เช้าตรู่ของวันจันทร์ เฟิงเชียนเสวี่ยและแม่จูไปส่งเด็กๆ ทั้งสามคนเข้าโรงเรียนอนุบาลแห่งใหม่ จากนั้นก็รีบไปที่กลุ่มบริษัทเชิ่งเทียน ไม่กี่วันมานี้ เฟิงเชียนเสวี่ยส่งประวัติย่อไปสามสิบห้าฉบับ รับการสัมภาษณ์จากสิบเจ็ดบริษัท เธอถูกปฏิเสธในทันทีหรือไม่ก็บอกให้กลับไปรอประกาศ เธอได้รับโทรศัพท์แจ้งรับเข้าทำงานเพียงสายเดียวเท่านั้น นั่นก็คือบริษัทที่ใครๆ ต่างก็พูดถึงกันอย่างกลุ่มบริษัทเชิ่งเทียน! เฟิงเชียนเสวี่ยรู้สึกแปลกใจที่บริษัทเล็กๆ ต่างก็ไม่มีใครสนใจเธอ แต่บริษัทที่อยู่ตำแหน่งสูงสุดของวงการธุรกิจ อย่างกลุ่มบริษัทเชิ่งเทียนนั้นยินดีที่จะให้เธอเข้าไปทำงานงั้นหรือ จนกระทั่งเธอมาถึงแผนกบุคคลของกลุ่มบริษัทเชิ่งเทียน เพียงครู่เดียวก็เข้าใจในทันที “คุณเองหรือ” “ไม่เจอกันนานเลยนะคุณหนูใหญ่!” เฮ่อเหวินเจ๋อมองมาที่เธอด้วยรอยยิ้มที่เป็นมิตร แต่สายตากลับหัวเราะเยาะเย้ยด้วยความประสงค์ร้าย “ผ่านมาตั้งหลายปีแล้ว คุณไม่เปลี่ยนไปเลยจริงๆ ยังสวยเหมือนเดิมเลย!” “เฮ่อเหวินเจ๋อ ตอนนั้นพ่อของฉันไล่คุณออกจากตระกูลเฟิงและทำให้ทั้งชีวิตนี้ของคุณไม่สามารถก้าวเข้าสู่ไห่เฉิงได้อีก คิดไม่ถึงว่าคุณจะกล้ากลับมา” เฟิงเชียนเสวี่ยจำเขาได้ เนื่องจากอดีตรองประธานบริษัทตระกูลเฟิงคิดจะทำมิดีมิร้ายกับเธอ จึงถูกเฟิงเชียนหยางไล่ออกจากตระกูลไป เธอคิดไม่ถึงว่าหลังจากแยกตัวออกไปสี่ปีแล้วจะได้พบเขาที่นี่ “ตระกูลเฟิงตกต่ำไปนานแล้ว คุณยังคิดว่าตัวเองเป็นคุณหนูอยู่อีกหรือ” เฮ่อเหวินเจ๋อพูดเหน็บแนมด้วยรอยยิ้มเยาะเย้ย “ตอนนี้คุณไม่ได้เป็นอะไรทั้งสิ้น แม้แต่งานนี้ก็เป็นผมที่มอบให้กับคุณ!” เฟิงเชียนเสวี่ยจ้องมองเขาด้วยความขุ่นเคืองและหันหลังเดินจากไป “เฟิงเชียนเสวี่ย นี่เป็นโอกาสสุดท้ายของคุณ ถ้าคุณเดินออกจากประตูนี้ไป ผมรับประกันเลยว่าตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปคุณจะหางานในไห่เฉิงไม่ได้อีกเลย นอกเสียจากว่าคุณจะไปเป็นผู้หญิงของประธานเยี่ย!” น้ำเสียงที่จองหองของเฮ่อเหวินเจ๋อดังตามหลังมา ใจของเฟิงเชียนเสวี่ยเต็มไปด้วยไฟแห่งความโกรธ เธอจึงเร่งฝีเท้าเพื่อที่จะออกไปจากที่แห่งนี้ จะให้เธอก้มหัวให้กับคนแบบนี้ ไม่มีทาง! ขณะที่เดินออกมา เฟิงเชียนเสวี่ยพบว่ามีผู้คนยืนอยู่เต็มทางเข้าอาคาร ผู้ชายวัยกลางคนคนหนึ่งร่างกายของเขาเต็มไปด้วยน้ำมันเบนซิน มือข้างหนึ่งถือไฟแช็กเพื่อข่มขู่ผู้คนที่ยืนอยู่รอบๆ “อย่าเข้ามานะ ฉันต้องการพบเยี่ยเจิ้นถิง ให้เขามาพบฉัน!” พนักงานที่ยืนอยู่รอบๆ ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้เขา บอดี้การ์ดเตรียมการตั้งรับกับสถานการณ์ที่คาดไม่ถึง เจ้าหน้าที่ระดับสูงหลายคนพยายามเกลี้ยกล่อมเขา “ประธานจ้าว ใจเย็นลงก่อน มีอะไรค่อยๆ พูดกัน!” “ใจเย็น? ฉันแค่เผลอไปทำให้เขาไม่พอใจนิดเดียว เขากลับทำให้ฉันล้มละลายกลายเป็นหมาจรจัดภายในชั่วข้ามคืน แกจะให้ฉันใจเย็นได้ยังไง” ชายคนนั้นอารมณ์อ่อนไหวเป็นอย่างมาก พอได้ยินประโยคนี้ เฟิงเชียนเสวี่ยก็อดไม่ได้ที่จะคิดถึงเฟิงเชียนหยาง พ่อของตนเอง เธอไม่เคยเข้าใจเลย ธุรกิจของตระกูลเฟิงที่กำลังไปได้ดี ทำไมจู่ๆ จึงล้มละลาย ก่อนที่จะได้รับข่าวการตายของเขา แม้แต่หน้าของพ่อเธอก็ยังไม่ได้พบเป็นครั้งสุดท้าย เป็นไปได้ไหมว่าพ่อของเธอจะถูกข่มเหงเหมือนคนที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ “ประธานเยี่ยมาแล้ว!” ในเวลานั้นเองก็มีคนตะโกนขึ้นมา เฟิงเชียนเสวี่ยเงยหน้าขึ้นมอง เธอเห็นโรลส์-รอยซ์ เรธคันหนึ่งขับเข้ามาอย่างช้าๆ มีบอดี้การ์ดหลายคนออกมาเพื่อเคลียร์สถานที่ ผู้คนที่อยู่รอบๆ รีบถอยออกไปเพื่อเปิดทาง ชายที่ตัวเต็มไปด้วยน้ำมันรีบวิ่งเข้าไปขวางที่หน้ารถ ตะโกนออกไปด้วยความตื่นตระหนก “เยี่ยเจิ้นถิง วันนี้แกต้องให้คำอธิบายกับฉัน!” คนที่อยู่รอบๆ ไม่กล้าแม้แต่จะหายใจ มองไปที่รถโรลส์-รอยซ์ด้วยความกังวล ภายในรถมีคนนั่งอยู่ แต่เป็นคนที่ทำให้ทั้งไห่เฉิงต้องตกตะลึง! เฟิงเชียนเสวี่ยมองเห็นเงาของใครบางคนที่นั่งหลังตรงและก้มมองโทรศัพท์มือถือแบบไม่สนใจโลกภายนอกอยู่ที่เบาะหลังอย่างสลัวๆ คนขับรถและบอดี้การ์ดที่นั่งอยู่ที่เบาะข้างคนขับต่างก็รอคำสั่งจากเขา แม้แต่บรรยากาศก็เริ่มเคร่งขรึมและสงบนิ่งขึ้นมา ชายที่นั่งภายในรถไม่แยแสต่อสิ่งใด เขาไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมา เขาเพียงแค่โบกมือให้สัญญาณแบบเย็นชาเท่านั้น วินาทีต่อมา จู่ๆ รถก็เพิ่มความเร็วขึ้นและพุ่งเข้าชนชายที่ตัวอาบไปด้วยน้ำมันเบนซินจนล้มลง ทุกคนตกตะลึง โดยเฉพาะคนที่ตัวอาบไปด้วยน้ำมัน เขาตกตะลึงนิ่งค้างด้วยความกลัว เขาคิดไม่ถึงเลยว่าอีกฝ่ายจะตัดสินใจเด็ดขาดขนาดนี้ เมื่อเห็นว่ารถกำลังจะชนเขา เฟิงเชียนเสวี่ยก็รีบก้าวออกไปในทันทีเพื่อดึงเขาออกมา ชายในรถเงยหน้าขึ้นมอง ดวงตาที่ลึกลับและเงียบสงบของเขาจ้องมองไปที่ใบหน้าของเฟิงเชียนเสวี่ย ในดวงตาของเขามีความคิดมากมายผุดขึ้นมาอย่างรวดเร็ว!