เจาะมิติพลิกชีวิตแม่หญิงชาวบ้าน นิยาย บท 49

กู้หมิงซวงกระซิบออกคำสั่งข้างหูหลิวอู่เยี่ย จากนั้นก็ล้วงหยิบเงินออกมาจากกระเป๋า “หากเจ้าทำสำเร็จ เงินพวกนี้จะตกเป็นของเจ้าทันที”

เมื่อหลิวอู่เยี่ยเห็นเงินเหล่านั้น ก็รีบโบกมือรัวๆ

“แม่เจ้า ท่านไม่ต้องเกรงใจ การได้ทำตามคำสั่งของท่าน ถือเป็นเกียรติของข้า ข้าจะไปกล้ารับเงินไว้ได้อย่างไร? เรื่องง่ายดายถึงเพียงนี้ ท่านรอฟังข่าวดีจากข้าได้เลย เดี๋ยวข้าจัดการให้เอง”

พูดเป็นเล่นไปได้ ซูเหิงจิ่งยืนนิ่งเป็นพระพุทธรูปอยู่ข้างๆเสียขนาดนั้น แม้นเขาจะอยากได้เงินเสียงเพียงใดก็ไม่กล้ารับไว้อยู่ดี

กู้หมิงซวงไม่ได้กล่าวอันใดต่อ

นางสามารถฝากฝังความมั่นใจไว้ที่หลิวอู่เยี่ยได้

อีกฝ่ายมีกลุ่มก้อนในตลาด ได้เปรียบเรื่องหลายปากมากความ เช่นนั้นข่าวก็ยิ่งกระจายได้ไว

ตราบใดที่เขาป่าวประกาศออกไปเพียงเล็กน้อย ไม่เกินครึ่งวัน ก็สามารถสัมฤทธิผลที่ตนต้องการแล้ว

หลิวอู่เยี่ยคงจะเข็ดหลังจากถูกสั่งสอนในครานั้น ทันทีที่กู้หมิงซวงจากไป เขาก็รีบออกคำสั่งกับสมุน ให้พวกเขานำคำกล่าวของกู้หมิงซวงออกไปกระจายให้ทั่ว

บางคนถึงขั้นมีกล่าวเสริมเพิ่มแต่งไปด้วย

ด้วยเหตุนี้ ข่าวลือที่ว่าปลาเผ็ดที่ต้าซุ่นจายนำมาขายมาจากการขโมยสูตรของอาหารว่างกู้ซื่อก็ถูกส่งต่อไปทั่วเมืองชิงสือในเวลาไม่เกินครึ่งวัน

เนื่องจากขโมยมา ทั้งยังขโมยมาไม่หมด จึงเกิดข้อผิดพลาดทางสูตร จนเป็นเหตุให้ผู้คนที่กินเข้าไปท้องเสีย

ผู้คนที่เล่าต่อๆกันมาพูดอย่างออกรส ราวกับว่าตนเองเห็นเองกับตาอย่างไรอย่างนั้น

เมื่อเถ้าแก่ต้าซุ่นจายได้ยินเรื่องนี้ ก็เดือดดาลจนแทบเป็นลมล้มพับ แต่เพราะตอนนี้มีขุนนางท้องถิ่นล้อมตัวเอาไว้ จึงไม่มีเวลาแบ่งไปสนใจเสียงลือเสียงเล่าอ้างเหล่านั้น

ภายในระยะเวลาสั้นๆ ชื่อเสียงของต้าซุ่นจายก็ฉาวโฉ่จนไม่เหลือชิ้นดี

เมืองชิงสือใหญ่ถึงเพียงนี้ เมื่อเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้น ไฉนผู้คนจะยังไปจับจ่ายใช้สอยที่ต้าซุ่นจายอีกล่ะ?

ร้านที่สืบทอดหลายสิบปี พังเป็นไม่ท่าลงกับตา

เถ้าแก่หัวโล่งตลอดทั้งคืน ไม่ว่าจะคิดหน้าคิดหลัง ก็ยังคิดไม่ออกว่าข้อผิดพลาดมันอยู่ที่ใด

วัตถุดิบที่ใช้ในร้านก็สะอาดมาตลอด ข้อผิดพลาดเพียงอย่างเดียวที่เป็นไปได้ก็มีแค่สูตรแล้วล่ะ

หรือว่า…….

ชั่วขณะนั้นพลันมีประกายบางอย่างวาบเข้ามาในหัวของเถ้าแก่ร้าน

หรือว่าหลิวชุนฮัวกับกู้หมิงซวงจะสมรู้ร่วมคิดวางกับดักใส่เขา?!

ยิ่งใคร่ครวญถึงความเป็นได้นี้ เถ้าแก่ก็ยิ่งโกรธเข้ากระดูกดำ โยนความผิดทุกอย่างไปที่หลิวชุนฮัว

ในความคิดของเขา เขาคิดว่าหลิวชุนฮัวรับเงินเขาไปแล้ว แต่แอบช่วยกู้หมิงซวงเอาคืนเขาลับหลัง

สตรีนางนี้ช่างโหดร้ายจริงๆ！

เถ้าแก่ร้านลูบเครา นัยน์ตาทอแววดุร้าย

แม้นต้าซุ่นจายจะหมดสิ้นทุกอย่างแล้ว แต่เขายังต้องถลกหนังหลิวชันฮัวทั้งเป็นให้จงได้

ในวันนั้นเอง เถ้าแก่ร้านอาศัยจังหวะที่กู้ต้าไห่ไม่อยู่ ยกพวกอันธพาลไปพังข้าวของที่ร้านของหลิวชุนฮัว พร้อมกับช่วงชิงเงินสิบเหลี่ยงนั้นคืนมา

ตั้งแต่ที่ต้าซุ่นจายเกิดเรื่อง หลิวชุนฮัวก็กระวนกระวายอยู่ตลอด กลัวว่าเถ้าแก่คงมาเอาเรื่องนางในสักวัน

พอวันนี้มาถึง นางก็กลัวจนสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว

รู้ตัวอีกที ก็ถูกอันธพาลลากเข้ามากระทำชำเราในซอกตรอกเล็กๆ

แม้นหลิวชุนฮวาใกล้จะสี่สิบ แต่ถึงอย่างนั้นนางก็เป็นสตรีคนหนึ่ง

หลังจากอันธพาลเหล่านั้นเสร็จกิจ ก็ทิ้งนางไว้ในกองฟืนเหมือนเป็นแค่ผ้าขี้ริ้วผืนหนึ่ง

……

เรื่องที่ร้านผ้าของหลิวชุนฮัวถูกต้าซุ่นจายพังทำลายข้าวของ ส่งต่อมาถึงครอบครัวกู้เจ้าสามอย่างรวดเร็ว

ซึ่งในจุดนี้ หากผู้ใดมิได้โง่เขลาก็คงมองเห็นถึงจุดเชื่อมโยง

เมื่อนึกถึงคำพูดไม่กี่วันก่อนของตนที่กล่าวว่าอยากเชื่อมสัมพันธ์กับครอบครัวพี่ใหญ่อีกครา กู้หย่วนเต้าพลันมีหลากหลายสี ประเดี๋ยวหน้าคล้ำเขียวประเดี๋ยวขาวซีด

“ว่าแล้วเชียวไยคราก่อนพี่สะใภ้ถึงมาช่วยเรา ที่แท้ก็แอบมาขโมยสูตร”

นางเฉาตีอกชกลม กัดกรามเอ่ยลอดไรฟัน “ช่างระยำเหลือเกิน”