เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1018

บทที่1017 ดื่มซุปสักคำก็ยังดี

มีใจให้ในเวลาเช่นนี้........

สายตาของหานมู่จื่อเบลอๆเล็กน้อย ในหัวสมองมีเสียงเตือนดังอยู่ตลอด บอกกับตัวเองเป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้แล้วนะ

แต่ว่าร่างกายกลับไม่มีแรงต่อต้านเลยสักนิด อยู่ใต้หน้าตาที่เซ็กซี่และเล้าโลมในขณะนี้ของเย่โม่เซินมือของหานมู่จื่อค่อยๆคล้องที่ต้นคอของเย่โม่เซิน เริ่มตอบสนองอย่างเหลวไหลและหลงใหล

ก่อนหน้านี้เธอไม่มีการตอบรับ ที่สำคัญยังต่อต้านตลอดเวลาด้วยซ้ำ เย่โม่เซินจึงดำเนินการเสียงแรงไปมากเลยทีเดียว

แต่ว่าคราวนี้หลังจากเธอเริ่มมีการตอบรับ เย่โม่เซินถึงได้รู้ว่าเรื่องราวได้แย่ลงขนาดไหนแล้ว

เดิมทีเขาแค่อยากเล้าโลมสักหน่อย

ไม่ได้ทานเนื้อ ดื่มซุปสักคำก็ยังดี？

แต่ว่าตอนนี้......

ขณะที่หานมู่จื่อกำลังหลงใหลอย่างเคลิบเคลิ้ม จู่ๆก็รู้สึกว่าคนที่ดันไว้บนตัวเธอพลิกตัวลุกขึ้นมานั่งข้างเตียงอย่างกะทันหัน เพราะว่าเธอตั้งครรภ์แล้ว เพราะฉะนั้นเย่โม่เซินได้แค่ดันมือสองข้างไว้ กลัวทำให้เธอได้รับบาดเจ็บ

เดิมทีหานมู่จื่อถูกเขาเล้าโลมจนตัดสินใจเรียบร้อยแล้วแต่ว่าตอนนี้เขาพลิกตัวจากไปอีกแล้ว นี่เป็นเพราะอะไร？

"ทำไมล่ะ？" หานมู่จื่อจ้องแผ่นหลังของเขา อดที่จะถามอย่างเสียงเบาไม่ได้

เย่โม่เซินหันหน้ามองเธอ สีที่ใต้ตาเขาเข้มงวดมาก เหมือนกับกองไฟที่เคลื่อนไหวอย่างรุนแรง ริมฝีปากบางเม้มไว้อย่างหมดหนทาง หลังจากนั้นถึงพูดว่า:"ตั้งครรภ์อยู่ไม่ใช่หรือ?"

ในชั่วขณะหนึ่งหานมู่จื่อไม่รู้ว่าคำพูดของเขาคำนี้หมายความว่าไง ได้แต่พยักหน้า

"ถูกแล้ว"

ใต้ตาของเขาเหมือนหมดหนทางและไม่รู้จักพอ ขยับเข้ามาอีกครั้ง หานมู่จื่อคิดว่าเขาต้องการทำต่อ ขณะที่ยื่นมือออกไปกอดเขาไว้ คิดไม่ถึงริมฝีปากบางๆของเย่โม่เซินแค่จูบที่หน้าผากเธอเบาๆหนึ่งครั้งก็จากไปแล้ว

“……”

นี่ก็ จบสิ้นแล้ว？

หานมู่จื่อขมวดคิ้ว เห็นว่าเย่โม่เซินช่วยเธอห่มผ้าห่มเรียบร้อยแล้ว เสียงที่อ่อนโยนแฝงความยับยั้งกิเลสในใจเอาไว้："นอนเถอะ"

คนๆนี้.........ประสาทรึเปล่าเนี่ย? ไม่อยากทำต่อไป ถ้างั้นจู่ๆเขาเป็นบ้าอะไรขึ้นมา ทำไมต้องเล้าโลมเธอ？เล้าโลมเสร็จก็ไม่มีความรับผิดชอบเลยสักนิด ยังทำให้หน้าตาตัวเองเป็นผีบ้าผีบอแบบนี้ด้วย

คิดถึงตรงนี้ หานมู่จื่อควบคุมตัวเองไม่ได้จริงๆ เอาขาออกไปจากผ้าห่มและถีบเขาหนึ่งครั้ง จากนั้นรีบลากผ้าห่มมาห่มให้เรียบร้อย หันหลังให้กับเย่โม่เซิน

ช่างเถอะ ไม่เอาก็ไม่เอา

ยังไงซะคนที่ทรมานไม่ใช่เธอ เขาจะเล้าโลมให้ได้ เล้าโลมเสร็จก็ไม่รับผิดชอบ ถ้างั้นก็ให้เขาทรมานไปเองเถอะ

หลังจากหานมู่จื่อหันหลังกลับมาก็ไม่ได้สนใจคนข้างหลังอีกเลยว่ามีปฏิกิริยายังไง ยังไงซะเขาเสียใจตอนนี้ก็ไม่ทันซะแล้ว

คนข้างหลังนั่งอยู่ข้างเตียงสักพัก จากนั้นหานมู่จื่อรู้สึกว่าข้างเตียงเบาๆ เย่โม่เซินออกไปแล้ว

หานมู่จื่อแอบหันไปมอง พบว่าเขาถึงขั้นวิ่งไปที่ดาดฟ้าข้างนอกอีกแล้ว

"เชอะ ไปดาดฟ้าเถอะ เอาให้คุณหนาวตายไปเลยสมน้ำหน้า"

เธอกะจะไม่สนใจเขาแล้ว ปรับเปลี่ยนท่านอนที่สบายที่สุด แล้วเตรียมตัวนอน

ตอนนี้เป็นสตรีตั้งครรภ์ ความจริงก็ขี้หลับขี้นอนอยู่แล้วที่สำคัญหลับเร็วมาก เดิมทีหานมู่จื่อยังมองแผ่นหลังเขาอยู่ สุดท้ายมองอยู่มองอยู่ ก็ไม่รู้ว่าหนังตาเป็นอะไรถึงกลายเป็นหนักขึ้นเรื่อยๆ

หลังจากนั้น เธอก็ลืมตาไม่ได้อีกเลย หลังจากนั้นก็หลับตาลง เรื่องที่เกิดขึ้นหลังจากนั้น เธอก็จำอะไรไม่ได้ทั้งสิ้น

ส่วนอีกฝั่ง

หลังจากเซียวซู่ได้ยินเสียงของหานมู่จื่อ ยังอยากขอให้คุณนายน้อยช่วยเขาสักหน่อย ใครจะไปรู้เย่โม่เซินทางโน้นก็วางสายไปซะแล้ว

เซียวซู่คิดอยู่สักพัก ไม่กล้าโทรไปอีก ได้แต่นั่งอยู่บนเตียงมองดูมือถืออย่างปวดหัว

มอบภารกิจนี้ให้กับเขา ให้เขาลงไปที่กองไฟโดยตรงยังจะดีเสียกว่า เขาเซียวซู่จะได้ไม่ต้องอึดอัดเหมือนเช่นตอนนี้ พูดว่าขึ้นไปก็ขึ้นพูดว่ากระโดดก็กระโดด

รอไปสักพัก เซียวซู่ไม่ได้รับสายจากเย่โม่เซินอีกเลย เซียวซู่ถึงขั้นคิดว่า นอนหลับดีกว่าช่างมันเป็นไร จากนั้นแกล้งทำเป็นคืนนี้คุณชายเย่ไม่เคยโทรศัพท์มา?