Chapter 7 อดใจไม่ไหวต้องเอา – ตอนที่ต้องอ่านของ เจ้าสาวไร้ค่า (หน่วง/หื่น)
ตอนนี้ของ เจ้าสาวไร้ค่า (หน่วง/หื่น) โดย ลออจันทร์ ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายนิยายสำหรับผู้ใหญ่ทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง Chapter 7 อดใจไม่ไหวต้องเอา จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที
Chapter 7 อดใจไม่ไหวต้องเอา
‘บ้าที่สุด! เขากำลังจะขืนใจข้า แต่เหตุใดร่างกายของข้าจึงตอบสนองเล่า!’
หญิงสาวคับแค้นใจจนน้ำตาไหลพรากเป็นสาย ก่อนจะกระตุกเกร็งใบหน้าเมื่อเขาอัดกระแทกลำเอ็นเข้ามาอย่างไม่ปรานี
สวบ!
“อื้อ...”
ดวงตากลมโตเบิกโพลงคับแน่นราวกับจะปริร้าวไปทั้งสรรพางค์กาย ในขณะที่มือหนายังคงกดศีรษะของนางเอาไว้ไม่ยอมปล่อย โดยที่เอวสอบขยับโยกรุนแรงราวกับจะประกาศว่านี่คือการลงทัณฑ์ที่นางบังอาจขัดคำสั่งของเขา
ตับ! ตับ! ตับ!
“อื้อ อื้อ อะ...อื้อ”
เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังลั่นผสานไปกับเสียงอู้อี้ แม่ทัพถางกัดฟันกรอดเสียวไปกับความคับแน่น มือหนาอีกข้างบีบเฟ้นก้นกลมกลึงเอาไว้ มองเอ็นอุ่นของตนแทงเข้าแทงออกจนกลีบบุปผาฉ่ำแฉะ
น้ำเสียวไหลออกจากรูสวาท เยิ้มไปตามง่ามขาขาวนวล นางเผลอแอ่นกระดกก้นให้กับเขา ร่อนรับแรงกระแทกรุนแรงที่ถาโถมเข้ามาไม่หยุด
ตับๆๆๆ ตับๆๆๆ ตับ! ตับ! ตับ!
ช่างน่าอดสู!
ในขณะที่น้ำตาไหลริน น้ำใสก็ไหลเยิ้มออกจากช่องแคบชื้นเช่นกัน ร่างกายแสนทรยศ นางหลงใหลในความใคร่ที่เขายัดเยียดให้ราวกับหญิงไร้ยางอาย
“อื้อ...อะ...อื้อ”
แม่ทัพถางเล่อถงก้มลงซุกไปตามลำคอระหง ก่อนจะกระซิบเสียงพร่า
“อย่าทำให้ข้าขัดใจอีก”
พูดพลางก็ดึงเอ็นอุ่นออกมาจนปลายหัวหยักแช่ค้างอยู่ที่ปากทางสวาทก่อนจะอัดกระแทกกลับเข้าไปเต็มแรง จนปลายหัวหยักสีชมพูกระทุ้งเข้ากับสุดปลายทางอุโมงค์
ร่างของนางสั่นเทิ้มด้วยความซ่านหฤหรรษ์ไปทั้งสรรพางค์กาย ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าการเสพสมทำให้ร่างกายตื่นตัว เลือดลมไหลเวียนสูบฉีด หัวใจที่เคยเต้นแผ่วคล้ายคนใกล้ตายกลับมาเต้นระรัวราวกับเสียงกลองศึกในสนามรบที่บ้าคลั่ง
ตับ! ตับ! ตับ!
เอวสอบยังคงกระเด้าแรงกระแทกอัดลำเอ็นอุ่นเข้าไปในรูสวาทอย่างไม่ออมกำลัง ดั่งว่าเขาไม่เคยพานพบคำว่าเหน็ดเหนื่อย
“อื้อ...ฮึก ฮึก”
ร่างเล็กเกร็งกระตุกรุนแรง ภายในช่องคลอดตอดรัดเอ็นอุ่นด้วยจังหวะกระชั้นบ่งชัดว่านางเสร็จเสียวนำไปก่อนแล้วอย่างไม่อาจต้านทาน
ตุบ! ตุบ! ตุบ!
คนตัวโตกัดฟันกรอด รูของนางตอดรัดรุนแรงจนเขาเกือบจะเผลอหลั่งออกมาก่อนเวลาอันควร เขากัดฟันกดข่มความเสียวแล้วเริ่มกระเด้าเอวสอบเร็วๆ ซอยสั้นแต่ถี่ เน้นให้ปลายหัวหยักครูดไปกับปากทางเสียว
“อา...”
แม่ทัพหนุ่มสบถออกมาอย่างหยาบคาย กัดฟันกรอดกดข่มอารมณ์พลุ่งพล่านให้สงบลง แต่ดูเหมือนมันจะไร้ผล ในเมื่อกลีบบุปผาอวบอูมปรากฏอยู่เบื้องหน้าราวกับกำลังยั่วยวนให้เขาหลงใหล
อดทนงั้นหรือ!
ช่างมารดาเถิด!
ความอดทนอดกลั้นของชายหนุ่มแตกฉานซ่านเซ็น เขาจ่อเอ็นอุ่นไปที่รูหวามฉ่ำเยิ้มก่อนจะเสียบแทงเข้าไปจนมิดด้าม
สวบ!
“อื้อ...”
คนตัวเล็กถึงกับส่งเสียงอู้อี้ ยามเมื่อนางนอนหงายไม่ได้ถูกจับกดจนหน้าแนบไปกับโต๊ะเช่นนี้ ทำให้นางเอาลิ้นดันผ้าที่อุดปากออก
ริมฝีปากอวบอิ่มแดงระเรื่อเป็นอิสระ ใบหน้าของนางที่เพิ่งเสร็จสมจากความใคร่ไปถึงสองครั้งนั้นเย้ายวนจนคนตัวโตเผลอยื่นมือไปสัมผัสริมฝีปากของนาง
‘น่าจูบ...’
นางเป็นหญิงสาวคนแรกที่เขาร่วมสังวาสด้วยแล้วรู้สึกอยากจูบ อีกทั้งยังอยากเลียโหนกนูนกลีบบุปผาของนางแทบจะขาดใจ แม้เขาจะตั้งปณิธานเอาไว้ว่าสองสิ่งนั้นเขาจะมอบมันให้แก่ภรรยาที่รักเท่านั้น หาใช่คณิกาหรือคู่นอนชั่วคราวทั่วไป
ส่วนหญิงคนนี้ไม่ใช่ทั้งคณิกา ไม่ใช่ทั้งคู่นอนชั่วคราว เป็นเพียงบุตรสาวศัตรูที่เขาจำต้องฝืนใจเสพสมตามหน้าที่ เมื่อรู้เช่นนี้แล้วความอยากที่ผุดขึ้นในหัวก็ควรจะหายไปเสียที เหตุใดเขาจึงได้กระสันในตัวนางเช่นนี้เล่า
ทำไม!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้าสาวไร้ค่า (หน่วง/หื่น)