ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 948

ธีทัตเพียงแค่นั่งอยู่ตรงนั้น ก็สามารถทำให้คนรู้สึกได้ถึงความกดขี่อันแรงกล้าอยู่ไม่น้อย บวกเข้ากับสีหน้าอารมณ์ที่เยือกเย็นในตอนนี้ของเขา ลำพังแค่มองแวบเดียวก็รู้สึกหนาวตายได้เลย

เขาพูดขึ้นมาอย่างเย็นชา“นารา ผมขอถามคุณหน่อย ว่าวันนั้นที่ผมไม่อยู่ คุณทำอะไรกับอันอันกันแน่”

เขารู้ว่าอาการกำเริบในครั้งนี้ของอันอัน จะต้องมีส่วนเกี่ยวข้องกับนาราอย่างแน่นอน

แต่ในตอนนั้นไม่มีคนอยู่ที่บ้าน มีเพียงแค่อันอันกับนาราสองคนอยู่ที่บ้านกันตามลำพังเท่านั้น อันอันก็ไม่ยอมพูด นาราก็ต้องปฏิเสธเสียงแข็งอย่างแน่นอนว่าเธอทำอะไรกับอัญมณี

พอได้ฟังคำพูดของธีทัต ใบหน้าของนาราก็ตื่นตระหนกขึ้นมาทันที แต่ไม่นานก็นิ่งสงบลง“เธออาการกำเริบมันก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับฉันสักหน่อย”

เธอเชิดหน้าขึ้น พูดขึ้นมาต่อ“ธีทัต ฉันจะขอเตือนคุณนะว่า ถ้าคุณกล้าไปสำส่อนข้างนอกอีกล่ะก็ ฉันจะไม่มีทางปล่อยคุณไปแน่นอน”

พูดจบ นาราก็เก็บกระเป๋าที่ทิ้งอยู่บนโต๊ะหนังสือขึ้นมา สบถหึอย่างเย้ยหยัน ก่อนจะเดินเหยียบส้นสูงจากไป

มองประตูห้องหนังสือที่ถูกเปิดออก สีหน้าอารมณ์ของธีทัตก็แปรปรวนไม่เสถียร

หลังจากที่ขวัญตาจากไปแล้ว เขาก็ตามหาอย่างระทมทุกข์แต่ก็ไร้วี่แวว สุดท้ายก็ถูก วีริศบีบบังคับให้แต่งงานกับนารา

พอหาขวัญตาเจอแล้ว นาราสำหรับเขาแล้วจะมีหรือไม่มีก็ไม่ต่างกัน มากไปกว่านั้นก็เป็นแค่ผลประโยชน์ระหว่างตระกูลกรเวชกับตระกูลหาริชัยเท่านั้น

เขาไม่ได้รู้สึกใส่ใจนาราเลยสักนิด ไม่ว่านาราจะทำอะไร เขาก็ไม่เคยว่าอะไรเธอเลย

แต่ท่าทีแบบนี้ของเขาพออยู่ในสายตาคนนอกแล้ว กลับกลายเป็นเขาเอาอกเอาใจนารา ไม่อาจตำหนิเธอได้ลงคอ

แม้ว่านาราจะรู้ดีว่าธีทัตไม่ได้ชอบเธอเลย แต่ธีทัตก็ขี้เกียจที่จะสนใจเธอมาแต่ไหนแต่ไร เมื่อเวลาผ่านไปนานมากเข้านาราก็ยิ่งเย่อหยิ่งและครอบงำธีทัตมากขึ้น

ธีทัตก็ไม่ได้สนใจ แต่ว่า ครั้งนี้มันไม่เหมือนกัน

ขวัญกลับมาแล้ว

พอคิดถึงชื่อนี้ ภายในใจของธีทัตก็เจ็บปวดขึ้นมา