เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1046
บทที่1045 ไม่แยแสกับความรัก
เรื่องของ เสี่ยวเหยียน ?
เย่โม่เซินขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย มือที่จับหานมู่จื่อก็ค่อนข้างแน่นขึ้น “ไม่ใช่บอกคุณแล้วเหรอว่าอย่าไปยุ่ง ? ว่าอย่างไร อยากเป็นแม่สื่อเหรอ ?”
ไม่รู้ว่าทำไมเย่โม่เซินถึงได้นึกถึงผู้ช่วยของตนเองคนนั้นขึ้นมา เซียวซู่
นึกขึ้นได้ว่าหลายวันมานี้เหมือนเขาจะช่วยตนจัดการเรื่องบริษัทมาโดยตลอด ไม่รู้ว่าเขากำลังคว้าโอกาสอยู่หรือเปล่า
“เปล่า ฉันก็แค่พูดเฉยๆ จะเป็นแม่สื่อได้อย่างไร”
“ถ้าเช่นนั้นก็อย่าไปยุ่ง” เย่โม่เซินเม้มริมฝีปากอันบอบบางชั่วครู่ แล้วพูดออกมาว่า “วันนั้นผมก็ได้บอกไปแล้วว่าถ้าพี่ชายของคุณมีใจให้เธอ เขาจะลงมือทำด้วยตัวเองโดยไม่ต้องให้คนข้างๆ เข้ามาช่วย”
หานมู่จื่อ : “แต่ว่า......”
“ในฐานะที่คุณเป็นน้องสาวของเขา ดังนั้นถ้าขอก็ต้องรับปากแน่นอน ถ้าคุณพูดอะไรบางอย่างไปแล้วทำให้เขาเปลี่ยนใจ คุณจะรับผิดชอบผลที่ตามมาได้ไหม ?”
“......”
“ยังอยากจะยุ่ง ?”
ส่วนหานมู่จื่อก็หรี่ตาจ้องมองเย่โม่เซินอย่างกะทันหัน แล้วถามขึ้นอย่างจริงจัง : “คำพูดพวกนี้คุณพูดออกมาจากใจเหรอ ?”
“หือ ?”
“คือผู้ช่วยของคุณก็ชอบ เสี่ยวเหยียน ดังนั้น......คุณก็เลยไม่อยากให้ฉันเป็นแม่สื่อใช่ไหม ?”
เมื่อเธอพูดมาแบบนี้ เย่โม่เซินก็ได้เลิกคิ้วขึ้นมาทันที ตอนแรกที่เขาห้ามเธอเพราะเธอเป็นหญิงมีครรภ์ จึงไม่อยากให้เธอไปยุ่งเรื่องของคนอื่น เพราะแต่ละคนต่างก็มีชะตากรรมเป็นของตัวเอง
นอกจากนี้แล้ว ทุกสิ่งทุกอย่างมีเหตุและผล ถ้าเธอจะแทรกเข้ามาแบบนี้มันก็ไม่ใช่เรื่องดี
เขาไม่ได้คิดที่จะช่วยเซียวซู่ ตอนที่อยู่ต่างประเทศเขาก็ได้ช่วยเขาไปแล้ว แต่เห็นได้ว่าเพื่อนของมู่จื่อไม่ได้มีใจให้เซียวซู่
ดังนั้นแน่นอนว่าเขาก็ไม่ควรจะไปบังคับ อีกอย่างเขาก็ไม่มีอะไรที่จะไปบังคับ
ถ้าหากว่าเขา เย่โม่เซิน จะต้องบังคับสิ่งใดสิ่งหนึ่งหรือคนใดคนหนึ่งจริงๆ ก็มีเพียงแค่ หานมู่จื่อ คนเดียว
เมื่อนึกถึงตรงนี้ เย่โม่เซินก็ยื่นมือไปแตะหน้าผากของหานมู่จื่อ
“คิดเรื่อยเปื่อยอะไรอยู่ ? เรื่องนี้จะไปเกี่ยวอะไรกับคนอื่น ?”
“ถ้าไม่เกี่ยวแล้วทำไมคุณถึงไม่ให้ฉันไปยุ่ง ?”
เมื่อมองไปยังแก้มขาวที่อยู่ตรงหน้าของหานมู่จื่อ เย่โม่เซินก็ได้ยกมือขึ้นเพื่อพันผ้าพันคอของเธอให้ดี เพื่อป้องกันไม่ให้เธอหนาว และพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน
“คุณคิดว่าหลังจากกลับประเทศแล้ว เวลาที่เราได้อยู่ด้วยกันมันนานไหม ?”
“หือ ?” หานมู่จื่อตอบสนองไม่ทันว่าทำไมเขาต้องถามเรื่องนี้ “หมายความว่าอะไร ?”
“คุณก็พูดมาสิ”
จากนั้นหานมู่จื่อก็ได้คิดอย่างละเอียด เหมือนจะไม่ค่อยนานเท่าไหร่จริงๆ หลังจากกลับประเทศแล้วต่างตนต่างมีเรื่องต้องทำ ทั้งสองคนก็ไม่ค่อยมีเวลาได้อยู่ด้วยกัน นอกจากตอนกลางคืน......
ในตอนกลางวันต่างก็ยุ่งเรื่องของตนเอง
เมื่อนึกถึงตรงนี้เธอก็กระแอมไปเบาๆ “เป็นอะไรเหรอ ?”
“เวลาที่เราอยู่ด้วยกันมันน้อยมาก แล้วคุณยังจะแบ่งให้คนอื่น ?” ขณะที่เย่โม่เซินพูดก็ค่อยๆ เข้าไปใกล้ ริมฝีบางอันบอบบางเกือบจะแตะไปถึงหน้าผากของเธอ ตอนที่พูดริมฝีปากอันละมุนก็ขยับ
หานมู่จื่อ เข้าใจความหมายของเขา แต่เขาหวังไม่ให้เธอแบ่งความสนใจไปให้คนอื่น แต่ว่า......
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่