เจ้าสาวไร้ค่า (หน่วง/หื่น) นิยาย บท 29

Chapter 29 ผลไม้อบแห้ง

“เราควรบอกเรื่องนี้กับหลิงเอ๋อร์หรือไม่”

ผู้เป็นภรรยาเอ่ยถามด้วยความหนักใจ อยู่ด้วยกันมานับหกเดือนจนหลิงเอ๋อร์ท้องแก่แปดเดือนใกล้คลอด แต่บุตรสาวก็ไม่เคยปริปากพูดถึงเรื่องราวของสามีเลยสักคำ

นับว่าใจแข็งและใจเด็ด นางจึงไม่อยากซักไซ้เพราะกลัวว่าจะเป็นการไปขุดขุ้ยปมในใจของบุตรสาว

“อย่าเลย ตอนนี้นางท้องแก่ใกล้คลอด หากรู้ว่าสามีมาตามหาถึงเมืองนี้กลัวว่าจะเครียดจนส่งผลต่อเด็กในท้อง”

ชายสูงวัยเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด แต่ตั้งใจไว้ว่าหากนางคลอดบุตรเมื่อไหร่ คงต้องพูดคุยกันถึงเรื่องนี้ให้กระจ่าง

"เจ้าค่ะท่านพี่ ข้าเห็นด้วย”

เจียเหวินเอียงศีรษะซบลงบนไหล่ของสามี ก่อนจะถอนหายใจออกมาด้วยความกลัดกลุ้ม แม้ชีวิตของนางจะยากลำบากแต่ตอนท้ายของชีวิตนางก็ได้พบกับ ‘จื่อโม่’ สามีที่แสนดีและได้ครองคู่กันอย่างมีความสุข นางจึงหวังเหลือเกิน หวังอยากให้เส่าหลิงได้มีชีวิตอย่างมีความสุขนับจากนี้ไปจนตราบสิ้นอายุขัย ไม่อยากให้ต้องพานพบกับเรื่องเลวร้ายอีกต่อไปแล้ว

“ผลไม้อบแห้งเจ้าค่ะ เชิญชิมได้เลยนะเจ้าคะ รสชาติชาววังต้นตำรับแท้ๆ เลยเจ้าค่ะ”

“หมั่นโถวร้อนๆ จ้า หมั่นโถวร้อนๆ”

เสียงแม่ค้าตะโกนขายผลไม้อบแห้งโหวกเหวก ผสานไปกับเสียงพ่อค้าขายหมั่นโถวดังอื้ออึงไปทั่ว

“เจ้าเห็นผู้หญิงในรูปนี้หรือเปล่า”

แม่ทัพถางเล่อถงชูกระดาษรูปเหมือนหูเส่าหลิงให้แม่ค้าขายผลไม้ดู ทว่าแม่ค้ากลับยิ้มกว้างยื่นผลไม้อบแห้งให้ ราวกับว่าถ้าอยากถามอะไรก็ควรจะซื้อสินค้าของนางก่อน

“เอาสี่สิบถุง”

แม่ทัพถางตั้งใจซื้อไปฝากเหล่าทหารที่ช่วยเขาออกตามหาภรรยาอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย ปกติหากเดินหาตามตลาดอย่างนี้เขาก็ต้องช่วยซื้อสินค้าของเหล่าบรรดาพ่อค้าแม่ค้าเป็นประจำ และฝากฝังให้พ่อค้าแม่ค้าช่วยเป็นหูเป็นตาให้เพราะคนเหล่านี้พบปะผู้คนเป็นจำนวนมาก

“นายท่านช่างใจดีเหลือเกินเจ้าค่ะ”

แม่ค้ายิ้มกว้างรีบกุลีกุจอหยิบผลไม้อบแห้งใส่ห่อกระดาษอย่างไม่รีรอก่อนจะยื่นผลไม้ไปยังเบื้องหน้าชายหนุ่มหน้าดุที่เต็มไปด้วยหนวดเครารุงรัง

“ชิมสักคำเถอะนายท่าน จะได้รู้ว่าผลไม้ของข้าเลิศรสเพียงใด ใช่ว่าข้าจะนำของไม่ดีมาขายเสียที่ไหนกัน ใครได้ลองชิมผลไม้อบแห้งนี้ก็ล้วนมาซื้อซ้ำด้วยกันทั้งนั้น”

แม่ทัพหนุ่มพยักหน้าน้อยๆ เขาเหน็ดเหนื่อยเกินกว่าจะต่อความยาวกับแม่ค้า อีกอย่างเขายังไม่ได้กินอะไรตั้งแต่เช้า ในปากขมไปด้วยรสสุรา ถ้าได้อะไรหวานๆ มาดับขมคงจะดีไม่น้อย

ทว่า

รสชาติซ่านลิ้นที่แสนคุ้นเคยทำให้ชายหนุ่มถึงกับนิ่วหน้า ขมวดคิ้วมุ่น ก่อนจะหยิบผลไม้อบแห้งอีกชิ้นมาชิมเพื่อให้หายสงสัย

ใช่แน่...

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้าสาวไร้ค่า (หน่วง/หื่น)