ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 96

ญาธิดากลับไปที่ห้องนอนตัวเอง พลิกตัวไปมานอนไม่หลับ ในสมองก็มีคำพูดของภวินท์ดังขึ้น

เขาจะให้เธออยู่ข้างเขา เหตุผลเพราะคุณย่าจริงเหรอ หรือยังมีเหตุผลอื่นอีกนะ?

คิดอยู่ตั้งนาน เธอก็ไม่เข้าใจ และเดาไม่ออกว่าภวินท์คิดอะไรอยู่ ก็เลยเผลอหลับไปทั้งอย่างนั้น

เช้าวันที่สอง ญาธิดาตื่นนอน เวลาก็ไม่เช้าแล้ว ตอนนี้ก็ใกล้สายแล้วด้วย ปภาวีบังคับให้เธอกินอาหารเช้าก่อนค่อยไปทำงาน

เป็นไปตามที่คิดไว้ เดินทางไปทำงานช่วงที่คนเยอะพอดี เธอไปสายโดยไม่ต้องสงสัยเลย

ญาธิดารีบวิ่งมาถึงหน้าแผนก เพิ่งสแกนบัตรเข้าเสร็จ ก็มีเพื่อนร่วมงานในแผนกเรียกเธอ “ธิดา พี่แนนตามหาคุณอยู่ค่ะ รีบไปหาที่ห้องทำงานด้วยนะคะ”

ญาธิดาได้ยินแล้ว ยังไม่ทันได้เอาของตัวเองไปไว้ในห้องทำงาน ก็โยนกระเป๋าไว้ข้างนอก แล้วรีบวิ่งไปที่ห้องทำงานของหัวหน้า

เธอเคาะประตูแล้วผลักเข้าไป ก็เห็นในห้องนอกจากจะมีพี่แนนแล้วก็ยังมีพิชญ์สินีอยู่ด้วย

ญาธิดาพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ฉันมาสาย ขอโทษด้วยนะคะ”

พี่แนนก็ยิ้มและพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า “ไม่เป็นไร เข้ามานั่งสิ”

เห็นพวกเธอนั่งลงกันแล้ว พี่แนนก็ไม่พูดพร่ำทำเพลง พูดเปิดประเด็นเลยว่า “ที่ฉันเรียกพวกเธอมา เพราะมีงานให้ทำ”

“วันนี้รองประธานมาร์ตินกลับบริษัท ก่อนหน้านี้เขาอยู่ในเมือง A ดูแลบริษัทสาขาของ STN Group อยู่ตลอด ตอนนี้ได้ย้ายกลับมาแล้ว แผนกของพวกเราต้องส่งผู้ช่วยไปคนหนึ่ง เพื่อช่วยในการทำงาน และส่งมอบงานกัน”

พี่แนนหยุดสักพัก แล้วกวาดตามองญาธิดากับพิชญ์สินีที่อยู่ตรงหน้า “พูดตามตรงเลยก็คือ เป็นงานผู้ช่วยที่ต้องช่วยทุกอย่าง ที่สำคัญคือต้องพาคุณมาร์ตินทัวร์บริษัท และทำงานพวกซื้อกาแฟน้ำขนมปัง ดูแลทุกอย่างของคุณมาร์ติน”

ได้ยินเธอพูดแบบนี้ ญาธิดาก็ถึงเข้าใจ ที่แท้รองประธานจะกลับบริษัทนี่เอง เธอกับพิชญ์สินีจะต้องรับผิดชอบธุระยิบย่อยของรองประธาน เพียงเท่านั้น

“เวลาหนึ่งสัปดาห์ ฉันเรียกพวกเธอสองคนมา เพราะเห็นพวกเธอรับผิดชอบและใส่ใจต่อรายละเอียดของงาน แต่ครั้งนี้ไม่ต้องไปสองคน ฉันจะเลือกหนึ่งคน จบแล้วเดือนนี้จะได้โบนัสด้วย พวกเธอใครอยากไปเหรอ”

ญาธิดาลังเลไม่ตอบ

เธอรู้ดีว่า เรื่องแบบนี้ พิชญ์สินีจะต้องแย่งพูดก่อนแน่นอน เธอเลยไม่คิดที่จะแย่งกับหล่อน

“คอกแคก!”

ด้านข้างมีเสียงไอของพิชญ์สินีดังนั้น เธอพูดเสียงเบาว่า “พี่แนนคะ ครั้งนี้ให้ญาธิดาทำเถอะค่ะ เธอเป็นเด็กใหม่ ต้องการใช้โอกาสนี้ฝึกงานให้ค่ะ”

ญาธิดาอึ้ง เหมือนคิดไม่ถึงว่าพิชญ์สินีจะพูดแบบนี้ ปกติหล่อนมักจะเสียดสีเธออยู่ตลอดเวลา ครั้งนี้กลับยอมเอาโอกาสนี้ให้เธอก่อนงั้นเหรอ?

เธอเดาไม่ออกจริงๆ ทันใดนั้นพี่แนนก็หันหน้ามาหาเธอ “ญาธิดา เธอว่ายังไง”

ญาธิดาเงียบไปสักพัก จากนั้นก็มองพิชญ์สินีที่อยู่ข้างๆ “ฉันได้หมดค่ะ”

พี่แนนพยักหน้าเล็กน้อย “ได้ งั้นเธอก็ไปเลยนะ เดี๋ยวไปรายงานตัวที่คุณมาร์ติน ไปทำความรู้จักกันก่อน”

“ค่ะ”

รอพี่แนนสั่งเสร็จแล้ว ญาธิดากับพิชญ์สินีก็เดินออกจากห้องหัวหน้า

เดินไปได้ไม่กี่ก้าว ญาธิดาก็มองดูพิชญ์สินีที่อยู่ไม่ไกลมาก อดไม่ได้เรียกไปว่า “คุณพิช”

พิชญ์สินีหันหน้ากลับไป เลิกคิ้วแล้วมองเธอ “มีอะไรหรือเปล่าคะ?”

“ครั้งนี้ที่ไปเป็นผู้ช่วยของคุณมาร์ติน ทำไมคุณไม่ไปเอง?”

ปกติเรื่องดีๆแบบนี้ พิชญ์สินีจะแย่งไปก่อนตลอด วันนี้กลับใจกว้างยอมเอาภารกิจนี้ให้เธอ เธอไม่แน่ใจเลยว่าหล่อนคิดอะไรอยู่กันแน่