ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 52

ญาธิดาคลี่ยิ้มออกมาเล็กน้อย แต่ไม่ได้พูดว่าอะไร แค่เดินนำทางไปเท่านั้นเอง

ทั้งที่เพิ่งจะเดินเข้าไปในลิฟต์ จู่ ๆ เธอก็รู้สึกว่าเส้นผมทางด้านหลังถูกคนใช้นิ้วเกี่ยวม้วนขึ้นมาอย่างเบาๆ เมื่อเธอหันศีรษะกลับไป จึงประสานสายตาอันชวนหลงใหลของคณินทันที

“คุณคณิน มีปัญหาอะไรไหมคะ...”

คณินสีหน้าสงบเสงี่ยมมาก พลางฉีกยิ้มที่ทำให้คนหลงใหลมากกว่าเดิม “ไม่มีอะไรครับ ผมแค่รู้สึกว่าคุณทำผมดัดเป็นลอนมันยิ่งเหมาะสมกับคุณมากครับ”

ญาธิดาสมองเบลอเล็กน้อย พลางตะลึงจนหยุดนิ่งอยู่กับที่อยู่ชั่วครู่ จนยิ้มให้เขาอย่างเป็นมิตร “ดิฉันรู้สึกว่าคุณคณินเหมาะทำทรงผม Buzz cutนะคะ”

คณินรูปหน้าช่างสะดุดตามาก ถ้าเกิดเป็นผู้หญิง ต้องเป็นผู้หญิงที่สวยมากแน่นอน ทรงผมของเขาจะทำทรงผมสั้นหรือยาวก็เหมาะสมทั้งสิ้น ถ้าตัดทรงผม Buzz cut ต้องลดความอ่อนหวานของหน้าตาลงได้ และเพิ่มความแข็งแกร่งมากขึ้นกว่าเดิม และยิ่งชวนหลงใหลหนักกว่าเก่าอย่างแน่นอน

เมื่อฟังคำเสนอแนะของเธอแล้ว คณินราวแปลกใจอยู่บ้าง หลังจากตะลึงชั่วครู่ เขาก็ยกมุมปากขึ้น “ตัดผมทรง Buzz cut เดี๋ยวผมจะลองคิดดูนะครับ ...”

ไม่นานนัก ประตูลิฟต์ก็เปิดออก ญาธิดาเดินนำหน้า เพื่อพาคณินกับผู้ช่วยของเขาไปยังห้องรับรองทันที

หลังจากจัดการพาพวกเขาไปนั่งในห้องรับรองเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ญาธิดาก็รีบไปจัดเตรียมเครื่องดื่มทันที

หลังจากเสิร์ฟน้ำชาเป็นที่เรียบร้อยแล้วนั้น เธอก็พูดอย่างแผ่วเบา “คุณคณินคะ ทางด้านนี้มีนิตยสาร คุณสามารถเปิดอ่านเพื่อคั่นเวลาได้ค่ะ ถ้าต้องการอะไรเพิ่มเติมก็สามารถแจ้งดิฉันได้โดยตรง ดิฉันจะอยู่ตรงประตูค่ะ”

ดวงตาคณินเต็มเปี่ยมด้วยรอยยิ้ม พลางจ้องมองและพูดกับเธออย่างแผ่วเบา “ต้องการจริงๆ ครับ อยู่คุยกันเป็นเพื่อนก่อน”

“คุณพูดว่าอะไรนะคะ?” ญาธิดาตะลึงเล็กน้อย

คณินยื่นมือออกมา ชี้มาที่เธอ และพูดตอบ “ผมต้องการให้คุณ อยู่คุยเป็นเพื่อนผมก่อนครับ”

ผู้ช่วยของคณินที่อยู่ด้านข้างตกตะลึงทันที ราวกับรู้สึกว่ามีอะไรไม่เหมาะสม จึงรีบพูดทันควัน “คุณคณินครับ อย่าหาเรื่อง...”

“ผมเปล่าหาเรื่องนะ” คณินเลิกคิ้วขึ้น ใบหน้าที่ยังยิ้มกรุ้มกริ่มยังคงจับจ้องญาธิดาดั่งเดิม

ญาธิดารู้สึกขนลุกเกรียวกราว อีตาคุณชายไฮโซคนนี้มาปรึกษาหารือความร่วมมือกันที่ไหนล่ะ ทำไมถึงรู้สึกว่ามาจีบสาวโดยเฉพาะไปได้ล่ะ?

เธอสูดลมหายใจเข้าลึกๆ พลันฉีกยิ้มให้เล็กน้อย และพูดกับเขา “พอดีช่วงนี้ดิฉันก็ไม่มีงานอื่นอยู่ด้วย นั่งคุยกับคุณคณินก็น่าจะได้อยู่นะคะ”

คณินตบโซฟาที่อยู่ข้างตัว “มานี่ นั่งนี่สิ”

ญาธิดากำหมัดไว้แน่น พลางเดินไปหยุดอยู่ด้านหน้าโซฟาและค่อยๆ นั่งลง

คณินยิ้มหน้าบานและจับจ้องตอนที่พูดกับเธอ “คุณธิดาอายุเท่าไหร่หรือครับ? มีแฟนหรือยังครับ”

ญาธิดาสูดลมหายใจเข้าลึกๆ “คุณคณินคะ เวลาทำงานเราจะไม่พูดคุยเรื่องส่วนตัวกันนะคะ”

ชายหนุ่มยิ้มตอบ “งั้นดี งั้นสองคำถามเมื่อครู่นี้ผมยังเก็บเอาไว้ก่อน รอคุณเลิกงานแล้วค่อยถามใหม่ครับ”

พูดไป เขาก็ยกถ้วยชา ขึ้นมาจิบ พลางพูดอย่างแผ่วเบา “คุณธิดาครับ เหมือนว่าน้ำชามันจะเย็นไปแล้วครับ”

ญาธิดาเหลือบมองควันร้อนๆ ที่พุ่งออกมาจากถ้วยชา “เย็นแล้วหรือคะ?”

คณินทำหน้าตาเช่นเคย ยิ้มและพูดตอบ “ใช่ครับ ผมรู้สึกว่ามันเย็นไปแล้ว ผมชอบแบบร้อนๆ”

“งั้นเดี๋ยวดิฉันไปชงให้คุณคณินใหม่นะคะ”

เธอพูด พร้อมทั้งลุกขึ้นยืน และยกถ้วยชาออกไปจากห้องรับรอง

เธอเพิ่งเข้าใจนี่แหละ ว่าทำไมพิชญ์สินีถึงไม่ยอมมาต้อนรับขับสู้ด้วยตัวเอง ในทางกลับกันกลับให้เธอมาต้อนรับคุณคณินคนนี้ ที่แท้เขารับมือได้ยากมากขนาดนี้เชียว!

ญาธิดาจัดการเทน้ำร้อนจี๋ลงในถุงชา เธอเดินถือถ้วยชากลับมายังห้องรับรอง และเสิร์ฟทางด้านหน้าของคณิน พลางพูดอย่างอดทนอดกลั้น “คุณคณินคะ คุณลองชิมดู ว่าอุณหภูมิมันร้อนพอได้ไหมคะ?”

คณินรับถ้วยชามา พลางแนบชิดริมฝีปาก เพื่อทดสอบอุณหภูมิ แต่กลับขมวดคิ้วหากันอย่างกะทันหัน “มันร้อนเกินไปหน่อยครับ”

เขาพูด พลางยื่นถ้วยคืนญาธิดา พลางยิ้มให้อย่างไม่มีเลศนัย “หรือไม่ คุณญาธิดาก็ช่วยเป่าให้ผมหน่อยครับ?”

ญาธิดาได้รับแล้ว เส้นขมับพลันเต้นตุบตับอย่างไม่รู้ตัว อีตาคณินนี่ กำลังท้าทายกับขีดความอดทนของเธอจริงๆ เลย!