ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 517

ได้ยินดังนั้น ญาธิดาก็คัดจมูกขึ้น น้ำตาซึม พูดไม่ออก

เธอค่อยๆ ปรับอารมณ์แล้วถึงกล่าวขึ้น “คุณย่า……”

คุณย่าตบมือเธอเบาๆ จากนั้นกล่าวอย่างตั้งใจ “อีกอย่าง ย่าดูออก ถึงความรู้สึกระหว่างพวกหนูสองคน อีกทั้ง……”

เธอหยุดชะงัก มองญาธิดาด้วยแววตาที่แดงก่ำ “ย่ารู้ว่าลูกสองคนนั้นของหนู……”

ไม่รอให้คุณย่าได้กล่าวจบ ญาธิดาก็เบิกตาโพลง เธอลนลานขึ้นทันใด หัวใจเต้นตึกตัก เลือดลมเดือดพล่าน

หรือว่าเธอรู้สถานะของอีธานกับเอลล่าแล้ว

“คุณย่า……”

เห็นท่าทีตกใจของเธอ คุณย่าจึงเอ่ยปากอย่างใจเย็น “ตั้งแต่ที่ย่าเห็นเด็กสองคนนั้นครั้งแรก ในใจของย่าก็พอจะเดาออก จากนั้นจึงให้คนสนิทส่งคนไปสืบ คิดไม่ถึงว่าจะเป็นลูกของหนู! ถึงแม้ว่าจะใช้นามสกุลกรเวช แต่ย่าก็รู้ว่านั่นต้องเป็นลูกของหนูกับวินอย่างแน่นอน! หน้าตาเหมือนกับวินตอนเด็กไม่มีผิดเพี้ยน!” 

ญาธิดาแน่นคอพูดไม่ออก

ที่แท้ หลังจากที่ลูกแฝดบังเอิญเจอคุณย่าที่หน้าประตูท้องฟ้าจำลอง ก็รู้สถานะตัวตนของพวกเขาแล้ว แต่ว่าเธอกลับเงียบกริบอย่างคาดไม่ถึง…….

“ย่าไม่รู้ว่าระหว่างหนูกับวินเกิดอะไรขึ้นก่อนหน้านี้ อาจจะเข้าใจผิดกัน และก็อาจจะมีปัญญากันจริงๆ แต่ว่าย่าเคารพการตัดสินใจของหนู ถึงแม้ว่าย่าอยากจะให้พวกหนูลงเอยกันมากกว่า แต่ว่าย่าจะไม่ฝืนใจหนูให้ทำอะไร”

ได้ยินคำพูดของคุณย่า ญาธิดาก็เกิดความสับสนขึ้นในใจ

เธอมองคุณย่าด้วยแววตาที่นองด้วยน้ำตาจนพร่ามัว กัดฟันแล้วเอ่ยปาก “คุณย่า หนูจะพยายามไปสืบเบาะแสของเรื่องนี้มาให้ได้ค่ะ”

คุณย่าได้ยินก็รีบพยักหน้า ดึงมือของเธอแล้วพยักหน้าอย่างแรง จากนั้นกล่าวจริงจัง “ไม่ว่าจะอย่างไร เขาก็เป็นพ่อแท้ๆ ของลูกน้อยสองคน ต่อให้เขาจะไม่รู้เรื่องอะไรเลย แต่หนูคงไม่อยากให้ลูกๆ ขาดพ่อไปตั้งแต่เด็กใช่ไหม”

ในหัวของญาธิดาผุดภาพที่ภวินท์พาอีธานกับเอลล่าไปเที่ยวสวนสนุกด้วยกัน ในใจก็เกิดความประทับใจอย่างอธิบายไม่ถูก ถึงแม้พวกเขาต่างจะไม่รู้ความสัมพันธ์ที่แท้จริง แต่เลือดย่อมข้นกว่าน้ำ ระหว่างพวกเขามีแรงดึงดูดที่ยากจะอธิบาย ที่ไม่สามารถลบหรือเปลี่ยนแปลงได้

เธอกัดฟัน จึงตัดสินใจขึ้น มองดูคุณย่าอย่างตั้งใจ “คุณย่า ท่านรักษาสุขภาพด้วยนะคะ เรื่องตามหาภวินท์ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของหนู”

เพราะเรื่องที่เกิดกับภวินท์ในครั้งนี้ สาเหตุก็มาจากเธอ หากไม่ใช่เพราะเธอ ภวินท์ก็ไม่ตกหลุมพรางนี้

จะว่าไป เธอยังมีความรู้สึกผิดต่อเขา

คุณย่าจับมือของเธอด้วยความดีใจ “ธิดา อย่างนั้นความหวังทั้งหมดต้องฝากไว้กับหนูแล้วนะ! หนูวางใจได้ ทรัพยากรมนุษย์และเงินย่าจะรับผิดชอบเอง ขอเพียงหนูต้องการ ไม่ว่าเงื่อนไขอะไรย่าก็รับปากทั้งนั้น!”

ญาธิดาได้ยินดังนั้น ก็รู้สึกใจแปล๊บและซาบซึ้งใจ ยกริมฝีปากหายใจเข้าลึกๆ แล้วกล่าวขึ้น “หวังว่าจะได้ผลลัพธ์ที่ดีนะคะ”

“แน่นอน” คุณย่าพยักหน้ารัวๆ น้ำเสียงหนักแน่นไม่เปลี่ยน “มันจะต้องเป็นอย่างนั้นแน่นอน”

เธอสนทนากับคุณย่าอีกสักพัก เพียงแต่ว่าตอนท้าย คุณย่าสีหน้าไม่ค่อยสู้ดีอย่างเห็นได้ชัด เธอมองไปรอบๆ หันซ้ายมองขวา จู่ๆ ก็โน้มตัวเข้ามาใกล้แล้วกดเสียงต่ำจากนั้นกล่าว “ธิดา ตอนนี้อาจจะมีคนคอยดักมองพวกเราอยู่ ภูผาคนนั้นจิตใจรอบคอบ หนูจะต้องป้องกันและระวังตัวให้มากๆ”

เมื่อได้ยินคำแนะนำของคุณย่า ญาธิดาก็พยักหน้าอย่างจริงจัง สำหรับภูผาคนนี้ ก่อนหน้านี้เธอไม่ค่อยรู้จักดีสักเท่าไร แต่ว่าตอนนี้ จะมากจะน้อยในใจของเธอก็พอจะประมาณได้

เขาต้องไม่ใช่ตัวละครที่ธรรมดาแน่นอน ตอนนี้เธอต้องตามหาตัวภวินท์ให้เจอ จะต้องหลีกเลี่ยงเขาถึงจะถูก