว่า “วันนั้นเป็นวันเกิดเขา ฉันตั้งใจจะไปหาเขาที่บ้าน และเพราะอยากเซอร์ไพรส์เขาฉันเลยไม่ได้บอกเขาล่วงหน้า แต่คิดไม่ถึงว่าฉันจะเห็นเขาจะเดินมาส่งผู้หญิงคนหนึ่งออกมาจากในบ้าน...”

ลำคอของเธอรัดแน่น มันจุกเหมือนจะพูดไม่ออก

ญาธิดาที่นั่งมองเธอจากฝั่งตรงข้าม ก็รู้สึกเจ็บปวดตามไปด้วยอย่างไม่มีเหตุผล

เธอคิดมาตลอดว่าพายุปฏิบัติต่ออันอันด้วยความจริงใจ แต่เธอคิดไม่ถึงเลยว่าภายนอกของเขาจะดูเป็นสุภาพบุรุษ แต่ลับหลังกลับเป็นผู้ชายสารเลวหลายใจแบบนี้!

ญาธิดายิ่งคิดก็ยิ่งโมโห เหลือบมองไปทางอัญมณีแล้วพูดขึ้นว่า “แล้วเธอไม่เคยคุยกับเขาเรื่องนี้เลยเหรอ?”

“เรื่องมันขนาดนี้แล้ว มีอะไรต้องให้คุยกันอีกล่ะ” อัญมณีสูดหายใจเข้าลึก ๆ “ธิดา เธอก็รู้ว่าฉันไม่สามารถยอมรับข้อผิดพลาดอะไรได้ทันนั้น”

ผู้หญิงทุกคนล้วนต้องการความซื่อสัตย์และภักดีในความรัก และอัญมณีคือคนที่คาดหวังกับเงื่อนไขข้อนั้นมากที่สุด และในสายตาของเธอ ผู้ชายของเธอต้องเป็นของเธอคนเดียวโดยสมบูรณ์ และต้องจงรักภักดีต่อเธอทั้งร่างกายและจิตใจด้วย

ญาธิดาสูดหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนจะเอ่ยถามขึ้นอย่างลังเล “แล้วถ้าเกิดว่ามันเป็นเหตุสุดวิสัย แบบว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นแค่น้องสาวของเขา...”

อัญมณีส่ายหน้าไปมา “ฉันตรวจสอบมาแล้ว ผู้หญิงคนนั้นเป็นคนที่แม่ของเขาแนะนำให้เขา”