เจ้าสาวไร้ค่า (หน่วง/หื่น) นิยาย บท 7

Chapter 7 อดใจไม่ไหวต้องเอา

‘บ้าที่สุด! เขากำลังจะขืนใจข้า แต่เหตุใดร่างกายของข้าจึงตอบสนองเล่า!’

หญิงสาวคับแค้นใจจนน้ำตาไหลพรากเป็นสาย ก่อนจะกระตุกเกร็งใบหน้าเมื่อเขาอัดกระแทกลำเอ็นเข้ามาอย่างไม่ปรานี

สวบ!

“อื้อ...”

ดวงตากลมโตเบิกโพลงคับแน่นราวกับจะปริร้าวไปทั้งสรรพางค์กาย ในขณะที่มือหนายังคงกดศีรษะของนางเอาไว้ไม่ยอมปล่อย โดยที่เอวสอบขยับโยกรุนแรงราวกับจะประกาศว่านี่คือการลงทัณฑ์ที่นางบังอาจขัดคำสั่งของเขา

ตับ! ตับ! ตับ!

“อื้อ อื้อ อะ...อื้อ”

เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังลั่นผสานไปกับเสียงอู้อี้ แม่ทัพถางกัดฟันกรอดเสียวไปกับความคับแน่น มือหนาอีกข้างบีบเฟ้นก้นกลมกลึงเอาไว้ มองเอ็นอุ่นของตนแทงเข้าแทงออกจนกลีบบุปผาฉ่ำแฉะ

น้ำเสียวไหลออกจากรูสวาท เยิ้มไปตามง่ามขาขาวนวล นางเผลอแอ่นกระดกก้นให้กับเขา ร่อนรับแรงกระแทกรุนแรงที่ถาโถมเข้ามาไม่หยุด

ตับๆๆๆ ตับๆๆๆ ตับ! ตับ! ตับ!

ช่างน่าอดสู!

ในขณะที่น้ำตาไหลริน น้ำใสก็ไหลเยิ้มออกจากช่องแคบชื้นเช่นกัน ร่างกายแสนทรยศ นางหลงใหลในความใคร่ที่เขายัดเยียดให้ราวกับหญิงไร้ยางอาย

“อื้อ...อะ...อื้อ”

แม่ทัพถางเล่อถงก้มลงซุกไปตามลำคอระหง ก่อนจะกระซิบเสียงพร่า

“อย่าทำให้ข้าขัดใจอีก”

พูดพลางก็ดึงเอ็นอุ่นออกมาจนปลายหัวหยักแช่ค้างอยู่ที่ปากทางสวาทก่อนจะอัดกระแทกกลับเข้าไปเต็มแรง จนปลายหัวหยักสีชมพูกระทุ้งเข้ากับสุดปลายทางอุโมงค์

ร่างของนางสั่นเทิ้มด้วยความซ่านหฤหรรษ์ไปทั้งสรรพางค์กาย ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าการเสพสมทำให้ร่างกายตื่นตัว เลือดลมไหลเวียนสูบฉีด หัวใจที่เคยเต้นแผ่วคล้ายคนใกล้ตายกลับมาเต้นระรัวราวกับเสียงกลองศึกในสนามรบที่บ้าคลั่ง

ตับ! ตับ! ตับ!

เอวสอบยังคงกระเด้าแรงกระแทกอัดลำเอ็นอุ่นเข้าไปในรูสวาทอย่างไม่ออมกำลัง ดั่งว่าเขาไม่เคยพานพบคำว่าเหน็ดเหนื่อย

“อื้อ...ฮึก ฮึก”

ร่างเล็กเกร็งกระตุกรุนแรง ภายในช่องคลอดตอดรัดเอ็นอุ่นด้วยจังหวะกระชั้นบ่งชัดว่านางเสร็จเสียวนำไปก่อนแล้วอย่างไม่อาจต้านทาน

ตุบ! ตุบ! ตุบ!

คนตัวโตกัดฟันกรอด รูของนางตอดรัดรุนแรงจนเขาเกือบจะเผลอหลั่งออกมาก่อนเวลาอันควร เขากัดฟันกดข่มความเสียวแล้วเริ่มกระเด้าเอวสอบเร็วๆ ซอยสั้นแต่ถี่ เน้นให้ปลายหัวหยักครูดไปกับปากทางเสียว

“อา...”

แม่ทัพหนุ่มสบถออกมาอย่างหยาบคาย กัดฟันกรอดกดข่มอารมณ์พลุ่งพล่านให้สงบลง แต่ดูเหมือนมันจะไร้ผล ในเมื่อกลีบบุปผาอวบอูมปรากฏอยู่เบื้องหน้าราวกับกำลังยั่วยวนให้เขาหลงใหล

อดทนงั้นหรือ!

ช่างมารดาเถิด!

ความอดทนอดกลั้นของชายหนุ่มแตกฉานซ่านเซ็น เขาจ่อเอ็นอุ่นไปที่รูหวามฉ่ำเยิ้มก่อนจะเสียบแทงเข้าไปจนมิดด้าม

สวบ!

“อื้อ...”

คนตัวเล็กถึงกับส่งเสียงอู้อี้ ยามเมื่อนางนอนหงายไม่ได้ถูกจับกดจนหน้าแนบไปกับโต๊ะเช่นนี้ ทำให้นางเอาลิ้นดันผ้าที่อุดปากออก

ริมฝีปากอวบอิ่มแดงระเรื่อเป็นอิสระ ใบหน้าของนางที่เพิ่งเสร็จสมจากความใคร่ไปถึงสองครั้งนั้นเย้ายวนจนคนตัวโตเผลอยื่นมือไปสัมผัสริมฝีปากของนาง

‘น่าจูบ...’

นางเป็นหญิงสาวคนแรกที่เขาร่วมสังวาสด้วยแล้วรู้สึกอยากจูบ อีกทั้งยังอยากเลียโหนกนูนกลีบบุปผาของนางแทบจะขาดใจ แม้เขาจะตั้งปณิธานเอาไว้ว่าสองสิ่งนั้นเขาจะมอบมันให้แก่ภรรยาที่รักเท่านั้น หาใช่คณิกาหรือคู่นอนชั่วคราวทั่วไป

ส่วนหญิงคนนี้ไม่ใช่ทั้งคณิกา ไม่ใช่ทั้งคู่นอนชั่วคราว เป็นเพียงบุตรสาวศัตรูที่เขาจำต้องฝืนใจเสพสมตามหน้าที่ เมื่อรู้เช่นนี้แล้วความอยากที่ผุดขึ้นในหัวก็ควรจะหายไปเสียที เหตุใดเขาจึงได้กระสันในตัวนางเช่นนี้เล่า

ทำไม!