ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 40

ทันใดนั้นภายในห้องรับรองพลันนิ่งเงียบลงไปชั่วขณะ บรรยากาศเริ่มน่ากลัว

ญาธิดามีปฏิกิริยาตอบสนองกลับมา จึงคว้าผ้าพันคอที่อยู่ด้านข้างขึ้นมา และรีบช่วยเช็ดคราบที่อยู่บนตัวของปณชัยออก “ขอโทษค่ะ ขอโทษจริงๆ ค่ะ ฉันไม่ได้ตั้งใจค่ะ!”

อัทธ์โมโหเกรี้ยวกราด “นี่หล่อนทำอะไรเนี่ย! ไม่ดูตาม้าตาเรือเลย! แค่รินไวน์ยังทำไวน์หกกระจายไปทั่ว!”

ปณชัยชูมือขึ้น ทว่าน้ำเสียงกลับอ่อนโยน และพูดเสียงเบา “พอแล้ว คุณอัทธ์ไม่มีเรื่องใหญ่เรื่องโตอะไร”

ญาธิดาสูดหายใจเข้าลึกๆ และมองมาทางปณชัย และเอ่ยปากพูดออกมา “คุณปณชัยคะ คุณตามฉันออกมาด้านนอกหน่อยค่ะ เดี๋ยวฉันจะช่วยทำความสะอาดให้ค่ะ เรื่องนี้ฉันทำผิดพลาดไปจริงๆ ค่ะ ถ้าฉันไม่ได้จัดการให้เรียบร้อย เกรงว่าจะโดนผู้จัดการตำหนิเอา รบกวนคุณช่วยให้โอกาสฉันสักครั้งเถอะค่ะ”

ปณชัยได้ยินแล้ว พลันเงยหน้ามองเธอ และรอจนผ่านไปพริบตาเดียว จึงพยักหน้ามา “ได้สิ”

พูดจบ เขาก็ลุกขึ้นยืน และยิ้มให้คนอื่นที่อยู่ภายในห้องรับรอง “พวกคุณดื่มกันไปก่อนนะครับ ผมขอตัวออกไปก่อนเดี๋ยวผมจะกลับมา”

พูดจบ เขาก็สาวเท้ามุ่งหน้าเดินออกไปทางประตู ญาธิดารีบเดินไป จากนั้นก็ปิดประตูลง

เมื่อออกมาจากห้องรับรอง ปณชัยก็หันหน้ามา สีหน้าท่าทางจริงจังจ้องมองเธอตาเขม็ง พลันทั้งพูดเสียงแข็งกร้าว “คุณไม่ใช่พนักงานของที่นี่ มาหาผมทำไมครับ?”

ญาธิดาตกตะลึงทันที และไม่คิดว่าปณชัยจะมองออก!

เธอสูดลมหายใจเข้าลึก และยังคิดแปลกใจเล็กน้อยอยู่ในใจ “ทำไมคุณถึงพูดออกมาเช่นนี้ล่ะ?”

ปณชัยพูดเสียงเข้ม “พนักงานทุกคนของคลับเฮาส์ราชาต่างผ่านการฝึกฝนมืออาชีพกันมาทั้งนั้น ส่วนคุณ เห็นได้ชัดว่ามันไม่ใช่”

ญาธิดาได้ยินตามนั้น ถึงกลับสูดลมเย็นๆ เข้าปอด ไม่คิดเลยว่า ปณชัยคนนี้ ฉลาดล้ำเลิศกว่าที่เธอจินตนาการเอาไว้เสียอีก ถ้าเป็นเช่นนี้ เกรงว่าเขาไม่เห็นด้วยกับข้อตกลงทำธุรกิจเช่นนี้ แต่ว่า เธอยังถือไพ่เหนือกว่า

เธอกัดริมฝีปากเอาไว้ และเรียกความกล้าหาญออกมา พลางเงยหน้ามองปณชัย “คุณปณชัย คุณเป็นคนฉลาดมากทีเดียวค่ะ ฉันไม่ใช่พนักงานของที่นี่จริงๆ เป็นคือผู้ช่วยฝ่ายธุรการของSTN Groupค่ะ และตั้งใจจะมาพูดคุยเรื่องธุรกิจกับคุณโดยตรงเลยค่ะ”

“ธุรกิจอะไร?”

“ก่อนหน้าฉันไปที่บริษัทของคุณและได้สั่งจองใบสั่งซื้อชุดของขวัญในช่วงเทศกาลวันหยุดประจำปีของชาติในเดือนนี้กับทางผู้จัดการแล้ว เพราะว่าเขารู้สึกว่าราคาไม่เหมาะสม ดังนั้นเลยไม่ได้รับไว้ ที่ฉันมา ฉันอยากจะลองความเป็นไปได้ในความร่วมมือกันของพวกเราอีกสักครั้งค่ะ”

ปณชัยพูดอย่างเข้มงวดไม่มีการผ่อนปรนเลย “แผนงานของบริษัทของพวกคุณผมได้อ่านแล้ว ราคาที่ให้มาถือว่าต่ำมาก อีกทั้งตอนนี้พวกเราก็ไม่ขาดเรื่องใบสั่งซื้อของเลย จึงไม่จำเป็นต้องตัดราคาตัวเองลงไป ที่ไปทำธุรกิจที่ไม่สามารถหาเงินเข้ามาได้”

“ฉันรู้ค่ะ ดังนี้ฉันอยากจะมาต่อสู้ดูสักครั้งค่ะ อีกอย่างการที่ฉันมาในครั้งนี้ ยังมีข่าวอันคุ้มค่ามาบอกกับคุณด้วยค่ะ”

“มีข่าวอันคุ้มค่าอะไร”

“มันเกี่ยวกับประธานอัทธ์ที่อยู่ในห้องรับรองเมื่อครู่นั้นค่ะ ระยะนี้คุณได้มีความร่วมมือกับเขาหรือเปล่าคะ?”

ปณชัยย่นคิ้วเล็กน้อย “คุณรู้ได้ยังไง?”

ญาธิดาสูดลมหายใจเข้าลึกๆ และเอาเรื่องเหล่านั้นที่ตนเองได้ยินตรงทางเลี้ยวมุมห้องโดยการเล่าให้ปณชัยฟังโดยไม่มีการบิดเบือนข้อมูลใดๆ ซึ่งเป็นไปตามคาด สีหน้าของเขายิ่งเคร่งขรึมลงไปเยอะ

ซึ่งแสดงให้เห็นอย่างชัดเจน เรื่องนี้อยู่ในความคาดคิดของเขาอยู่แล้ว

ญาธิดาแสร้งตีหน้าซื่อสงบเสงี่ยม และอ้าปากถามทันที “คุณปณชัย ความคุ้มค่าของข่าวนี้ มันควรจะได้กำไรมากกว่าที่พวกเราให้มากโขใช่มั้ยคะ?”

ปณชัยแววตาเคร่งขรึม “ทำไมผมต้องเชื่อคุณด้วยล่ะ?”

“เชื่อฉันก็ได้ ไม่เชื่อก็ได้ค่ะ อย่างไรข่าวก็ได้บอกเล่าให้ฟังแล้ว ฉันจะไม่ต้องรู้สึกผิดอะไร ส่วนเรื่องคุณปณชัยจะรับคำสั่งซื้ออันนี้เอาไว้หรือไม่ ก็แล้วแต่เลยค่ะ ถึงอย่างไรสุดท้ายการร่วมมือกับทางSTN Group ซึ่งในระยะยาวก็ไม่ได้ขาดทุนอย่างแน่นอน หรือว่าไม่ใช่หรือคะ?”

เมื่อได้ยินญาธิดาพูดออกมาแบบนั้นแล้ว สีหน้าของปณชัยค่อยๆ เปลี่ยนไปเล็กน้อย หลังจากเงียบงันไปชั่วครู่ น้ำเสียงของเขาก็ผ่อนคลายลงมาก “อัทธ์แสดงความคิดเห็นต่อผม ก่อนหน้านี้ผมรู้แล้ว และไม่คิดเลยว่าครั้งนี้เขาจะสร้างกับดักให้ผม คำพูดของคุณผมเชื่อครับ เพื่อเป็นการขอบคุณน้ำใจในการคอยตักเตือน ผมยอมรับคำสั่งซื้อนี้ของพวกคุณ แต่ว่า ครั้งหน้าถ้ายังอยากจะร่วมมือกันต่อ พวกคุณให้ราคานี้มาพวกก็ไม่สามารถรับไว้ได้จริงๆ”

ญาธิดาได้ยินแล้ว พลันแสดงอาการดีใจยกใหญ่ออกมา เธอสูดลมหายใจเข้าลึกๆ “ขอบคุณมากค่ะ! คุณปณชัย!”

ปณชัยเห็นภาพนั้นแล้ว พลางยกมุมปากขึ้นทันที “แต่ว่า ครั้งหน้าถ้าคุณต้องการมาเจอหน้าผมอีก ก็ไม่ต้องใช้วิธีต่ำต้อยแบบนี้อีกเลยครับ”

พูดไป เขาก็พลางหยิบนามบัตรใบหนึ่งยื่นมาให้

ญาธิดายื่นมือออกมารับ และพูดอย่างตื่นเต้น “ตกลงค่ะ! คุณปณชัย!”