ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 471

เมื่อเห็นคนมา ธีทัตดูดบุหรี่หนึ่งคำ แล้วยกมือขึ้นดับไฟบุหรี่ในมือทันที จากนั้นหันหน้าไป “หมอก ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป นายก็คอยดูอยู่ข้างกายของธิดา กับลูกแฝด ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น พวกเขาจะต้องปลอดภัย ”

เมื่อหมอกได้ยินเช่นนั้น พยักหน้าด้วยสีหน้าไร้ความกังวลว่า “ครับ”

วินาทีต่อมา เสียงเย็นชาที่สุดของชายหนุ่มดังขึ้น “นอกจากนี้ ผมจะให้นายไปตรวจสอบดูว่า เรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้ เป็นฝีมือของใครกันแน่！”

“ครับ คุณผู้ชาย ”

เมื่อหมอกกลับไปแล้ว สายตาเปลี่ยนเป็นอบอุ่นเหมือนก่อน ในแววตามีความเย็นชาเล็กน้อย ลึกจนยากจะหยั่งรู้

ลงมือกับคนที่เขาแคร์ที่สุด ก็เหมือนกับเอามีดมาทิ่มแทงความเจ็บปวดของเขา เขาทนแล้วทนเล่า ครั้งนี้ เขาจะไม่ทนอีกแล้ว

ครั้งก่อนญาธิดาถูกคนจับตัวไปในวันที่เป็นวันเกิดของเธอ ภวินท์บอกว่าเขาจะไปตรวจสอบ แต่เขารอมาหลายวัน ก็ไม่ได้คำตอบ ครั้งนี้ เขาจะไม่ทนรออีกแล้ว

ครั้งนี้ หากเขารู้ความจริงขึ้นมา ไม่ว่าอีกฝ่ายจะเป็นใคร เขาก็จะไม่ไว้หน้าอีก！

ที่ชายหาดก้อนหินแห่งหนึ่งใกล้กับริมทะเลนอกชานเมืองของเมืองJ มีรถคันหนึ่งจอดอยู่ ประตูรถเปิดอ้าไว้ ที่ไม่ไกลออกไป นิวรากำลังก้มหน้าอาเจียนอยู่

เมื่อกี้นี้ เธอขับจากพิพิธภัณฑ์มาถึงที่นี่ เธอรู้สึกคลื่นไส้ พอลงจากรถก็อดที่จะอาเจียนออกมาไม่ได้

และในเวลานี้ ประตูรถตรงที่นั่งคนขับเปิดออก ชยินก้าวเท้าเดินลงมา

เขาเอาผ้าเช็ดหน้าออกมา ยื่นไปตรงหน้านิวรา แล้วกล่าวว่า “คุณหนู ลำบากคุณแล้ว ”

เมื่อนิวราได้ยินเช่นนั้น ยกมือปัดมือของเขาออก แล้วกล่าวด้วยความโกรธว่า “ไปให้พ้น！”

หลังจากที่เจออัญมณีที่หน้าประตูพิพิธภัณฑ์แล้ว  ตอนแรกเธอคิดที่จะขับรถหนีกลับบ้าน แต่ไม่คิดว่าจะถูกนายชยินขวางไว้ เขาขึ้นรถ แล้วผลักเธอไปหลังรถ เหยียบรถอย่างเร็วจนมาถึงสถานที่ที่ไม่เจริญนี้

หากไม่ใช่เป็นเพราะอาเจียนไม่หยุดจนรู้สึกทรมาน เธอด่าเขาไปนานแล้ว

ชยินนั้นก็ไม่โกรธ เอาผ้าเช็ดหน้าวางไว้บนก้อนหินข้างๆ เธอ แล้วกล่าวอย่างไม่รีบไม่ร้อนว่า “คุณหนู หรือคุณคิดจะขับรถคนนี้กลับไปตระกูลวรโชติหรือ ？คุณชนน้องสาวแท้ๆ ของธีทัต คุณคิดว่าเขาจะปล่อยคุณไปง่ายๆ หรือ？”

นิวรา ที่กำลังลูบหน้าอกไล่ลมได้ยิน ทันใดนั้นสีหน้าซีดลงเล็กน้อย

ชยินกล่าวเสียงเคร่งขรึมว่า “คุณขับรถคันนี้กลับไปตระกูลวรโชติ นั่นก็เท่ากับว่ายอมรับเองโดยที่ยังไม่ได้สอบสวน ตามกำลังของอัญมณี วันนี้ก็สามารถสืบถึงตัวคุณได้จากกล้องวงจรปิดตลอดทางของเมืองJ คุณคิดดูดีๆ ”

คำพูดของเขา พูดจนนิวราหน้าตึงเคร่งเครียด ทันใดนั้นก็พูดอะไรไม่ออก

หลังจากครู่หนึ่ง เธอเงยหน้าขึ้นมองไปทางชยิน “ดังนั้น นายถึงพาฉันมาที่นี่หรือ？”

ชยินพยักหน้าเล็กน้อย “อืม เรื่องเดียวที่คุณทำถูกต้อง ก็คือรถที่ขับไม่ใช่รถของตัวเอง”

เมื่อเป็นเช่นนี้ เพียงแค่ทิ้งรถไป แม้ว่าพวกเขาจะติดตามป้ายทะเบียนรถจนหาเจ้าของรถเจอ ก็จะหาพวกเขาไม่เจอเหมือนกัน

นิวราตัวเกร็งเล็กน้อย แล้วเอ่ยถามขึ้นว่า “ถ้าอย่างนั้นกล้องวงจรปิดตลอดทางจะทำอย่างไร？”

ชยินกล่าวเสียงเบาว่า “อันนี้คุณหนูวางใจให้เป็นหน้าที่ผมจัดการเอง ”

พูดจบ เขาหันหน้าเหลือบมองไปทางรถคันนั้น “ตอนนี้จะต้องทำความสะอาดรถ รอยนิ้วมือและเส้นผมของคุณหนู ทุกอย่างที่จะถูกเก็บเป็นหลักฐาน ล้วนต้องเก็บกวาดทิ้งไป ”

นิวรารู้สึกดีใจ จึงเอ่ยปากถามขึ้นว่า “แบบนี้ฉันก็จะปลอดภัยแล้วหรือ？”

ขับรถชนคนไม่ได้อยู่ในแผนการของเธออยู่แล้ว การกระทำเมื่อกี้นี้เป็นเพราะว่าเธอวู่วามเกินไป หัวร้อนไปชั่ววูบจึงเหยียบคันเร่งไป

ตอนนี้เกิดเรื่องแล้ว ยังไม่รู้อาการของอัญมณี หากอาการรุนแรงจริงๆ ธีทัตจะต้องสืบหาจนถึงที่สุดอย่างแน่นอน ตอนนี้ตั้งสติได้แล้ว เธอจึงสำนึกได้ว่าการกระทำของตัวเองเมื่อกี้นี้ช่างโง่นัก！

ชยินส่ายหัวไปมา “มันไม่ง่ายขนาดนั้น ”

ทันใดนั้น หัวใจของนิวราเจ็บจี๊ดขึ้นมา เธอยื่นมือออกมาจับมือของเขาไว้โดยสัญชาตญาณ แล้วกล่าวอย่างไร้ที่พึ่งว่า “ชยิน แล้วฉันควรจะทำอย่างไร？ฉันไม่อยากติดคุก！”