ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 385

เดิมทีภวินท์ก็เริ่มสงสัยในตัวเธอมาสักระยะแล้ว ถ้าหากเขารู้ความจริงว่าเธอกับธีทัตไม่ใช่สามีภรรยากัน เกรงว่าเรื่องลูกก็ยากจะปิดบังความจริงจากเขาได้

เธอกัดฟันแน่น รวบรวมความกล้า เงยหน้าขึ้นสบตาเขา แล้วพูดอย่างเคร่งขรึมว่า “ฉันกับทัตจะนอนกันยังไงมันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับคุณ”

ทันทีที่คำพูดเหล่านั้นโพล่งออกไป สีหน้าของภวินท์ก็เคร่งขรึมขึ้นมาเล็กน้อย

ประโยคที่เธอพูดออกมาแบบสบาย ๆ เมื่อครู่นี้ มันทำให้เขาอดคิดเป็นอื่นไปไม่ได้ ทันทีที่เขานึกถึงฉากที่เธออยู่กับผู้ชายคนอื่น ไฟในใจของเขามันก็ลุกโชนสูงขึ้นเรื่อย ๆ

เขาเงยหน้าขึ้น กวาดสายตามองบนรถที่จอดอยู่ไม่ไกลซึ่งมีอีธานกับเอลล่า โผล่หัวออกมามองพวกเขาด้วยความสงสัย เขาเริ่มร้อนใจก่อนจะเอื้อมมือไปคว้าข้อมือของเธอ เปิดประตูรถ แล้วดึงเธอขึ้นไปบนรถโดยไม่ลังเล

“ปึง!” ประตูรถถูกปิดจนเสียงดังสนั่น

พายุที่นั่งอยู่แถวหน้าเงยหน้าขึ้นอมองย่างแปลกใจ ใครจะรู้ว่าจะบังเอิญไปสบตาเข้ากับภวินท์ผ่านกระจกมองหลังเข้าพอดี

ชายหนุ่มสีหน้าเคร่งเครียด พร้อมออกคำสั่งเขาโดยไม่ลังเล “ลงไป แล้วไปเฝ้าอีธานกับเอลล่าไว้”

เมื่อพายุได้ยินดังนั้น เขาก็รีบผลักประตูและลงจากรถโดยไม่ลังเลเลยสักนิด

ทันทีประตูรถปิดลง บรรยากาศภายในรถก็ถูกตัดขาดจากโลกภายนอกทันที

ญาธิดาเริ่มรู้สึกประหม่า เธอเงยหน้าขึ้นมองภวินท์แล้วพยายามดึงมือออก “คุณจะทำอะไร”

ฝ่ามือของชายหนุ่มล็อกแน่นอย่างกับกุญแจมือ บีบรัดข้อมือของเธอไว้แน่นไม่ยอมปล่อย

นัยน์ตาดำขลับลุ่มลึกคู่นั้นจ้องมาที่เธอด้วยใบหน้าและแววตาจริงจัง “ญาธิดา เธอคิดว่าจะโกหกฉันไปได้ตลอดเหรอ”

วันนั้นที่สวนสนุก ตอนที่เขามีเวลาว่างเขาได้พูดคุยกับเอลล่า และได้ถือโอกาสถามเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างญาธิดากับธีทัตว่าเป็นยังไง ตอนนั้นเขาถึงได้รู้ว่าทั้งสองคนนอนกันคนละห้อง

วินาทีที่เขารู้เรื่องนี้ ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ในใจของภวินท์ถึงรู้สึกมีความสุขอย่างอธิบายไม่ถูก

แต่เพียงไม่นาน เมื่อเขาตระหนักได้ว่าบางทีญาธิดาอาจกำลังโกหกเขามาตลอดตั้งแต่แรกล่ะ?

ทันทีที่คิดได้แบบนั้น ภวินท์ก็ยิ่งรู้สึกโกรธจัด จนเผลอบีบรัดข้อมือของญาธิดาแน่นขึ้นโดยไม่รู้ตัว

“ญาธิดา ฉันจะถามเธอครั้งสุดท้าย เขาแค่ปฏิบัติกับเธอไม่ดี” ภวินท์หยุดชะงักไปพร้อมขมวดคิ้วแน่น “หรือว่าที่จริงแล้วพวกเธอไม่ได้เป็นสามีภรรยากัน!”

คำพูดไม่กี่คำเหล่านี้ เป็นเหมือนหนามทิ่มแทงเข้าที่หัวใจของญาธิดา

สองวินาทีต่อมา เธอก็แสร้งทำเป็นนิ่ง ทำเป็นพูดจาเล่นแง่ด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ภวินท์ จะแยกห้องหรือไม่แยกห้องมันก็เป็นเรื่องของเราสองคนสามีภรรยา มีปัญหาอะไรหรือไง ถึงได้ยุ่งเรื่องของชาวบ้านไปทั่วแบบนี้”

ยิ่งมองท่าทางปวกแข็งของหญิงสาว ภวินท์ก็ยิ่งโกรธจนเม้มริมฝีปากเป็นเส้นตรง กวาดสายตาผ่านดวงตาแข็งกร้าวคู่นั้น เลื่อนลงมาข้างล่าง และสะดุดตาเข้ากับริมฝีปากอวบอิ่มชุ่มชื้นของเธอ หัวใจของเขาบีบรัดแน่น ทันใดนั้น แรงกระตุ้นที่ยากจะต้านทานก็พลุ่งพล่านออกมาจากร่างกายของเขา

วินาทีต่อมา เขาก็เอื้อมมือออกไปโดยไม่รู้ตัว ก่อนจะดึงเธอเข้าหาตัว แล้วก้มศีรษะลงเพื่อประกบริมฝีปากของเธอ

ห้วงวินาทีนั้นเหมือนเวลาหยุดนิ่งไปชั่วขณะ

รสสัมผัสที่คุ้นเคย ความรู้สึกที่คุ้นเคย รวมถึงความรู้สึกที่ฝังลึกอยู่ในร่างกายวินาทีนี้ทุกอย่างเหมือนถูกปลดผนึกออก ทุกอย่างพลุ่งพล่านเข้ามาอย่างรวดเร็วและบ้าคลั่ง

ญาธิดาตกใจสุดขีด เธอคิดไม่ถึงเลยว่าาภวินท์จะทำแบบนี้กับเธอ หลังจากดิ้นรนอยู่นาน ทุกอย่างก็เหมือนเปล่าประโยชน์ ก่อนที่ร่างกายจะเริ่มร้อนเหมือนถูกแผดเผาโดยไม่รู้ตัว

ความรู้สึกแปลก ๆ แต่คุ้นเคยกำลังค่อย ๆ เอาชนะสติสัมปชัญญะของเธอ สติของเธอเริ่มพร่าเบลอ และเลอะเลือนมากขึ้นเรื่อย ๆ

เธอไม่ได้รู้สึกแบบนี้มานานมากแล้ว