ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 506

ตอนที่มาถึงร้านอาหาร ท้องฟ้าก็ส่งเสียงดังสนั่นหวั่นไหวแล้ว พายุฝนฟ้าคะนองเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วและรุนแรง

สายฝนโปรยปรายหนาเม็ดเหมือนกับผ้าที่พันเกี่ยวไว้ด้วยกันหนึ่งชั้น บดบังสายตาของทุกคนไว้

ภายในห้องรับรองส่วนตัว ผู้คนต่างพากันดื่มฉลอง ด้วยความสุขสนุกสนาน

เป็นเรื่องยากที่จะมีโอกาสให้ผู้ถือหุ้นส่วนใหญ่มารวมตัวกันได้แบบครั้งนี้ แน่นอนว่าทุกคนมีเรื่องจะพูดคุยกันมากมายไม่จบสิ้น แต่ด้วยเรื่องการตายของรัฐภูมิ ทุกคนต่างอดทนอดกลั้นและเกรงอกเกรงใจอยู่บ้างเล็กน้อย

ภวินท์สูดลมหายใจเข้าลึกๆ ถอนหายใจ ก้มมองของเหลวที่อยู่ในแก้ว แทบไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไรเลย

การตายของรัฐภูมิ สำหรับเขาแล้ว ก็เป็นการโจมตีที่ยิ่งใหญ่ คุณลุงที่เห็นเขาเติบโตตั้งแต่เด็ก จากไป ท่ามกลางอุบัติเหตุแบบนี้ ช่างเป็นเรื่องที่ไม่คาดฝันจริงๆ

ผ่านไปโดยไม่รู้ตัว งานเลี้ยงก็ผ่านไปครึ่งทางแล้ว

เวลานี้เอง โทรศัพท์ที่เขาวางบนโต๊ะก็ส่งเสียงดังขึ้นมา เขาค่อยๆขมวดคิ้ว ตั้งสติกลับมา เปิดดูหน้าจอมองเห็นเบอร์ที่โทรเข้ามา ก็ตกใจเล็กน้อย

คือญาธิดาโทรมา

นับตั้งแต่ที่พวกเขาทะเลาะกันเรื่องหลักฐานครั้งนั้น ไม่ต้องพูดถึงให้เธอเป็นฝ่ายโทรหาเขา เธอแทบไม่อยากจะมองหน้าเขาด้วยซ้ำ

ลังเลอยู่ชั่วครู่ เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา กดรับสาย

“ฮัลโหล”

ทางปลายสายนั้นมีเสียงร้องขอความช่วยเหลือของหญิงสาวดังมา เสียงสั่นเครือ “ภวินท์ ช่วยฉันด้วย! รีบมาช่วยฉันเร็ว!”

ชั่วพริบตา สีหน้าท่าทางภวินท์ตึงเครียดขึ้นมา “คุณอยู่ที่ไหน”

“อยู่ในวัดที่เต็มไปด้วยเจดีย์แหลมแห่งหนึ่ง คนของชนัดพล เขาจับฉันมา ต้องการล้างแค้น ว้าย!”

หลังจากเสียงกรีดร้องของญาธิดา ทางนั้นก็เงียบเสียง โทรศัพท์ถูกตัดสายไป ไม่มีเสียงอะไรอีก

วินาทีนั้น เลือกทั่วร่างกายของภวินท์สูบฉีด เขาลุกพรวดพราดขึ้นมา ไม่คิดที่จะอธิบายอะไรกับผู้คนภายในห้องรับรอง เดินออกไปข้างนอกอย่างรวดเร็ว

พายุตกใจ รีบตามออกไป “ท่านประธาน!”

ภวินท์ร้อนใจไปชั่วขณะ เอ่ยปากถามอย่างตื่นตระหนกว่า “พายุ…วัดที่ไหนเต็มไปด้วยเจดีย์แหลม !”

พายุเองก็แปลกใจ รีบหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา “ผมโทรถามดูนะครับ”

พูดพลาง เขาก็กดโทรออกไป สอบถาม

หลังจากนั้นสองนาที เขาก็เดินมาพูดว่า “ท่านประธาน วัดในเมืองJมีน้อยมาก ถ้าบอกว่าในวัดมีแต่เจดีย์แหลมๆ นั่นก็น่าจะมีแค่วัดเขารามวัดนั้นที่อยู่ในละแวกเขารามครับ”

ภวินท์ขมวดคิ้วมุ่น สีหน้าเคร่งเครียดกำหมัดแน่นโดยไม่รู้ตัว “ไปเตรียมรถมาเดี๋ยวนี้ ไปที่วัดเขาราม!”

พายุตกใจ “ตอนนี้เลยเหรอครับ”

“ก็ตอนนี้เลยสิ!”

เรื่องคลิปนั้นกระทบกระเทือนจิตใจจนทำให้ชนัดพลจนเป็นบ้าไปแล้ว ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ทำได้ ซื้อใจผู้ถือหุ้น ถึงขั้นอาจจะสังเวยด้วยชีวิตคน มาวันนี้ยังจับตัวญาธิดาไปอีก นี่เขากำลังบีบเขาทีละก้าวให้ยอมศิโรราบ!

ระหว่างทางไปวัดเขาราม รถพุ่งทะยานไปด้วยความเร็ว มุ่งหน้าไปที่วัดวัดเขาราม

ขณะที่มาได้ครึ่งทางแล้ว ภวินท์ก็หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาโทรหาญาธิดา มีเสียงอัตโนมัติดังมาจากปลายสายว่า “ไม่สามารถติดต่อเลขหมายที่ท่านเรียกได้ในขณะนี้”

หัวใจเขาจุกอยู่ที่ลำคอ ในใจเต็มไปด้วยความตื่นตระหนกและวิตกกังวล เขากุมโทรศัพท์เอาไว้แน่น เส้นเลือดที่แขนแทบจะระเบิดออกมาแล้ว

ชนัดพลโหดเหี้ยมอำมหิต ถ้าเขาคิดจะทำอะไรญาธิดาจริง เกรงว่าจะไม่อาจจินตนาการผลที่ตามมาได้

อีกอย่าง พวกเขาจับตัวญาธิดามา โดยเลือกใช้วัดเขาราม ช่างแปลกประหลาดจริงๆ

แต่ตอนนี้ เขาไม่มีเวลามาสนใจเรื่องพวกนี้แล้ว เขาแค่อยากจะรีบไปถึงให้เร็วที่สุด เพื่อความปลอดภัยของญาธิดา!

รถพุ่งทะยานไปตลอดเส้นทาง มุ่งหน้าไปเขตชานเมืองที่ไร้ผู้คน บวกกับฝนที่ตกหนัก จึงมืดมนและเหน็บหนาวตลอดทาง เมื่อมาถึงวัด วัดเขาราม ฝนที่ตกด้านนอกก็ยังไม่หยุด ไม่มีวี่แววที่จะหยุดเลย