ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 836

Amaya Hotelที่เมือง J นับเป็นฉากอันยิ่งใหญ่ในทุกค่ำคืน วันนี้ก็เช่นกัน พรมแดงปูเป็นทางยาวจากทางเข้าโรงแรมออกมาจนถึงริมถนน

มายบัคคันสีดำจอดเทียบที่ทางเข้าของโรงแรม เมื่อเห็นหมายเลขป้ายทะเบียนที่คุ้นหน้าคุ้นตา เด็กเฝ้าประตูก็รีบก้าวเข้าไปหาทันที

หมายเลขทะเบียนรถซึ่งครั้งหนึ่งเคยโด่งดังในเมือง J ยังคงเป็นที่สะดุดตามาจนถึงทุกวันนี้ ทว่าบุคคลที่ทำให้ผู้คนเห็นแล้วต้องหวาดกลัวได้เปลี่ยนจากภวินท์มาเป็นอีธาน

ใคร ๆ ต่างบอกว่าการที่เขาได้แต่งงานกับคนสวยราวกับนางฟ้าอย่างญาธิดา เท่ากับการได้ครอบครอง STN Groupที่ไม่มีวันล้มเหลว

เสียงไวโอลินแสนไพเราะดังก้องกังวานไปทั่วห้องโถงของโรงแรม

เหล่าคุณนายคุณหนูทั้งหลายต่างสวมชุดราตรียาวหรูหรา มีเพียงญาธิดาเท่านั้นที่สวมชุดผ้าไหมสีขาวสั้น เรียวขาขาวอ่อนโยนสะดุดตา

สายตาของเธอจับจ้องไปที่ชายผมบลอนด์ที่อยู่ห่างไกลออกไป เธอเดินเข้าไปใกล้ด้วยสายตาเหยียดหยัน กระทั่งเดินเข้าไปใกล้เธอถึงชะงักฝีเท้าหยุดแล้วหยิบแก้วน้ำผลไม้ข้างโต๊ะไวน์ขึ้นจิบ

ไม่ว่าจะมองในมุมไหนท่าทางสง่าและความเฉลียวฉลาดของเธอก็ช่างสะดุดตา ผิวเนียนละเอียดยังให้ความรู้สึกเหมือนสาวน้อยวัยใส ทำเอาใคร ๆ ก็ต่างคิดไม่ถึงว่าเธอจะเป็นแม่ม่ายยังสาวคนหนึ่ง

สายตาหื่นกระหายของพวกผู้ชายต่างจับจ้องมองมาที่เธอ แต่ก็ไม่กล้ามองนาน มีเพียงชายผมบลอนด์ชาวยุโรปคนนั้นเท่านั้นที่ยังคงจ้องมองเธอด้วยสายตาดุดัน

เมื่อรู้สึกถึงสายตาที่กำลังจับจ้องของอีกฝ่าย ญาธิดาจึงจงใจเหลือบมองไปทางด้านข้าง ทั้งสองสบสายตากันครู่หนึ่งก่อนเธอจะเบือนหนี

วินาทีต่อมา ผู้ชายคนนั้นก็ค่อย ๆ เดินเข้ามาหาเธอ

“คุณญาธิดาไม่ได้เจอกันนานเลยนะครับ”ชายคนนั้นยกแก้วให้เธอ

หญิงสาวมองชายคนนั้นนิ่ง ๆ แววตาสับสนงุนงง ก่อนจะฉีกยิ้มเชิงขอโทษเขา “พวกเราเหมือนจะไม่เคยเจอกันมาก่อนนะคะ?”

ชายคนนั้นหัวเราะและส่ายหน้าเบา ๆ ก่อนจะทำตัวเป็นสุภาพบุรุษ ยื่นมือขวาไปหาเธอและอธิบายเกี่ยวกับตัวเองว่า “สหพันธ์การค้ายุโรป อาริโอ”

“คุณคือคุณสมิธ?! ขอโทษด้วยนะคะ วันนี้คุณแต่งตัวแตกต่างไปจากครั้งก่อน ต้องโทษสายตาเซ่อซ่าของฉัน” เธอจงใจทำท่าเหมือนประหลาดใจ

อันที่จริงสองปีที่ผ่านมาเธอยังคงติดต่อกับจรณ์ผ่านทางอีธานมาโดยตลอด เพื่อสืบหาความจริงของการหายตัวไปของภวินท์

เธอไม่ยอมรับการตายของภวินท์ไม่เพียงเพราะยังไม่เห็นศพเท่านั้น แต่เธอยังมีความเชื่อมั่นบางอย่าง และมันก็ไม่ได้ไร้ประโยชน์เสียทีเดียว เพราะเธอสืบหาจากการปฏิบัติภารกิจต่างชาติจนได้เบาะแสและสืบสาวจนเจออาริโอ

ครอบครัวของสมิธภายนอกเป็นพันธมิตรการค้าส่งออก แต่ในความเป็นจริงภายในเครือข่ายของพวกเขาเหล่านี้กลับมีธุรกิจผิดกฎหมายมากมาย และเมื่อสองปีก่อนที่ภวินท์ออกปฏิบัติภารกิจต่างประเทศก็เป็นเรื่องของครอบครัวสมิธนี้เหมือนกัน

เมื่อไม่กี่เดือนก่อน เธอเดินทางไปยุโรปเพื่อหาหนทางเข้าใกล้อาริโอภายใต้หน้ากากเหมือนเดินทางไปท่องเที่ยว

หลังจากเฝ้าติดตามอยู่หลายวัน เธอก็ร่วมมือกับองค์กร ทำเป็นช่วยเขาที่กำลังถูกทางองค์กรตามล่าสอบสวน หลังจากทำให้อีกฝ่ายรู้สึกดีต่อเธอได้ระดับหนึ่งแล้วเธอก็รีบบินกลับประเทศทันที และรอให้เหยื่อมาติดเบ็ดในงานเลี้ยงวันนี้

ดูเหมือนว่าอาริโอจะไม่ถือสาที่เธอจำเขาไม่ได้ และยังคงรักษารอยยิ้มบนใบหน้าไว้อย่างเดิมพลางตอบกลับอย่างสุภาพว่า “สำหรับคุณแล้วผมก็แค่คนที่เดินผ่านมา แต่ผมไม่กล้าลืมผู้มีพระคุณที่ช่วยชีวิตผมไว้หรอกครับ”

“ก็แค่บังเอิญเท่านั้น คุณเองก็ไม่ต้องจำใส่ใจหรอกค่ะ หรือว่าคราวหน้าหาโอกาสเลี้ยงข้าวฉันสักมื้อ ถือเสียว่าตอบแทนน้ำใจฉันเป็นไงคะ”

แม้จะรู้ว่าคำพูดเหล่านี้ของเธอพูดเป็นมารยาทเท่านั้น แต่ใบหน้าของอาริโอก็ประหลาดใจมากไม่น้อยและรีบบอกกับเธอว่า “ผมจะถือว่าประโยคนี้คุณพูดจริงจังนะครับ”

“ตามสบายค่ะ แต่ว่าทานข้าวกับฉันคงต้องนัดล่วงหน้านะคะ”