เจ้าสาวไร้ค่า (หน่วง/หื่น) นิยาย บท 28

Chapter 28 ผลไม้อบแห้ง

“หลิงเอ๋อร์ทำไมไม่นอนพัก ลุกขึ้นมายืนตากแดดตากลมทำไมกัน”

มารดาของนางแทบจะกระโดดลงจากเกวียนที่เห็นนางยืนตากผลไม้อยู่หน้ากระท่อม ผวาเข้ามาประคองราวกับว่านางเป็นคนป่วยหนัก

“ท่านแม่ข้าแค่ท้องไม่ได้ป่วยนะเจ้าคะ แล้วอีกอย่างให้ข้าลุกเดินบ้างน่าจะทำให้ข้าคลอดง่ายกว่านั่งๆ นอนๆ นะเจ้าคะ”

“ถึงอย่างนั้นแม่ก็เป็นห่วง”

“อย่าเป็นห่วงไปเลยเจ้าค่ะ ข้ารู้ดีว่าควรทำแค่ไหน เพราะข้าเองก็เป็นห่วงลูกในท้องเช่นกัน”

ระหว่างที่สองแม่ลูกกำลังพูดคุยกันอยู่นั้น หวงจื่อโม่ก็หยิบผลไม้ตากแห้งขึ้นมารับประทานก่อนจะเลิกคิ้วขึ้นสูงแล้วหยิบอีกชิ้นขึ้นมาชิม

“อร่อยเหลือเกิน ข้าไม่เคยกินผลไม้อบแห้งรสชาตินี้มาก่อน ถ้าเราช่วยกันทำเยอะอีกหน่อยแล้วเอาไปฝากขายที่ร้านผลไม้อบแห้งในตลาดคงจะทำกำไรไม่น้อยเลย”

“ไหนข้าขอชิมบ้าง”

เจียเหวินหยิบมาชิมบ้างก่อนจะพยักหน้างึกๆ อย่างเห็นด้วยกับสามี

“ข้าได้สูตรผลไม้ตากแห้งมาจากท่านแม่ของอดีตสามีเจ้าค่ะ เห็นว่าเป็นสูตรที่คนในวังนิยมรับประทานกัน”

“เช่นนั้นคงยิ่งขายดีเป็นแน่”

สองสามีภรรยาถึงกับยิ้มร่า เส่าหลิงก็พลอยดีใจจนยิ้มกว้างไปด้วยที่พอจะมีลู่ทางหารายได้อีกทาง โดยไม่ต้องลงทุนมากเพราะเป็นผลไม้ที่มีอยู่แล้วในสวน จื่อโม่เล่าว่าทุกๆ ปีเวลาขายไม่หมดบางทีก็ต้องปล่อยเน่าคาต้นน่าเสียดาย

“ข้าทำไว้เยอะเลยเจ้าค่ะ ถ้าอย่างไรท่านพ่อลองนำตัวอย่างไปให้ร้านค้าชิม และให้ลูกค้าคนอื่นๆ ชิมก่อนก็ได้นะเจ้าคะ”

“ดีเลยๆ ถ้าอย่างนั้นพรุ่งนี้พ่อจะนำไปที่ตลาด พ่อไปคนเดียวก็พอให้แม่อยู่เป็นเพื่อนเจ้า ช่วงนี้ท้องเจ้าเริ่มโตขึ้นทุกวัน พ่อเป็นห่วง”

“ขอบคุณเจ้าค่ะ”

แม้จะไม่ใช่บิดาแท้ๆ แต่กลับมอบความรักความเมตตาให้แก่นางราวกับบุตรในสายเลือด ทำให้เส่าหลิงยิ่งรู้สึกอบอุ่นและปลอดภัยที่พักอาศัยอยู่ในกระท่อมเล็กๆ หลังนี้

หลายเดือนมานี้นางไม่เคยออกไปไหน ไม่เข้าไปในตลาด ไม่เข้าไปในเมือง เก็บตัวอยู่แต่ในกระท่อมกลางสวน ตั้งใจจะทำตัวเป็นคนหายสาบสูญเพราะกลัวว่าคนสกุลถางจะมาพรากลูกไปจากอกของนาง

และนั่นก็ทำให้แม่ทัพถางเล่อถงไม่อาจหานางพบ แม้จะออกตามหาแทบพลิกแผ่นดินก็ตามที