ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 395

ความเย็นชาอย่างหนักหน่วงมันพุ่งผ่านแผ่นหลังของญาธิดา จนทำให้ร่างกายเธอเย็นสะท้านไปทั่วทุกอณู

ตกลงว่าใครกัน ขนาดเด็กแค่สี่ห้าขวบก็ยังไม่ยอมเว้น!

ขาเธออ่อนยวบทันที จนใกล้จะล้มพับไป แต่พริบตาเดียว ความเย็นชาอยู่ในหัวใจนั้นก็เปลี่ยนจากความหวาดกลัวไปอยู่ในสภาพที่หนักแน่นแทน เธอสูดลมหายใจเข้าลึกๆ และกำหมัดแน่นอย่างไม่รู้ตัว

ไม่ว่าจะเป็นใคร เธอไม่มีวันอนุญาตให้พวกเขามาทำร้ายอีธานกับเอลล่า! ลูกถือว่าเป็นจุดอ่อนของเธอ และก็เป็นจุดขีดเส้นตายในการยืนหยัดอย่างสุดท้ายของเธอเช่นเดียวกัน!

คนเป็นแม่มักทำอะไรได้เกินกว่าจินตนาการคาดคิดเอาไว้ เมื่อก่อนนี้เธออ่อนแอได้ หวาดกลัวได้ แต่ตอนนี้ เธอจำต้องปลุกจิตวิญญาณให้เต็มร้อย และไม่มีวันปล่อยให้คนร้ายได้ใจเป็นอันขาด!

เธอกัดฟัน พร้อมทั้งมองคุณบิ๊ก พร้อมทั้งสูดหายใจเข้าลึกๆ “ผู้กำกับคะ เรื่องนี้ต้องมีเงื่อนงำแน่นอนค่ะ ฉันต้องการตรวจสอบ!”

เมื่อคุณบิ๊กได้ยิน จึงแหงนหน้าเหลือบมองสีหน้าของภวินท์ เมื่อเห็นว่าเขาไม่ได้พูดอะไร จึงพยักหน้าให้เธอทันที และแสดงความเห็นด้วยออกมา “ตกลง! เรื่องนี้ต้องได้รับการตรวจสอบให้ชัดเจน! และไม่ปล่อยให้ทีมของพวกเราเองมีคนไร้คุณธรรมประเภทนั้นเป็นอันขาด!”

ญาธิดาสูดลมหายใจเข้าลึกๆ พร้อมทั้งกัดฟัน และเอ่ยปากถามทันที “ทุกคนในกองถ่ายในวันนี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนที่ได้ใกล้ชิดกับงูเหลือมในกรงตัวนั้น ฉันต้องตรวจสอบจนได้เรื่องราวที่ชัดเจน!”

น้ำเสียงอันหนักแน่นของเธอทำให้ผู้คนตกใจไปตามๆ กัน แม้ว่าทุกคนจะมีความคิดเห็น แต่กลับไม่กล้าพูดออกมา

เวลานี้ ใครกล้าปฏิเสธในการถูกตรวจสอบ คนนั้นก็ตกเป็นผู้ต้องสงสัยที่สุด!

ญาธิดากำหมัดแน่น พร้อมทั้งพูดเน้นย้ำทุกคำ “คุณบิ๊ก รบกวนช่วยเรียกทุกคนที่อยู่ในกองถ่ายของวันนี้มาด้วยค่ะ ฉันต้องการตรวจสอบอย่างละเอียดถี่ถ้วน”

โดยที่ไม่รอให้คุณบิ๊กเป็นคนเอ่ยปากพูด จู่ๆ หัวหน้าคีนที่อยู่ด้านข้างก็พูดทันที “เกรงว่าไม่สามารถเรียกทุกคนมาได้ครับ เพราะว่าบางคนเป็นพนักงานพาร์ทไทม์ มาทำงานวันเดียวอีกวันก็ไม่มาทำแล้วประเภทนั้นครับ...”

พอญาธิดาได้ยิน จู่ๆ ดวงตาก็หม่นหมองลงทันที

พาร์ทไทม์....

สติสัมปชัญญะอันเฉลียวฉลาดของเธอ จู่ๆ ก็ฉุกคิดอะไรขึ้นมาได้

ถ้าการที่เอลล่าถูกงูกัดและมีคนได้แอบเตรียมการไว้ล่วงหน้า คนร้ายที่มีความเป็นไปได้ง่ายมากที่สุดก็คืออาศัยฐานะพนักงานพาร์ทไทม์นั่นแหละในการผสมโรงเข้ามา เพราะว่าการทำเช่นนี้ถึงได้ทิ้งร่องรอยได้น้อยที่สุดแล้ว จนไม่มีคนจับสังเกตไว้ได้!

ญาธิดาย่นคิ้วหากัน พร้อมทั้งแหงนหน้ามองหัวหน้าคีน “มีข้อมูลของพวกพนักงานพาร์ทไทม์ของวันนี้มั้ยคะ?”

เมื่อเริ่มลงมือสืบจากพนักงานพาร์ทไทม์ ก็สามารถตรวจสอบได้เร็วขึ้นเยอะ

พอหัวหน้าคีนได้ยิน จึงพยักหน้าเล็กน้อย “มี ผมส่งให้คุณ แต่มันมีแต่ชื่อและเบอร์โทรศัพท์เท่านั้นเอง”

พริบตาเดียว ก็ได้รับตารางข้อมูลที่หัวหน้าคีนส่งมา เธอหยิบโทรศัพท์และกดโทรออกทันที โทรหาคนลำดับที่สาม แต่กลายเป็นเบอร์ที่ไม่สามารถติดต่อได้

หัวใจญาธิดาบีบรัดแน่น พร้อมทั้งลองอีกครั้ง แต่ยังคงเป็นเบอร์ที่ไม่สามารถติดต่อได้เหมือนเดิม

ซึ่งเมื่อมองชื่อ “เรย์” ที่อยู่ในตารางข้อมูล ความตะขิดตะขวงใจภายในหัวใจญาธิดาเริ่มหนักขึ้นเรื่อย

หัวหน้าคีนที่อยู่ด้านข้างเอ่ยปากสอบถามทันที “โทรไม่ติดเหรอ?”

ญาธิดาขมวดคิ้วเข้าหากัน พร้อมทั้งส่ายหัวไปมา

จู่ๆ หัวหน้าคีนก็เป็นคนเอ่ยขึ้นเอง “ใช่สิ เรย์คนนี้เป็นคนที่รับผิดชอบตรวจสอบความปลอดภัย ผมจำได้ว่าเขาไปแถวๆ กรงงูนั่นด้วย!”

เมื่อได้ยินเขาพูดออกมาแบบนี้ หัวใจของญาธิดาจู่ๆ ก็หม่นหมองลง ราวกับมีก้อนหินมหึมามันทับลงบนหน้าอกของเธอ จนทำให้เธอหายใจไม่ออก

มีความเป็นไปได้เกือบร้อยเปอร์เซ็นต์ ต้องเป็นเรย์คนนี้แน่!