ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 424

เมื่อประตูปิดลง โดยที่ไม่ต้องรอให้ภวินท์ตอบโต้ รถยนต์ก็สตาร์ทรถออก และมุ่งหน้าสู่ถนนเส้นหลักทันที

ประตูถูกล็อก ญาธิดาดึงอยู่หลายครั้งก็ดึงไม่ออก จนเกิดอาการร้อนใจอยู่บ้าง “คุณจะพาฉันไปไหน!”

“ถึงแล้วก็รู้เองครับผม” ชายหนุ่มขยับริมฝีปากอย่างอารมณ์ดี “ซึ่งเป็นเรื่องงานล้วนๆ”

การได้ยินเขาพูดออกมาเช่นนี้ ญาธิดาถึงได้สงบลงเยอะ เธอสูดลมหายใจเข้าลึกๆ และถามอย่างลังเล “เกี่ยวกับงานคลิปสั้นการกุศลเหรอคะ”

ภวินท์เอนหลังพิงพนักเก้าอี้ พลันส่งเสียง “อืม”

ญาธิดาได้ยิน พลันพูดไม่ออกทันที

หลายวันมานี้เธออยู่บ้านว่างจนจะเป็นบ้าตายอยู่แล้ว จนอดใจไม่ได้ที่จะพยายามทำงานให้อย่างเต็มที่ และเอาคลิปนั่นมาแล้วก็จะหนีไปทันควัน ซึ่งไม่คิดว่าวันนี้จะได้เจอภวินท์อย่างจับพลัดจับผลู เขากลับพูดว่าเป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับงาน เธอเองก็ไม่มีเหตุผลในการปฏิเสธ

ตลอดทาง บรรยากาศเงียบงันจนเกิดความน่ากลัวอยู่บ้าง กระทั่งมีเสียงกริ่งดังขึ้น และทำลายบรรยากาศทันที

ซึ่งเป็นเสียงเรียกเข้าของเด็กที่น่ารักดังขึ้นอย่างไม่หยุดหย่อน ซึ่งเป็นเสียงเรียกเข้าของอีธาน เอลล่าที่ญาธิดาตั้งค่าไว้โดยเฉพาะ

เธอคว้าโทรศัพท์ออกมาไม่ทัน จนสายตาทางด้านข้างคอยเพ่งมองเธออยู่โดยตลอดเวลา

ญาธิดาหัวใจบีบรัดแน่น และมองดูตามสัญชาตญาณ จังหวะที่เห็นชายหนุ่มแสดงอาการยิ้มกรุ้มกริ่ม เธอสูดลมหายใจเข้าลึกๆ “มีปัญหาอะไรมั้ยคะ?”

ภวินท์เหล่ตามองเธออย่างเรียบเฉย พลันขยับปากพูดโพล่งออกมาคำหนึ่ง “ปัญญาอ่อน”

ญาธิดาโมโหจัด คำพูดแดกดันมันติดอยู่ริมฝีปาก แต่กลับไม่กล้าจะพูดออกไป

ไม่ว่าจะอย่างไร ตอนนี้เขาคือเจ้านายของเธอ ถ้าไปกระตุกหนวดเขาเข้า ถึงเวลาถ่ายคลิปสั้นนั้นเขาก็ต้องสรรหาข้ออ้างมาทรมานเธอให้ตายกันไปข้างหนึ่ง

ญาธิดาสูดลมหายใจเข้าลึกๆ พลันเก็บงำความโกรธที่สุมทรวงเอาไว้ พลันกลอกตาให้เขา พร้อมทั้งควานหาโทรศัพท์เพื่อกดเปิดวิดีโอคอลของอีธานเอลล่าที่โทรเข้ามา

“คุณแม่!”

จากนั้นก็มีเสียงเด็กน้อยดังสดใสสองเสียงขึ้นมา ศีรษะของเด็กน้อยสองคนปรากฏอยู่บนหน้าจอโทรศัพท์ในเวลานี้

เมื่อมองเห็นเจ้าก้อนแป้งน่ารักน่าชังของทั้งสองคน อาการอึมครึมที่อัดแน่นอยู่ในทรวงอกของญาธิดากับความรู้สึกไม่สบายใจถูกต้อนจนกวาดทิ้งเกลี้ยงเกลา มุมปากยกขึ้นอย่างไร้การควบคุม “เรียนว่ายน้ำเป็นยังไงบ้างคะ? สนุกมั้ยคะ?”

อีธานหัวร่อต่อกระซิกอยู่ปลายสาย “สนุกมากครับ! เอลล่าโง่มากเลย ทั้งที่ใส่ห่วงยางอยู่แต่สำลักน้ำไปตั้งหลายอึก!”

พอเอลล่าที่อยู่ด้านข้างได้ยิน จึงทำปากยู่ขึ้นมาทันที “ก็ยังดีกว่าพี่ที่ทำท่าเหมือนกบแหละ!”

ญาธิดากุมโทรศัพท์ และมองเด็กน้อยสองคนที่กำลังทะเลาะกันอยู่ปลายสาย พลันเอ่ยปากเกลี้ยกล่อมทันควัน “พอแล้ว นี่เพิ่งเรียนได้สามชั่วโมงเอง พวกหนูยอดเยี่ยมมาก รอหมดคอร์สเรียนแล้ว ก็ต้องว่ายน้ำเป็นแน่!”

เธอใจจดใจจ่อพูดเกลี้ยกล่อมเด็กสองคนที่อยู่ทางนั้นโดยเฉพาะ และไม่ทันสังเกตว่าผู้ชายที่อยู่ด้านข้างก็หันหน้ามามองเธอ

เมื่อมองเห็นดวงตาเต็มเปี่ยมด้วยรอยยิ้มของผู้หญิง ตอนที่ทอประกายความอ่อนโยนออกมาทั่วตัว เขายกมุมปากขึ้นอย่างไม่รู้ตัว

ญาธิดาไม่ถือว่าเป็นผู้หญิงที่ให้คำจำกัดความว่าอ่อนโยนแบบฉบับเดิม แต่วินาทีนั้น เธออ่อนโยนราวกับสายน้ำ ความเปล่งปลั่งของมนุษย์แม่ที่เปลี่ยนแปลงไปมาก จนทำให้คนอดใจไม่ไหวที่อยากจะเขยิบเข้าหาใกล้ๆ

ฝั่งบนหน้าจอ เอลล่าถามด้วยความกระตือรือร้น “คุณแม่ เมื่อไหร่คุณแม่จะมาว่ายน้ำเป็นเพื่อนพวกหนูล่ะคะ!”

“ไว้คราวหน้าแม่ไปเรียนพร้อมกับพวกหนูได้ค่ะ!”

ตอนที่กำลังพูดอยู่ จู่ๆ ก็มีเสียงผู้ชายกระแอมมาทางด้านข้าง ซึ่งตามมาติดๆ ภวินท์ก็เขยิบเข้าหาเธอมากขึ้น ตอนที่มองเห็นอีธานกับเอลล่าอยู่บนหน้าจอ พลันพูดเสียงแผ่วเบา “อาสามารถไปเป็นเพื่อนพวกหนูได้นะ”

การที่เขาเข้ามาอยู่ในกล้องอย่างกะทันหันจนทำให้อีธานเอลล่าที่อยู่ปลายสายต่างตกตะลึงทันที ซึ่งไม่นานนัก เอลล่าก็มีปฏิกิริยาตอบสนองกลับมาก่อน “คุณอาคนหล่อ! คุณแม่อยู่กับคุณอาคนหล่อ!”

ญาธิดาไม่รู้ว่าเวลานั้นจะตอบรับกลับไปอย่างไรดี มือที่ถือโทรศัพท์อยู่นั้นเกร็งทันที อ้าปากหวอแต่กลับพูดไม่ออก

อีธานเบิกตาโต พร้อมทั้งซักไซ้ถามอย่างจริงจัง “คุณแม่ คุณกับคุณอาคนหล่ออยู่ด้วยกันที่ไหนคะ?”

“……”

เด็กสองคนคนนั้นพูดคนนี้พูดที จนญาธิดาถูกถามจนมึนงงทันที

เธอเองก็ไม่คิดเลยว่าภวินท์จะเข้ากล้องมาอย่างกะทันหัน ดังนั้นเธอคิดไม่ออกจริงๆ ว่าจะเผชิญหน้ากับสถานการณ์เช่นนี้อย่างไร