เจ้าสาวไร้ค่า (หน่วง/หื่น) นิยาย บท 22

Chapter 22 ตั้งครรภ์

“นี่เป็นชีพจรหญิงตั้งครรภ์ อย่าทำให้คุณหนูเครียดอีกเพราะครั้งหน้าอาจกระทบถึงบุตรในท้องของนางจนแท้งได้ เวลานี้ร่างกายและสภาพจิตใจของคุณหนูอ่อนแอมาก”

หมอเดินออกมาจากห้องนอนแล้วเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าเคร่งเครียด ก่อนจะหันไปทำความเคารพถางฮูหยินที่พอรู้ข่าวก็รีบเดินมาหาลูกสะใภ้ด้วยความเป็นห่วงทันที

“เจ้าค่ะท่านหมอ พวกข้าจะพยายามระมัดระวัง”

ซูย่วนรับคำด้วยความรู้สึกขมขื่นใจ ต่อให้พวกนางระมัดระวังแต่ถ้าผู้ที่ทำร้ายจิตใจคุณหนูหูคือแม่ทัพถาง แล้วพวกนางจะทำอะไรได้เล่า

“คารวะถางฮูหยิน ข้าคงต้องขอตัวกลับก่อน”

“สกุลถางของเราต้องรบกวนท่านหมออีกตามเคย”

ฮูหยินผู้เฒ่าน้อมศีรษะให้หมอมากฝีมือก่อนจะพยักหน้าให้พ่อบ้านเดินไปส่งท่านหมอ จากนั้นจึงรีบเดินเข้าไปดูอาการของลูกสะใภ้ เมื่อเห็นใบหน้าซีดขาว เปรอะเปื้อนไปด้วยหยาดน้ำตาก็ถึงกับนิ่งอึ้งด้วยความสงสารเวทนา

“เกิดอะไรขึ้นกับนาง”

ฮูหยินผู้เฒ่าเอ่ยถามโดยที่ดวงตายังคงจับจ้องไปยังใบหน้าของหญิงอ่อนวัย ยื่นมือไปลูบศีรษะแผ่วเบาราวกับปลอบโยน

“คือว่า....”

ซูย่วนเล่าทุกอย่างจนหมดสิ้น เล่าไปร้องไห้ไปจนฮูหยินผู้เฒ่าถึงกับน้ำตาซึม

“ชีวิตช่างอาภัพนัก หากเสี่ยวถงกลับมาที่จวนบอกให้เข้าไปหาข้า ข้ามีเรื่องต้องพูดคุยกับเขา”

แม้จะรู้ว่าบุตรชายเป็นคนดื้อรั้น มุทะลุ รักแรงเกลียดแรง แต่หาใช่เป็นคนไม่มีเหตุผล ต้องมีเรื่องเข้าใจผิดกันแน่ๆ เสี่ยวถงจึงได้ทำร้ายหลิงเอ๋อร์เช่นนี้

“เจ้าค่ะ”

ซูย่วนรับปากอย่างเสียไม่ได้ ระยะหลังมานี้แม่ทัพถางกลับมาที่จวนเสียที่ไหนกัน พอกลับมาก็ทำเรื่องราวจนเจ้านายสาวของนางถึงกับล้มเจ็บ

นาทีนี้ซูย่วนนึกโกรธแม่ทัพหนุ่มเหลือกำลัง

“ข้าตั้งครรภ์งั้นหรือ”

เมื่อฟื้นคืนสตินางก็ได้รับข่าวที่ทำให้หัวใจถูกบีบแรงราวกับจะแตกสลาย

เด็กคนนี้เป็นเลือดเนื้อของนางกับแม่ทัพถาง เขากำลังจะถือกำเนิดออกมา และมีชะตาชีวิตที่แสนอาภัพไม่ต่างไปจากนาง

“ลูกแม่...”

เส่าหลิงออกมาเดินเล่นที่สวน ก่อนจะใจลอยเดินออกไปจากจวนซึ่งเป็นจังหวะที่ซูย่วนเดินไปที่เรือนครัวด้านหลังเพื่อไปเตรียมน้ำชายามบ่ายจึงไม่มีใครคอยดูแลใกล้ชิด

“แต่งงานออกไปแล้ว แต่สภาพก็ยังเหมือนขี้ข้าไม่มีผิด เจ้านี่มันเกิดมาเพื่อเป็นสิ่งมีชีวิตไร้ค่าสินะ”

ถิงฟางหัวเราะเย้ยหยันอย่างดูแคลน อันที่จริงนางไม่อยากเหยียบย่างมายังเมืองนี้เพราะรู้ดีว่าเป็นเมืองที่สกุลถางปกครองอยู่ แต่ความอยากรู้อยากเห็นก็อดกลั้นเอาไว้ไม่ไหว แอบหนีออกจากจวนเพื่อมาดูสภาพความเป็นอยู่ของเส่าหลิง และอีกอย่างก็เพื่อโปรยเสน่ห์ใส่ผู้ชายหน้าโง่ที่ลุ่มหลงในตัวนางอย่างไรเล่า

ล่าสุดเป็นคุณชายหน้าโง่สกุลเกา ที่แค่ได้จับมือนางก็ถึงกับนำของกำนัลแก้วแหวนเงินทองมาให้มากมาย

‘ใช่แล้ว! นางชอบยั่วยวนผู้ชาย หลับนอนกับคนที่พึงพอใจไม่เลือกหน้า แต่กลับใช้ชื่อ ‘เส่าหลิง’ แทนชื่อตนเอง นั่นเพราะนางคือธิดาที่เกิดจากภรรยาเอกแห่งสกุลหู จะให้มีเรื่องฉาวโฉ่เล็ดลอดออกไปไม่ได้โดยเด็ดขาด

แต่ ‘เส่าหลิง’ เปรียบดังสุนัขรับใช้ในบ้าน ไม่มีชื่อเสียงให้ต้องรักษา ให้ใครต่อใครมองว่าเส่าหลิงแพศยาร่านราคะก็ถือว่าสมควรแล้ว

ยิ่งวันที่บิดาประกาศว่าจะส่งเส่าหลิงไปแต่งงานเป็นสะใภ้ตระกูลถาง พอได้ยินดังนั้นนางก็หัวเราะด้วยความสะใจ พี่น้องทุกคนต่างสะใจและดีใจที่จะได้เขี่ยเส่าหลิงออกไปให้พ้นจวน

ทุกคนคิดว่าเส่าหลิงคงโดนแม่ทัพถางฆ่าเสียตั้งแต่คืนแรก ใครเลยจะคาดคิดว่าฮ่องเต้จะส่งคนไปควบคุมงานวิวาห์ อีกทั้งยังยื่นคำขาดให้ทั้งคู่มีบุตร เหตุนี้สินะเส่าหลิงจึงยังมีชีวิตอยู่ทั้งที่ควรจะตายไปตั้งแต่คืนเข้าหอแล้ว

นางมาที่เมืองนี้หลายคืน ได้ยินเรื่องราวความอาภัพของเส่าหลิงมาบ้าง แต่ไม่คิดเลยว่าโชคจะเข้าข้าง จึงได้พบเส่าหลิงเดินอยู่ข้างถนนด้วยสภาพซอมซ่อไม่ต่างจากตอนที่อยู่สกุลหูเลยสักนิดเดียว

“คุณหนูมีธุระอะไรหรือเจ้าคะ”

เส่าหลิงชินเสียแล้ว นางไม่ได้โต้ตอบเพราะรู้ดีว่าผลของการต่อปากต่อคำจะเป็นเช่นไร หญิงสาวมองผ่านไหล่เล็กบอบบางของถิงฟาง พบสาวใช้ร่างใหญ่สองคนยืนเท้าสะเอวมองอยู่อย่างจ้องจะเอาเรื่อง