ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 704

ชาช่าพูดเสร็จแล้วก็เชิดหน้าขึ้น พร้อมกับพูดกับภวินท์อย่างไม่เกรงใจว่า “คุณภวินท์แค่ดูแลเด็กๆ ให้ดีก็พอแล้วค่ะ ที่เหลือให้สามีฉันจัดการ”

สายตาที่ลึกซึ้งของภวินท์กวาดตามองเธอ แต่ไม่ได้มีท่าทีจะปฏิเสธ หลังจากส่งกระเป๋าเดินทางให้คุณอนณ สามีของชาช่าแล้ว ก็พาอีธานกับเอลล่าไปหาห้องเด็ก

พอเป็นแบบนี้ญาธิดาก็รู้สึกไม่สบายใจเท่าไหร่่นัก เพราะถึงยังไงเมื่อก่อนเธอก็ไม่ได้รู้สึกกับชาช่าดีเท่าไหร่ ในอินเทอร์เน็ตต่าก็บอกว่าชาช่าชอบพูดตาเสียดแทง แล้วก็ชอบเล่นตัวด้วย

“ความจริงแล้วฉันไม่ได้ต้องการความช่วยเหลืออะไรหรอกค่ะ อีธานกับเอลล่าน่ะรู้เรื่องรู้ราวมาก ฉันดูแลคนเดียวก็ได้แล้ว วินแค่ดูแลเรื่องต่างๆ ในชีวิตก็พอแล้วล่ะ”

“ครอบครัวฉันมีกันแค่สองคน แต่ว่าครอบครัวของคุณมีตั้งสี่คน ฉันบอกว่าคุณต้องการความช่วยเหลือก็แสดงว่าต้องการนั่นแหละ！”น้ำเสียงของเธอดูเอาแต่ใจมาก พอพูดจบก็เข้ามาคล้องแขนญาธิดาอย่างคุ้นเคย

ตอนที่ทั้งสองเดินเคียงข้างกันไปยังบริเวณที่พักซึ่งอยู่ไม่ไกลเท่าไหร่นัก สายตาของชาช่าก็มองไปที่แผ่นหลังของคุณอนณพร้อมกับพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่หอมหวาน “เมื่อก่อนสามีของฉันเป็นผู้จัดการของฉันเอง เขาเคยชินกับงานที่ต้องใช้แรงแบบนี้แหละ ไม่มีผลอะไรหรอก”

สามี？

ญาธิดาฟังเธอเรียกอย่างคล่องปากขนาดนั้น ในใจก็รู้สึกอิจฉาอยากบอกไม่ถูก

เธอกับภวินท์รู้จักกันมาหกปี แต่งงานกันมาสองครั้ง แถมมีอีธานกับเอลล่าเป็นตัวสร้างสัมพันธ์ แต่ว่าเหมือนเธอจะไม่เคยเรียกเขาว่า “สามี”เลยสักครั้งเดียว

ชาช่ากลับไม่ได้สังเกตเห็นถึงความเปลี่ยนแปลงของเธอ พร้อมกับพูดต่อว่า “การเลี้ยงลูกให้โตมาขนาดนี้น่าจะเหนื่อยมากเลยใช่ไหมคะ ฉันเห็นคนจำนวนมากออกจากวงสังคมหลังจากคลอดลูก”

พอพูดถึงลูกขึ้นมา อารมณ์ของญาธิดาก็ถูกดึงกลับมาทันที ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่มีความสุข “เหนื่อยมากจริงๆ แหละค่ะ แต่พอเห็นพวกเด็กๆ รู้เรื่องรู้ราวขนาดนี้ ก็รู้สึกว่าความเหนื่อยนี้มันไม่ได้หนักหนาอะไรเลย อย่างน้อยมันก็คุ้มค่ามาก”

“สูญเสียชีวิตวัยรุ่น เสียเวลาการทำงาน มันคุ้มค่าแล้วจริงๆ เหรอคะ? ”มือขาวๆ ของชาช่ากุมหน้าท้องของตัวเอง สายตาแสดงความรำคาญอย่างอดไม่ได้ “ในวงการของฉัน มีลูกก็เท่ากับทิ้งอาชีพไปเลย……”

แต่ว่าเธอยังไม่ทันจะพูดจบ จู่ๆ ก็บีบปลายนิ้วของญาธิดา ส่วนอีกมือหนึ่งก็ปิดปากของตัวเองเอาไว้ งอตัวลงเพราะรู้สึกคลื่นไส้

ญาธิดาเห็นว่าเธอมีอาการแพ้ท้องก็รู้สึกตกใจขึ้นมาทันที ตอนที่พยายามช่วยให้เธอรู้สึกดีขึ้นนั้น ก็เอ่ยปากถามด้วยความเป็นห่วงว่า “ความจริงถ้าดูจากอายุครรภ์ของคุณแล้วไม่น่าจะมีอาการแพ้ท้องแล้วนะ คุณได้ไปตรวจที่รพ.บ้างรึยัง? ”

ชาช่าโบกมือ

พอไม่คลื่นไส้แล้ว เธอก็แสดงสีหน้าที่เมินเฉย พร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง “น่าจะเพราะว่าทำงานเยอะไปหน่อย ไม่ได้พักผ่อนให้เพียงพอถึงได้เกิดอาการแบบนี้ หมอบอกว่าเด็กในท้องมีพัฒนาการที่ดีมาก ไม่ต้องเป็นห่วงอะไร”

ในหัวของญาธิดาปรากฏภาพเหตุการณ์ที่เธอไปเข้าร่วมงานต่างๆ ทั้งที่ท้องโต “ตอนนี้อาการของคุณไม่ควรจะทำงานต่อเลยนะ น่าจะรีบกลับไปพักผ่อนมากกว่า”

ชาช่าถอนหายใจเบาๆ “ฉันชอบงานของฉันมากเลย แต่ว่าในอุตสาหกรรมนี้การแทนที่กันมันร้ายแรงมาก การจะหายไปจากสายตาของประชาชนนั้นมันง่ายมาก แต่ถ้าจะกลับมานะยากสุดๆ ฉันออกจากวงการนี้ไม่ได้หรอก”

ระหว่างที่ทั้งสองคนพูดคุยกันอยู่นั้น ก็เดินมาถึงหน้าห้องพักของชาช่า คุณอนณเตรียมผลไม้เย็นๆ ให้เธออย่างใส่ใจ ทั้งสองคนโชว์หวานอยู่หน้าประตูเป็นเวลานานกว่าจะปิดประตูไป ในช่องคอมเมนท์ก็เต็มไปด้วยความเห็นที่อิจฉาริษยา

พอญาธิดากลับมาที่ห้อง ก็เห็นว่าภวินท์กำลังอ่านหนังสือเป็นเพื่อนเด็กน้อยทั้งสองคนอยู่ หัวใจของเธอก็รู้สึกอบอุ่น

“คุยกับเธอสนุกเลยล่ะสิ? ” เสียงที่ชัดเจนของภวินท์ดังขึ้น

ญาธิดาพยักหน้า “เธอไม่ค่อยเหมือนกับที่ฉันคิดไว้เท่าไหร่นะ ถึงแม้ว่าท่าทางจะดูพูดจาเจ็บแสบ แต่ว่าก็ถือว่ายังเป็นคนดีอยู่นะ”

“ต่อไปก็ไปมาหาสู่กันเยอะๆ ล่ะ”เขาไม่ได้เงยหน้าขึ้นมา ได้แต่พลิกหนังสือดาราศาสตร์ให้เอลล่า และพูดด้วยน้ำเสียงที่สงบนิ่ง