ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 665

ทีแรกเธอยังคิดไม่ตกว่าวันนี้จะใช้ข้อแก้ตัวอะไรออกไปข้างนอกดี คิดไม่ถึงว่าประโยคเดียวของอีธานจะช่วยเปิดทางให้เธอทันที

ญาธิดาดีใจมากจนรีบโน้มตัวลงไปหอมแก้มเล็ก ๆ ของอีธาน ก่อนจะพูดอย่างมีความสุขว่า “หนูพูดถูก! ต้องตอบแทนซึ่งกันและกัน! วันนี้ตอนเที่ยวแม่จะทำอาหารไปให้เขา!”

ญาธิดารู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันที อีธานกับเอลล่าอึ้งไปตาม ๆ กัน ก่อนที่อีธานจะถูแก้มของตัวเองอย่างเขินอาย “แม่ครับ ผมเป็นลูกผู้ชายอายุหกขวบแล้วนะ จะมาหอมแก้มตามใจแบบนี้ไม่ได้แล้ว!”

พอเห็นท่าทีจริงจังของเด็กชาย ญาธิดาก็ยิ้ม ๆ อย่างไม่ได้สนใจอะไร พลางยกมือขึ้นลูบหัวเขาและพูดกำชับว่า “รีบทานอาหารเช้า เดี๋ยวแม่จะไปเตรียมวัตถุดิบสำหรับมื้อกลางวัน”

เธอกลับไปที่ห้องและเขียนรายการอาหารที่เธอวางแผนจะทำตอนเที่ยง จากนั้นสั่งผักทางออนไลน์ให้ซูเปอร์มาร์เก็ตที่อยู่ใกล้ ๆ มาส่ง

ระหว่างรอวัตถุดิบมาส่ง เธอกลับเข้ามาที่ห้อง และได้รับข้อความใหม่เด้งเข้ามา “ติ่งต่อง”

เธอหยิบขึ้นมาดู มันเป็นข้อความจากเบอร์แปลก เมื่อเธอกดเปิดร่างกายของเธอก็แข็งทื่อขึ้นมาทันที

“เธอเหลือเวลาอีกแค่สิบสี่ชั่วโมงสุดท้ายเท่านั้น”

ใต้ข้อความมีรูปถ่ายหนึ่งรูป ซึ่งเป็นรูปถ่ายของดร.ยติภัทรกับคุณปภาวีที่ถ่ายอยู่ข้างสระน้ำขอพรบนถนนแห่งหนึ่งในยุโรป ห่างออกไปไม่ไกลก็มีชายชุดดำคนหนึ่งกำลังจ้องมองตรงมาที่พวกเขา ข้างเอวเขามีมีดพับสวิสเล่มหนึ่งเหน็บอยู่

ญาธิดาตัวเย็นเฉียบไปทั้งตัว ความหนาวเย็นแผ่ซ่านออกมาจากก้นบึ้งของหัวใจ หัวใจที่มุ่งมั่นและหนักแน่นเปลี่ยนเป็นหวาดกลัวขึ้นมาทันที

เธอกัดริมฝีปากล่าง พยายามใช้ความเจ็บปวดเพื่อทำให้ตัวเองสงบลง เธอยืนนิ่งอยู่กับที่กว่าพักใหญ่กว่าจะผ่อนคลายลงเธอตอบกลับด้วยข้อความด้วยมือที่สั่นเทาว่า “เริ่มปฏิบัติการตอนบ่าย”

หลังจากส่งข้อความกลับ เธอเดินไปที่โต๊ะเครื่องแป้ง เปิดลิ้นชัก หยิบแฟลชไดรฟ์ที่ภูผาให้ไว้ออกมา และเงียบไปนาน

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไหร่ จู่ ๆ โทรศัพท์ของเธอก็สั่นขึ้น วัตถุดิบที่เธอสั่งทางออนไลน์มาถึงแล้ว เธอเดินออกไปรับที่หน้าประตูแล้วเข้าไปเตรียมทำอาหาร

เธอทำอาหารสามอย่างและซุปอีกหนึ่งอย่าง เธอตั้งใจทำมาก อาหารทั้งสามอย่างหน้าตาดูดีกลิ่นหอม ทำเอาอีธานและเอลล่าน้ำลายไหลไปตาม ๆ กัน

หลังจากรับประทานอาหารกับพวกเขาแล้ว ญาธิดานำกล่องอาหารกลางวันที่เตรียมไว้ไปวางที่ห้องนั่งเล่น หลังจากเก็บกวาดเสร็จเรียบร้อยก็เตรียมตัวจะออกไปข้างนอก

และบังเอิญเจอกับพยัคฆ์ที่หน้าประตูเข้าพอดี

เมื่อเห็นพยัคฆ์ ญาธิดาก็รีบเอ่ยปากถามขึ้นมาก่อน “ภวินท์ทานอาหารกลางวันหรือยัง?”

พยัคฆ์ตอบตามจริงว่า “คุณภวินท์ไม่มีเวลาอาหารเลยครับ ช่วงนี้โปรเจ็กต์มีปัญหานิดหน่อย เขากำลังหารือกับคนรับผิดชอบว่าจะแก้ไขยังไงต่อไป”

“พอดีเลย ถ้าอย่างนั้นฉันจะเอาไปส่งให้เขาเอง” ญาธิดาเขย่ากล่องอาหารกลางวันในมือแล้วสั่งกำชับเขาว่า “นายอยู่บ้านดูแลอีธานกับเอลล่าให้ดี เดี๋ยวฉันช่วยลากับภวินท์ให้”

“แต่คุณภวินท์สั่งไว้ว่าถ้าพี่จะออกไปไหนให้ผมไปเป็นเพื่อนด้วย”

ญาธิดายิ้มให้เขา “ไม่เป็นไรหรอก ข้างล่างมีคนขับรถอยู่หรือเปล่า? ให้เขาไปส่งฉันก็พอแล้ว”

พยัคฆ์ยากจะปฏิเสธ เพราะถ้าญาธิดาออกไปข้างนอกและเขาตามไปด้วย ที่บ้านก็จะเหลือแค่อีธานกับเอลล่าสองคนแล้ว

เขาพยักหน้าตอบตกลง

ญาธิดาลงไปชั้นล่าง ขึ้นรถ และตรงไปที่STN Group

ช่วงนี้เธอเอาแต่ยุ่งตลอดเวลา จะว่าไปเธอก็ไม่ได้ไปSTN Groupมาสักระยะแล้วเหมือนกัน

เธอนั่งอยู่ในรถโดยไม่รู้ตัวเลยว่าตั้งแต่เธอออกจากบ้าน ทุกย่างก้าวของเธออยู่ภายใต้การจับตามองของภูผาตลอด