ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 519

ทางโทรศัพท์ฝั่งนี้  ปริญกับชนัดพลต่างตกใจ หลังจากนั้นไม่กี่วินาทีพวกเขาก็กล่าวเบาๆ “ก็น้องสาวของผมพักนี้สภาวะจิตใจไม่ค่อยดี ผมกับคุณพ่อเห็นตรงกันว่าอยากให้เธอไปพบจิตแพทย์ครับ”

ขณะเดียวกัน ภูผาที่อยู่ปลายสายแววตาเป็นประกาย ในหัวสมองแวบบางอย่างขึ้นอย่างรวดเร็ว ตามมาด้วยมุมปากที่ยกขึ้นเล็กน้อย และกล่าวเบาๆ “แบบนี้เหรอ อย่างนั้นพอดีเลย ผมสนิทกับหมอจิตแพทย์ท่านหนึ่ง ประสบการณ์โชกโชน ผมสามารถนัดเวลาให้กับพวกคุณได้”

ปริญชะงัก หันหน้าไปมองหน้าของชนัดพล เห็นเขาพยักหน้าเบาๆ จึงได้รับรับคำ “ครับ คุณหมอที่คุณภูผารู้จัก จะต้องเชื่อได้อย่างแน่นอน! อย่างนั้นรบกวนคุณภูผาแล้วครับ”

เสียงหัวเราะเบาๆของภูผาดังมาจากปลายสาย “รบกวนอะไร เพื่อนกันทั้งนั้น” 

เขากล่าวเช่นนี้ ก็เหมือนกับเป็นการเอาใจชนัดพลกับปริญ พวกเขาปลาบปลื้มดีใจ สีหน้าเปล่งประกายด้วยความปีติยินดี

ปริญตอบรัวๆ “ใช่ๆ เพื่อนกันทั้งนั้น”

“อย่างนั้นนัดกันพรุ่งนี้แล้วกัน เพื่อนที่เป็นหมอของผมคนนั้นทำงานอยู่ที่โรงพยาบาลสงฆ์ วันพรุ่งนี้เขาเข้าเวรพอดี”

“ครับ อย่างนั้นเอาตามนี้นะครับ!”

ทั้งสองฝ่ายบรรลุข้อตกลงอย่างรวดเร็ว จากนั้นปริญก็วางสายโทรศัพท์แล้วหันมามองชนัดพล ยิ้มอย่างกระหยิ่มใจพร้อมกล่าว “พ่อ พ่อได้ยินแล้วใช่ไหม เมื่อกี้ภูผาบอกว่าพวกเราเป็นเพื่อน!”

ภูผาในตอนนี้ จากคุณชายรองที่เป็นคนพิการ ไม่มีอำนาจใดๆ กลายเป็นประธานผู้ครอบครอง STN Group แต่เพียงผู้เดียว เป็นคนที่ผู้คนในเมือง J ต่างเข้าแถวเพื่อต้องการร่วมมือและสานสัมพันธ์กับเขา ตอนนี้ภูผาบอกว่าพวกเขาเป็นเพื่อน พวกเขาย่อมตื่นเต้นดีใจ

ดั่งคำกล่าวที่ว่า ใต้ต้นไม้ใหญ่ย่อมให้เงาร่มรื่น ก่อนหน้านี้พวกเขาพยายามทำทุกวิถีทางให้นิวราแต่งงานกับภวินท์ เพื่อบริษัทวรโชติจะสามารถเกาะแข้งเกาะขา STN Group ปีนป่ายขึ้นไป เมื่อนิวราหย่าร้างกับภวินท์ พวกเขาก็เปลี่ยนที่พึ่งทันที และตอนนี้ทุกอย่างกำลังจะกลายเป็นต้นร้ายปลายดี และโงหัวขึ้นได้เสียที

ฉับพลัน ปริญคิดอะไรบางอย่างได้ รอยยิ้มบนใบหน้าหยุดชะงัก “แล้วถ้านิวไม่ได้ป่วยล่ะ”

ชนัดพลเลิกคิ้ว กล่าวอย่างไม่เห็นด้วย “ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย พวกเราก็ใช้โอกาสนี้ขอบคุณภูผา และมันก็เป็นเวลาที่ดีที่จะสร้างความสัมพันธ์ที่ดีด้วย!”

ปริญพยักหน้ารัวๆ แสดงความเห็นด้วย “ใช่ พ่อพูดถูกต้อง!”

สรุปคือ สุขภาพของนิวราแข็งแรงหรือไม่ ไม่สำคัญสำหรับพวกเขา พวกเขาแค่ต้องการอำนาจเพื่อช่วยเหลือด้านแวดวงธุรกิจในเมือง J เท่านั้น ทำให้บริษัทวรโชติยิ่งใหญ่ขึ้นไปเรื่อยๆ!

ในสายตาของนักธุรกิจ ตั้งแต่ต้นจนจบ ผลประโยชน์ต้องมาเป็นอันดับแรกเสมอ 

สามปีก่อน ชนัดพลเพื่อต้องการสานสัมพันธ์กับภวินท์ จึงยกนิวราลูกสาวให้แต่งงาน ตอนนี้เพื่อประจบประแจงภูผา เขาก็สามารถบอกว่าลูกสาวมีปัญหาทางจิต

ในสายตาของเขา นิวราเป็นเพียงสินค้าที่สามารถประเมินมูลค่าและใช้ประโยชน์ได้ เป็นแค่เพียงเท่านี้

วันรุ่งขึ้น เหลือเวลาอีกหนึ่งชั่วโมงก่อนที่จะส่งนิวราไปหาหมอที่โรงพยาบาลสงฆ์ ชนัดพลเดินขึ้นไปบนตึก โดยมีคนรับใช้เดินนำไปจนถึงหน้าประตู แล้วผลักออก

ในห้องนอนของนิวรา เธอถูกมัดมือมัดเท้า ผมเผ้ารุงรัง สีหน้าซีด ดูไม่เป็นผู้เป็นคน

เมื่อเห็นเธอเช่นนี้ ชนัดพลอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วขึ้น รับสั่งคนรับใช้ที่อยู่ข้างๆ อย่างเย็นชาว่า “เปลี่ยนเสื้อผ้าให้เธอ หวีผมให้เรียบร้อย ประเดี๋ยวเตรียมรถเรียบร้อยแล้ว พาเธอขึ้นรถไปโรงพยาบาล”

คนรับใช้พยักหน้ารับทันที

นิวราลืมตาขึ้น มองมาทางชนัดพล กล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนแรง “พ่อ หนูผิดไปแล้ว ช่วยหนูหาพี่วินหน่อยได้ไหม……”