ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 728

“เมื่อวานฉันไม่ทันระวังเผลอไปชนสลักประตูห้องครัว จนถูกขังอยู่ข้างใน แล้วฉันก็เป็นโรคกลัวที่แคบด้วย เขาก็เลยต้องลงมือพังกระจกเข้ามาช่วย”

สิ่งนี้สอดคล้องกับเหตุการณ์ที่อันอันเล่าให้ฟังจริงๆ แต่ทำไมไม่มีใครรู้เลยล่ะว่าเมื่อคืนอันอันโทรมา?

ไม่นานพี่ส้มก็พาผู้หญิงผิวคล้ำรูปร่างผอมๆคนหนึ่งเข้ามา ผู้หญิงคนนี้ไม่ถือว่าอายุน้อย แต่กลับให้ความรู้สึกว่าเป็นคนขี้กลัว

เธอเอ่ยทักทายญาธิดาและขวัญตาด้วยสำเนียงท้องถิ่นอย่างระมัดระวัง

บนใบหน้าของญาธิดาประดับไปด้วยรอยยิ้มเป็นมิตร เหลือบมองผู้หญิงคนนั้นแล้วพูดว่า “ไม่ต้องกลัว ฉันก็แค่อยากถามอะไรเธอนิดหน่อย เมื่อวานพี่ส้มบอกให้เธอไปรับโทรศัพท์ใช่ไหม?”

หญิงสาวพยักหน้า

“แล้วเธอรู้ไหมว่าคนที่โทรมาเป็นใคร? คนในสายพูดอะไรบ้าง? “ เธอเอ่ยถามต่อ

เมื่อคำพูดนี้ถูกเอื้อนเอ่ยออกมา หญิงสาวก็ก้มหน้างุด นิ้วมือทั้งสิบขยำชายกระโปรงไม่หยุด เห็นได้ชัดว่ากำลังพยายามข่มความประหม่าที่มีอยู่ในใจ

ดวงตาของญาธิดาฉายแววขุ่นมัว ยิ่งเห็นแบบนี้ก็ยิ่งรู้สึกว่าคนใช้คนนี้มีพิรุธ

เมื่อสัมผัสได้ถึงสายตาอันแรงกล้าของอีกฝ่าย คนใช้ก็เอ่ยพูดอย่างกล้ำกลืนว่า “คนในสายไม่ได้พูดอะไร แล้วฉันก็ไม่รู้ด้วยว่าใครโทรมา ฉันถามอยู่หลายครั้งแต่อีกฝ่ายก็ไม่ตอบ ฉันก็เลยตัดสายทิ้ง”

“ฉันรู้แล้ว หมดธุระของเธอแล้ว ไปทำงานต่อเถอะ” เสียงของญาธิดายังคงนุ่มนวลเหมือนเดิม

คนใช้ถอนหายใจออกมายาวๆ จากนั้นก็รีบโค้งให้เธอ แล้วก้าวเดินออกไปจากศาลา

ยังไม่รอให้เธอได้พูดอะไร เสียงเคร่งขรึมของขวัญตาก็ดังขึ้นมา “ธิดา คนใช้คนเมื่อกี้ดูน่าสงสัยนะ”

“อย่าเพิ่งแหวกหญ้าให้งูตื่น” ญาธิดารีบจับมือของเธอเอาไว้ ส่งสัญญาณไม่ให้เธอพูดอะไรออกมาอีก จากนั้นก็จงใจกดเสียงต่ำ ขยับเข้าไปกระซิบใกล้ๆว่า “ขวัญ ฉันมีเรื่องอยากให้เธอช่วยอยู่สองเรื่อง”

ขวัญตาพยักหน้าช้าๆ ญาธิดาถึงได้เอ่ยพูดต่อว่า “เธอช่วยจับตามองคนใช้คนนั้นอย่าให้คลาดสายตา แล้วก็หาวิธีสืบประวัติของคนใช้คนนั้นช่วยฉันหน่อยนะ”

“ได้สิ ฉันจะพยายามหาข้อมูลมาให้เธอให้เร็วที่สุด ถ้ามันจำเป็นจริงๆฉันก็จะขอให้ธีทัตช่วยด้วย”

“ไม่ได้!” ญาธิดาบีบปลายนิ้วของเธอแน่น “ระหว่างที่เรื่องยังไม่ชัดเจนก็ห้ามให้ธีทัตรู้เห็นอะไรเด็ดขาด เพราะฉะนั้นเรื่องนี้มีแค่เธอคนเดียวที่จัดการได้”

ขวัญตามองมาที่เธออย่างข้องใจ ผ่านไปนานกว่าจะเริ่มเข้าใจอะไรบางอย่าง จึงอดที่จะขมวดคิ้วมุ่นไม่ได้ พร้อมกันนั้นก็เอ่ยถามเสียงเย็นว่า “เธอสงสัยว่าธีทัตทำร้ายอันอันเหรอ? ไม่มีทาง อันอันเป็นน้องสาวแท้ๆของเขาเลยนะ”

เธอเห็นเองกับตาว่าธีทัตเอาแต่ดื่มจนเมาและโทษตัวเองไม่หยุด เห็นๆกันอยู่ว่าเขายังห่วงหาอันอัน แต่เพียงแค่เก็บซ่อนมันเอาไว้ในใจเท่านั้น

พี่ชายแบบนี้ จะไปทำร้ายน้องสาวตัวเองลงคอได้ยังไง

ในหัวของญาธิดาพลันปรากฏสีหน้าเป็นห่วงของธีทัตขึ้นมา ตอนที่เขามาหาเรื่องที่บ้านพักในวันนั้น พอเขาได้เห็นว่าอันอันอยู่ในสภาพไหน แววตาเจ็บปวดในดวงตาของเขาในตอนนั้นเหมือนไม่ได้กำลังโกหก

“ฉันเองก็หวังว่าเรื่องนี้เขาจะไม่ได้เป็นคนทำ แต่ว่าตอนนี้เราประมาทไม่ได้ แม้แต่ธีทัตก็ต้องระวังเอาไว้ด้วย” เธอพูดอย่างเฉียบขาด

สุดท้ายขวัญตาก็เลือกยืนอยู่ข้างเธอ เมื่อแน่ใจแล้วว่าตัวเองสำรวจสภาพความเป็นไปของตระกูลกรเวชอย่างเข้มงวด ญาธิดาถึงได้ขับรถกลับไปที่บ้านพัก

ตอนนี้ในหัวของเธอตีกันวุ่นวายจนเละเป็นโจ๊ก ปัญหาที่ยากๆต่างถาโถมเข้ามาในเวลาเดียวกัน

ตระกูลกรเวชที่บรรยากาศแปลกๆ คนใช้ที่มีพิรุธ อันอันที่คลุ้มคลั่งหลายครั้ง แล้วไหนจะสิงโตที่หายตัวไป เรื่องเหล่านี้เอาแต่ปรากฏขึ้นมาในหัวของเธอซ้ำๆ

เธออดที่จะเคาะกะโหลกอย่างปวดหัวไม่ได้ เอนหลังพิงเบาะอย่างอ่อนล้า เปลือกตาเริ่มหนักอึ้งโดยไม่รู้ตัว ลมหายใจค่อยๆสม่ำเสมอ