เจ้าสาวไร้ค่า (หน่วง/หื่น) นิยาย บท 16

Chapter 16 เพ้อเจ้อ

“ว้าย!”

เส่าหลิงเบิกตาขึ้น หวีดเสียงร้องด้วยความตกใจ ทว่ายังไม่ทันที่นางจะได้ตั้งตัวมือหนาก็รวบเอวบางแล้วดึงร่างบางขึ้นไปนั่งตัก ท่อนเอ็นยาวใหญ่ที่ชี้โด่ถูไถกลีบบุปผาจนคนตัวเล็กถึงกับใจสั่น

“ทะ...ท่านแม่ทัพ”

“ข้ามาขอบใจที่เจ้าช่วยเหลือมารดาของข้า”

“จะ...เจ้าค่ะ ที่ข้าทำเป็นเรื่องเล็กน้อยนัก”

นางพยายามบังคับเสียงไม่ให้สั่นเทิ้ม เพราะเวลานี้คนตัวโตกำลังกอบกุมเต้าหวานของนางด้วยสองมือ เคล้นคลึงฟอนเฟ้นจนปลายถันชูชัน จากนั้นเขาก็ซบใบหน้าลงบนที่ไหล่แล้วใช้ลิ้นร้อนลามเลียละเลียดช้าไปตามแผ่นหลังนวลเนียน

“อะ...อื้อ”

หูเส่าหลิงหลับตาพริ้มเมื่อถูกจูบถูกเลียไปตามแผ่นหลังในขณะที่สองเต้าถูกบี้บดขยี้ขยำจนแดงก่ำ ยิ่งเขาบีบแรงนางก็ยิ่งเสียวจนถึงกับต้องกัดริมฝีปากล่างเอาไว้แน่น

“เจ้าอยากหรือเปล่า”

เสียงทุ้มพร่าแหบกระซิบถามข้างหูอย่างเว้าวอน เขาไม่ได้ฉกฉวยเรือนร่างของนางอย่างเอาแต่ใจเช่นครั้งก่อนๆ แต่เขาเอ่ยถามอย่างเรียกร้องและพยายามทำให้นางเห็นว่าเขากำลังต้องการเรือนร่างของนางมากเพียงใด

“ยะ...อยากเจ้าค่ะ”

ทั้งถูไถ ทั้งบดบี้ขยี้ขยำเช่นนี้ หากนางไม่อยากถูกเอาก็คงกลายเป็นหญิงกามตายด้านเสียแล้ว เวลานี้นางเสียวหน่วงไปยังหว่างขา เริ่มหอบหายใจแรงเมื่อเขาใช้อีกมือเลื่อนลงไปกอบกุมโหนกนูนเอาไว้ แล้วใช้นิ้วกลางบี้บดเมล็ดสวาทรัวเร็ว

“อะ...อะ...อื้อ ทะ...ท่านแม่ทัพเจ้าขา อื้อ อื้อ อ...”

เสียงครวญหวานล้ำรัญจวนเมื่อเขาแหย่นิ้วเข้าไปในรูเสียวแล้วเสียบเข้าเสียบออกรัวเร็วจนนางเริ่มงอตัวเกร็งกระสัน

“ขะ...ข้า ข้า...อื้อ อื้อ”

“จะเสร็จแล้วเหรอ”

“เจ้าค่ะ กำลังจะเสร็จแล้ว อะ...อะ... อื้อ”

“ข้าชอบเวลาเห็นเจ้าเสร็จ หน้าของเจ้าแดงก่ำ ร่างกายของเจ้าสั่นเทิ้มราวกับลูกแมวตัวน้อยไร้พิษสง”

เขากระซิบแล้วใช้ฟันขาวขบกัดลงที่ติ่งหูในขณะที่เขาดึงนิ้วมือออกแล้วเปลี่ยนเป็นสอดเข้าไปสองนิ้วคือนิ้วกลางและนิ้วชี้จนหญิงสาวถึงกับอ้าปากค้าง เกร็งกระตุกด้วยความสุขสมทันที

“อื้อ....ฮึก อะ...ฮึก”

หญิงสาวสั่นไปตัวด้วยความซ่านหฤหรรษ์ นางหอบหายใจแรงจนทรวงอกกระเพื่อมไหว เจ้าของร่างสูงดันร่างของหญิงสาวให้ยืนหันหลังโดยโก้งโค้งเท้าแขนลงที่ขอบอ่างไม้ ยิ่งทำให้เอวของนางคอดกิ่ว สะโพกภายโด่งงามงอนทำให้เอ็นอุ่นชี้ชันอยากจะทิ่มแทงเข้าไปในกายนางจนแทบขาดใจ

ร่างสูงโน้มตัวลงไปกอดนางจากทางด้านหลัง ก่อนจะดันแท่งทวนเข้าไปในรูแคบชื้นอย่างช้าๆ

“อะ...อาห์”

เส่าหลิงแหงนเงยใบหน้า หลับตาพริ้มส่งเสียงครวญสะท้าน เล่อถงจูบไปตามซอกหูก่อนจะกระซิบแผ่ว

“ข้าไม่ยักรู้ว่าคุณหนูแห่งสกุลหูจะเก่งกาจจนสามารถใช้ขวานฟันต้นไม้ได้ ดูเหมือนว่าข้าจะไม่รู้จักเจ้าเลยสักนิด บางทีอาจถึงเวลาที่ข้าต้องรู้จักภรรยาตัวเอง”

พูดพลางฝังรอยจูบลงที่ไหล่ แล้วใช้ฟันงับผิวนวลเนียนจนเป็นรอยแดงในขณะที่มือข้างหนึ่งอ้อมมาด้านหน้าเพื่อกอบกุมโหนกนูนเอาไว้เต็มอุ้งมือ

เขาครางขานรับเมื่อนางเรียกขาน ก่อนจะบดแช่แล้วหมุนวนท่อนเอ็นควงสวาทภายในรูแคบชื้นจนหญิงสาวถึงกับกรีดร้องออกมาเสียงหลง

“อ๊า!”

นางห่อไหล่งุ้ม หอบหายใจแรง เกร็งกระตุกจนใบหน้าแดงก่ำ

“สะ...เสร็จแล้วเจ้าค่ะ อะ...อะ...อ๊า อ๊าส์”

นางบิดหมุนสะโพกก่อนจะปล่อยตัวอ่อนยวบราวกับสิ้นไร้เรี่ยวแรง กระนั้นเขากลับใช้แขนแข็งแกร่งรวบเอวและหน้าท้องแบนราบของนางไว้เพื่อให้นางพยุงกายก่อนจะกระหน่ำกระเด้าแทงเข้าไปไม่ยั้ง

ตับ! ตับ! ตับ!

“ซี๊ด...”

เส่าหลิงอ่อนปวกเปียกเมื่อถูกทำให้เสียวซ้ำๆ นางก็ถึงกับโก้งโค้งตั้งฉาก แนบใบหน้าและวางแขนลงบนขอบอ่าง ปล่อยให้กันกระดกร่อนรับแรงกระแทกอย่างหนำใจ

“อาห์ อะ...อะ...อาห์ ทะ...ท่านแม่ทัพ ระ...แรงอีกเจ้าค่ะ แรงอีกได้โปรด ขะ...ข้าจะเสร็จอีกแล้ว อะ...อื้อ อื้อ”

ตับๆๆๆๆ

เล่อถงกระเด้าซอยถี่ๆ จนกลีบบุปผาของนางบวมแดงและปริฉ่ำจากแรงกระทุ้ง

“ดะ...ดีเหลือเกิน อะ...อื้อ”

เอ็นอุ่นกระแทกแรงจนน้ำเสียวไหลเยิ้มไม่หยุด ครั้งแล้วครั้งเล่าที่นางสุขสม จนในที่สุดคนตัวโตก็กัดฟันกรอดปลดปล่อยสายน้ำแห่งชาติพันธุ์เข้าไปในตัวนางจนหมดสิ้น