เจ้าสาวไร้ค่า (หน่วง/หื่น) นิยาย บท 10

Chapter 10 สุราราคะ

ตึก! ตึก! ตึก!

เสียงนี้!

คือเสียงหัวใจของข้างั้นหรือ!

ภาพเบื้องหน้าราวกับเห็นเทพธิดางดงามกำลังร่ายรำท่ามกลางแสงจันทราและหิมะโปรยปราย หากว่านางมิใช่บุตรสาวสกุล ‘หู’ เขาคงตกหลุมรักนางหมดทั้งตัวและหัวใจ

ใบหน้านิ่งอึ้งราวกับหนุ่มน้อยที่ริตกหลุมรักค่อยๆ แปรเปลี่ยน หนังหน้าซีกซ้ายกระตุกเกร็งด้วยความกรุ่นโกรธ เมื่อคิดถึงสภาพศพของบิดาที่บวมช้ำจากยาพิษ ภาพเหล่านั้นยังคงตามติดกลายเป็นฝันร้ายที่ทำให้เขาสะดุ้งตื่นกลางดึกทุกคืน

นั่นเพราะดวงวิญญาณของบิดายังไม่ได้รับความยุติธรรม ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะตกหลุมรักบุตรสาวของศัตรู

ไม่มีวัน!

เขาก้าวเท้ายาวๆ ไปหาหญิงสาว แต่กลับเดินเซน้อยๆ ด้วยฤทธิ์สุรา

ติดพันงานที่ค่ายทหารจนไม่อาจกลับจวนงั้นหรือ! ช่างน่าขบขัน งานอะไรกันเล่าสามวันสามคืนเขาเอาแต่นั่งดื่มสุราเพื่อให้ลืมรสจูบของนังผู้หญิงแพศยา แต่ทันทีที่ก้าวเท้ากลับมาที่จวนเขาก็ถูกนางล่อหลอกด้วยท่าทางราวกับเทพเซียนที่แสนบริสุทธิ์ผุดผ่อง

แล้วทำไมเขาถึงต้องทนทรมานตัวเอง เพื่อที่จะไม่กอดจูบนางด้วย ในเมื่อเขามีสิทธิ์ทุกอย่างบนร่างกายของนาง เขาจะทำอะไรกับผู้หญิงจากสกุลหูผู้นี้ก็ย่อมได้

คิดเพียงเท่านั้นเท้ายาวก็สาวเข้าประชิดร่างบาง ไม่ทันที่อีกฝ่ายจะทันตั้งตัว นางก็ถูกวงแขนแข็งแกร่งเกี่ยวกระหวัดรอบเอวแล้วกอดรัดแนบแน่นด้วยสัมผัสอ่อนโยน

“ทะ...ท่าน อื้อ...”

เอื้อนเอ่ยวาจาได้เพียงเท่านั้นริมฝีปากอวบอิ่มก็ถูกปิดสนิทบดขยี้รุนแรงจนเรียวปากเห่อบวม บดจูบหนักหน่วงแทรกปลายลิ้นร้อนเข้าไปดูดกลืนความหอมหวานจากโพรงปากสีกุหลาบ

ยิ่งจูบก็ยิ่งรับรู้ได้ถึงลมหายใจของทั้งสองที่เต้นระรัวไปในจังหวะเดียวกัน

กลิ่นสุรา!

ขม!

“อื้อ”

หัวใจเจ้ากรรมกระตุกหวาม รสจูบและอ้อมกอดที่แสนโหยหาของแม่ทัพถางทำให้นางตื่นตระหนักและซ่านกระสันไปในเวลาเดียวกัน

“เพราะเจ้าคนเดียวจึงทำให้ข้าเป็นเช่นนี้”

ทันทีที่เขาถอนเรียวปากออกจากริมฝีปากอวบอิ่ม เขาก็ต่อว่าในสิ่งที่หญิงสาวไม่เข้าใจ ก่อนจะก้มลงจูบจ้วงริมฝีปากอิ่มแรงๆ ใช้ฟันขบลงบนริมฝีปากล่างสลับกับริมฝีปากบน บดจูบเรียวปากซ้ำแล้วซ้ำเล่าในขณะดวงตาของทั้งคู่ต่างพริ้มหลับลงด้วยความสิเน่หาที่โอบรัด

นางถูกผลักให้ถอยหลัง ก้าวถอยช้าๆ ไปพร้อมกับรสจูบที่แสนรัญจวน ลิ้นร้อนควานเข้าไปเกี่ยวกระหวัดลิ้นเล็ก ก่อนจะปล่อยริมฝีปากอิ่มให้เป็นอิสระแล้วโน้มลงจูบอีกครั้งและอีกครั้ง

หูเส่าหลิงอายจนใบหน้าแดงก่ำ ไม่อาจปฏิเสธเลยว่านางกำลังอยากให้เขาเอาจนแทบจะขาดใจ ทว่าสถานที่แห่งนี้ไม่เหมาะสม นี่คือสวนกลางจวนที่ไม่ว่าใครก็สามารถเดินผ่านไปมาได้โดยง่าย แม้ว่าจะดึกมากแล้ว แต่ก็ยังมีทหารเวรยามคอยเดินตรวจตราไม่ขาดสาย

แน่นอนว่าเส่าหลิงไม่ได้อยู่ในจุดที่สามารถขัดขืนหรือออกความคิดเห็น หากเขาจะเอากระทั่งร้านขายยาเขาก็เอาโดยไม่เกรงใจใครทั้งสิ้น

สาบคอเสื้อสีขาวถูกแหวกออกเผยให้เห็นเต้าอวบอิ่มชูสล้าง เขาก้มลงแล้วใช้ปลายลิ้นเลียตวัดปลายถัน ดุนดันจนมันชูชันก่อนจะอ้าปากครอบครองเอาไว้เต็มคำแล้วดูดดุนด้วยปลายลิ้นราวกับกำลังหิวกระหาย

“อะ...อะ...อื้อ ทะ...ท่านแม่ทัพ อื้อ...”

นางแอ่นอกเข้าหาใบหน้าและริมฝีปากของเขาด้วยความเผลอไผล ยิ่งเขาห่อลิ้นร้อนจนแข็งแล้วบี้บดลงบนหัวนมสีชมพู นางก็ยิ่งบิดกายเร่าด้วยความซ่านเสียว แกนกลางกายเปียกชุ่มไหลเยิ้มด้วยความอยากจนแทบทนไม่ไหว

“อืม...”

คนตัวโตส่งเสียงในลำคอด้วยความพอใจ มือหนาทั้งสองข้างฟอนเฟ้นสองเต้าในขณะที่ปากสลับดูดทีละเต้าอย่างเมามันก่อนจะทำในสิ่งที่นางไม่คาดฝัน

เขาทรุดกายลงนั่ง ยกขาข้างหนึ่งของนางให้พาดบ่าแข็งแกร่งของเขาเอาไว้ ก่อนจะซุกใบหน้าลงไปที่แกนกลางกายจนหญิงสาวถึงกับเบิกตาโพลง

“ซะ...ซี๊ด....อะ...อื้อ”

หญิงสาวห่อริมฝีปากครวญครางเมื่อปลายจมูกของเขาซุกลงระหว่างกลีบบุปผา จากนั้นลิ้นร้อนก็ค่อยๆ ละเลงเลียเมล็ดสวาทอย่างช้าๆ เลียขึ้น ตวัดดุนดัน แล้วเลียขึ้น ตวัดแหย่เข้าไปในรู สลับไปมาเช่นนี้ราวกับนางถูกจับเขย่าให้ตีลังกาหัวหมุน