ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 594

เมื่อเห็นอัญมณีล้มไปฝั่งหนึ่ง ญาธิดาก็เป็นคนแรกที่รู้สึกได้ รีบกระโจนเข้าไป “อันอัน”

แต่เธอก็ยังช้าไป อัญมณีล้มลงกระแทกพื้น ขมวดคิ้ว สีหน้าแสดงออกถึงความเจ็บปวด

ญาธิดารีบเข้าไป นั่งยองกับพื้นพยายามพยุงเธอ “อันอัน เป็นอะไรไหม!”

วันนี้เธอได้ยินจากพายุที่ ว่าอันอันมีกระดูกหักหลายจุดที่ยังไม่หายดี แค่เดินเยอะก็ทำให้เธอเจ็บได้ ไม่ต้องพูดถึงเรื่องโดนผลักแรงๆเลย!

อัญมณีเจ็บจนพูดไม่ออก พยายามส่ายหน้า พูดออกมาไม่ได้

ธีทัตและพายุที่อยู่ตรงนั้นก็เดินเข้ามาพร้อมกัน ถามด้วยความกังวล “อันอัน! เป็นยังไงบ้าง!”

ญาธิดาเงยหน้าขึ้นมา เห็นพวกเขายืนล้อมเข้ามาอย่างใกล้ชิด อีธาน เอลล่า และเณรศีล ก็ยืนอยู่ไม่ไกล มองดูพวกเขาด้วยสีหน้าไม่เข้าใจ

ใจของเธอก็ร้อนรนขึ้น รีบพูดบอก “พ่อคะ แม่คะ พาเด็กๆ ขึ้นไปข้างบนก่อน!”

ดร.ยติภัทรกับปภาวีถึงคิดได้ขึ้นมา รีบตอบรับแล้วพาเด็กๆ ออกไป

ในตอนนั้น ที่ชั้นหนึ่งก็เหลือแค่พวกเขาสี่คน

อัญมณีนั่งอยู่บนพื้นอยู่นาน ก่อนที่จะค่อยๆขึ้นมา ญาธิดาค่อยๆพยุงเธอขึ้นแล้วให้เธอไปนั่งบนโซฟา

ตอนนั้นทั้งธีทัตและพายุก็อยู่ข้างๆ ไม่กล้าแม้แต่จะหายใจดัง

ญาธิดารีบถามอาการอันอัน “ถลอกตรงไหนไหม ล้มมาโดนกระดูกหรือเปล่า ขอฉันดูหน่อย”

อัญมณีส่ายหัว “เจ็บนิดหน่อยแต่ไม่ได้เป็นอะไรมาก”

ได้ยินเธอพูดแบบนี้ เธอก็โล่งใจไป เงยหน้ามองไปทางธีทัตกับพายุ จู่ๆความโกรธก็ผุดขึ้นในหัวใจ เธอกัดริมฝีปากแล้วพูด “โตกันขนาดนี้แล้ว เอะอะก็ใช้กำลัง พวกนายต่างจากพวกนักเรียนเลือดร้อนตรงไหน”

ธีทัตขมวดคิ้ว ไม่พูดอะไร

ญาธิดาโกรธมาก “หรือว่าดื่มเข้าไปก็ควบคุมตัวเองไม่ได้แล้ว ไม่มีสติแล้วหรอ ใช้กำลังกันต่อหน้าคนแก่กับเด็ก แบบนี้มันดีแล้วใช่ไหม”

แล้วก็เงียบไปอีกนาน

เมื่อเห็นว่าไม่มีใครพูดอะไร ความโกรธในญาธิดาจึงลดลงมาก เธอมองไปที่พายุ น้ำเสียงอ่อนลง “พายุ นี่ก็ดึกแล้ว นายพาอันอันไปตรวจที่โรงพยาบาลดูสักหน่อย แล้วพาเธอส่งกลับบ้านเถอะ”

พายุพยักหน้า “โอเค”

ธีทัตที่อยู่อีกด้านทำหน้ามุ่ยเล็กน้อย ขยับริมฝีปากจะหยุด แต่สุดท้ายก็ไม่ได้พูดอะไร

ญาธิดาเหลือบมองธีทัต แล้วก็หันไปพูดกับอัญมณี “ไปเถอะ ฉันจะไปส่งพวกเธอ”

อัญมณีพยักหน้าเล็กน้อยแล้วยิ้มให้เธอ “อื้ม”

ญาธิดาพยุงอัญมณีให้ลุกขึ้น เดินออกไปพร้อมกับเธอ ตอนที่เดินมาถึงสวน เธอก็เดินช้าลง มองอันอันกับพายุ แล้วพูดเบาๆ ว่า “พวกเธอก็อย่ารีบร้อนนะ จะให้ทัตยอมรับพวกเธอ ต้องใช้เวลาสักหน่อย”

พายุพยักหน้าแล้วพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “ผมเข้าใจ”

“อ้อใช่” จู่ๆ ญาธิดาก็นึกอะไรขึ้นได้ มองพายุแล้วถามว่า “ภวินท์รู้เรื่องที่พวกเธอกลับมาไหม”

พายุเงียบไปครู่หนึ่งแล้วตอบว่า “รู้”

ญาธิดานิ่งไป พยักหน้าแล้วไม่พูดอะไร

อัญมณีสงสัย มองมาที่เธอแล้วถาม “เป็นอะไรไป ถามถึงภวินท์ทำไม”

ญาธิดายิ้มแล้วพูด “ไม่มีอะไร ก็แค่ถามดูนะ”

ที่ถามไปแบบนี้ เพราะเขาสัญญากับเธอว่าตอนที่อัญมณีหายดีแล้วกลับมาที่เมืองJ เขาจะให้แฟลชไดรฟ์กับเธอ แฟลชไดรฟ์นั้นมีหลักฐานว่านิวราขับรถชนคน และการตัดสินใจว่าจะมอบมันให้ตำรวจจัดการไหมนั้นอยู่ในมือของอัญมณี

หลังจากส่งพวกเขาทั้งสองที่ประตูแล้ว อัญมณีก็พูดว่า “โอเค ธิดาเธอกลับเข้าไปได้แล้ว พวกเราจะกลับไปพักผ่อนก่อน ค่อยนัดกันวันหลังนะ”

“โอเค”