ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 593

ญาธิดาเล่าตั้งแต่ต้นจนอาหารเย็นที่ปภาวีทำเสร็จเรียบร้อยแล้ว ถึงจะพูดจบ

หลังจากได้ฟังเรื่องราวที่ยืดยาวและบิดเบี้ยวแล้ว สีหน้าของอัญมณีก็ดูซับซ้อน เธอถอนหายใจยาว แล้วพูด “ฉันไม่นึกเลยว่าช่วงนี้จะมีอะไรเกิดขึ้นมากมายขนาดนี้…”

ญาธิดาถอนหายใจ “ก็ใช่น่ะสิ เหมือนถ่ายหนังเลยล่ะ นึกไม่ออกเลยว่าเนื้อเรื่องต่อไปจะเป็นยังไง”

อัญมณีจับมือเธอแล้วพูดปลอบใจ “ว่าก็ว่าแล้วเรื่องนี้โทษเธอไม่ได้หรอก ทุกอย่างเกิดเพราะภวินท์ทำทั้งนั้น”

ญาธิดายิ้มแหยๆ ส่ายหัวแล้วพูดว่า “เป็นความผิดของฉันนั่นแหละ ไม่อยากโทษใคร”

พูดแล้ว เธอก็หันไปมองอัญมณีแล้วเปลี่ยนเรื่องคุย “เอาล่ะ มาคุยเรื่องของเธอบ้างดีกว่า บอกฉันหน่อยสิ ความรู้สึกแรกที่ตื่นมาก็เห็นพายุมันเป็นยังไง”

อัญมณีหน้าแดงและพูดอย่างเขินอาย “จะรู้สึกอะไรเล่า!”

ญาธิดาหัวเราะคิกคัก แกล้งกระแทกไหล่เธอเบาๆ “อย่ามา! บอกฉันทีสิว่าพวกเธอพัฒนากันไปถึงไหนแล้ว”

อัญมณีพูดไปงั้นๆ “ก็นั่นแหละ ..”

แต่แก้มของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงโดยไม่รู้ตัว

เธอเงยหน้าขึ้น แล้วรีบหันไปมองพายุที่กำลังคุยกับดร.ยติภัทรอยู่ ใบหน้าของเธอก็แดงราวกับเหล็กร้อน แดงระเรื่อ ร้อนผ่าว

เมื่อเห็นความเคลื่อนไหวและสีหน้าของเธอ ญาธิดาก็ยิ้ม แกล้งพูดล้อ “อันอัน ทำไมฉันไม่เคยเห็นเธอเป็นเหมือนสาวน้อยแบบนี้มาก่อนเลยนะ พอพูดถึงพายุเธอก็หน้าแดงเลยนะ มีเรื่องอะไรปิดบังฉันอยู่หรือเปล่า”

“ที่ไหนกันล่ะ” อัญมณีรีบปฏิเสธ ยกมือขึ้นตบญาธิดาเบาๆ “ฉันเพิ่งกลับมาเองนะ เธอแกล้งฉันแบบนี้ ใจร้ายไปแล้วนะ!”

ระหว่างที่ทั้งสองคนตีกันอยู่ เสียงของคุณปภาวีก็ดังมาจากทางห้องครัว

เธอเดินออกมาจากห้องครัวพร้อมกับถือชามซุป “โอเค อาหารหกอย่างซุปหนึ่งหม้อทำครบแล้ว มากันเร็ว จะกินข้าวแล้ว!”

เด็กๆโห่ร้องกันอย่างมีความสุข วิ่งไปล้างมือ ผู้ใหญ่หลายคนทางนี้ก็ทยอยกันลุกขึ้นมาแล้วเดินไปที่โต๊ะอาหาร

ทุกคนนั่งลงบนโต๊ะครบแล้ว เสียงผู้ชายที่ยิ้มแย้มก็ดังมาจากทางประตู “พวกคุณเริ่มกินกันเร็วหรือว่าผมมาสายกันนะ”

ธีทัตสวมสูทสีขาว สุดหล่อเหลาเดินเข้ามาอย่างรวดเร็วพร้อมรอยยิ้มจาง ๆ

ดร.ยติภัทร์ดีใจมาก พูดอย่างยิ้มแย้ม “พ่อลูกเขย! นายมาช้าไปแล้ว ลงโทษตัวเองไปสามแก้ว!”

“ได้ครับ คุณพ่อพูดขนาดนี้ ผมจะกล้าปฏิเสธได้ยังไง”

ธีทัตรีบเดินเข้ามา หยิบแก้วขึ้นมาใบหนึ่ง เทไวน์แดง ยกแก้วไปทางทุกคนแล้วพูด “วันนี้ผมมาสาย ผมลงโทษตัวเองแล้ว ทุกคนให้อภัยผมด้วยนะครับ”

พูดจบ เขาก็กินไวน์ไปหมดแก้วในอึกเดียว

ทุกคนปรบมือให้ ธีทัตวางแก้วลง แล้วมองมาที่ญาธิดาและอัญมณี แล้วก็เหลือบไปมองพายุ ใบหน้าของเขาเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัดตอนที่เห็นเขา

เพราะว่าทุกคนอยู่ที่นั่นด้วย ธีทัตจึงไม่ทำอะไร ได้แต่ระงับความไม่พอใจไว้ในใจ แล้วนั่งลงข้างๆ ญาธิดา

ทั้งมื้ออาหารค่ำผ่านไปอย่างมีความสุขและกลมเกลียว ผู้ชายก็ดื่มกัน ขณะที่ผู้หญิงก็พูดเรื่องขบขัน เล่นกับเด็กๆ บรรยากาศมื้ออาหารดีมากและจบลงอย่างสมบูรณ์

หลังจากทานอาหารเย็น ปภาวีก็ไปเตรียมผลไม้ ญาธิดากับอัญมณีก็นั่งบนโซฟาแล้วพูดคุยกันต่อ

อาจจะเพราะว่าคิดได้แล้ว จู่ๆ อัญมณีก็คว้ามือญาธิดาไปแล้วพูดข้างหูเธอว่า “ที่จริง ธิดา ฉันยังไม่ได้บอกเธอ...”