เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1061

บทที่1060 ชอบคนที่เป็นไปไม่ได้

เมื่อเห็นว่าตอนนี้ในมือของเขายังถือของขวัญมาด้วย อีกทั้งดูเหมือนมู่จื่อจะตั้งใจเว้นช่องว่างไว้ให้ เสี่ยวเหยียนจึงรู้สึกอายเกินกว่าที่จะเพิกเฉยต่อเขาอีกต่อไป เธอจึงเป็นฝ่ายทักทายเขาก่อน

เซียวซู่กลับมามีสติอีกครั้งด้วยความงุนงงเมื่อถูกเสี่ยวเหยียนเรียกชื่อ

เขามาวันนี้เพื่อมอบของขวัญ

และเขาเพิ่งทราบข่าวว่าวันนี้เสี่ยวเหยียนเปิดร้าน ดังนั้นเขาจึงเสนอตัวตามคุณชายเย่มา หลังจากที่เข้ามาก็พบว่าสาวน้อยที่เขาเฝ้าคะนึงหาทุกค่ำวันผอมลงไปมาก แม้จะดูสวยกว่าเมื่อก่อน แต่ในใจของเซียวซู่ก็เต็มไปด้วยความเศร้าใจ

เขาพบว่าตัวเองยังชอบใบหน้าที่มีเนื้อหนังหน่อยๆของเสี่ยวเหยียนมากกว่านี้อีก

ตอนนี้เธอผอมมากไปแล้ว

“ขอแสดงความยินดีกับการเปิดร้านใหม่ ผมเพิ่งทราบข่าววันนี้ก็เลยรีบร้อนเลือกของขวัญมามอบให้ หวังว่าคุณจะชอบ”

เซียวซู่ก้าวมาข้างหน้าเพื่อมอบของขวัญของตัวเอง

แน่นอนว่าหานมู่จื่อที่กำลังขึ้นบันไดย่อมได้ยินคำพูดเหล่านั้นของเซียวซู่ เธอกระตุกมุมปากเล็กน้อยพลางบ่นอุบกับสไตล์การพูดของเซียวซู่อยู่ในใจอย่างเงียบๆ

คำพูดแบบนี้ฟังดูเป็นทางการมาก ราวกับว่าทั้งสองมีความสัมพันธ์เป็นคนแปลกหน้า

หานมู่จื่อหันกลับมามองเซียวซู่แต่เย่โม่เซินกลับรั้งเอวเธอไว้ “ระวังหน่อย เดี๋ยวล้ม”

เมื่อได้ยินดังนั้น หานมู่จื่อก็ตั้งสติและหันมามองเย่โม่เซินพลางกระซิบบ่น

“ก่อนหน้านี้ฉันอยากคุยกับพี่ชายฉันเรื่องเสี่ยวเหยียน แต่คุณกลับไม่ให้ฉันเข้าไปยุ่งเรื่องของคนอื่น โดยคุณบอกว่าจะทำให้เวลาของเราเหลือน้อยลง ตอนนี้เกิดอะไรขึ้นล่ะ? คุณไม่ให้ฉันยุ่ง แต่ตัวเองกลับช่วยเซียวซู่แทน สองมาตรฐานใช่ไหม?

หลังจากข้ามบันไดขั้นสุดท้าย ทั้งสองก็ขึ้นไปถึงชั้นสอง มือของเย่โม่เซินที่กอดเอวเธออยู่คลายลงเล็กน้อย ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ได้กังวลอะไรมากนัก

แต่ในขณะนี้เขาเงยหน้าขึ้นมองเธออย่างเงียบๆพลางกระซิบ “ใครบอกว่าผมเป็นคนพาเซียวซู่มาล่ะ?”

“ทำไมจะไม่ใช่เป็นเพราะคุณพามา?”

“ถ้าเขาเอ่ยปากขอคุณ คุณจะปฏิเสธเหรอ?”

หานมู่จื่อ “...”

ข้างล่างเต็มไปด้วยบรรยากาศอันน่าอึดอัด

เมื่อเสี่ยวเหยียนได้ยินอีกฝ่ายพูดด้วยภาษาทางการก็ได้แต่รับของขวัญมาและยิ้มอย่างมีมารยาท “ขอบคุณ ฉันต้องชอบอยู่แล้ว ”

การสนทนาระหว่างทั้งสองไม่ได้ทำให้สามีภรรยาจางนึกสงสัย บวกกับพ่อจางรู้จักกับเซียวซู่อยู่แล้ว รู้ว่าเขาเป็นผู้ช่วยของคุณชายเย่และออกไปไหนมาไหนกับคุณชายเย่แทบจะทุกที่

ดังนั้นวันนี้เมื่อคุณชายเย่มาที่ร้านลูกสาวของเขา เซียวซู่ที่ทำหน้าที่เป็นผู้ช่วยจึงตามมาด้วย ในเมื่อเขามาที่นี่แล้ว การซื้อของขวัญเล็กๆน้อยๆก็เป็นเรื่องสมเหตุสมผล ดังนั้นพ่อจางจึงไม่ได้คิดอะไรมาก

หลังจากที่มอบของขวัญ พ่อจางก็ทักทายเซียวซู่แล้วนั่งลง

เมื่อเผชิญหน้ากับพ่อแม่ของเสี่ยวเหยียน เซียวซู่ก็ทำตัวไม่เป็นธรรมชาติ ทำอะไรไม่ถูก นั่งอยู่ต่อหน้าทั้งสองอย่างเก้ๆกังๆ

“ผู้ช่วยเซียว ประธานเย่น้อยทำงานอยู่ที่นี่ คุณชายเย่คงไม่โกรธใช่ไหม?”

ขณะที่เซียวซู่เพิ่งนั่งลง พ่อจางก็แอบกระซิบถามด้วยความหวาดระแวง

เขาไม่มีทางเข้าใจอารมณ์ประธานเย่ท่านนี้ของพวกเขาเลย เดาไม่ออกแต่ก็ไม่กล้าถาม ซึ่งต่างจากผู้ช่วยเซียวที่เขาคุยได้ง่ายกว่า

หลังจากได้ยินคำถามของเขาแล้ว เซียวซู่ก็อธิบายให้เขาฟังอย่างจริงจังด้วยท่าทางเคร่งขรึม

“ผู้จัดการจาง ไม่ต้องกังวลไป เสี่ยวหมี่โต้วรู้จักกับเสี่ยวเหยียนมานานมากแล้วและยังสนิทกันมาก คุณชายเย่ไม่โกรธหรอกครับ”

คุณชายเย่จะกล้าโกรธได้อย่างไร ในเมื่อคุณนายน้อยก็อยู่ที่นี่

อย่าว่าแต่โกรธเลย ขนาดเมื่อกี้นี้เขาพูดมาแค่ประโยคเดียวก็โดนคุณนายน้อยห้ามไว้ แล้วยังพูดแก้ตัวลุกลี้ลุกลนอยู่เลย

นี่คือสิ่งที่เซียวซู่เห็น

พอพ่อจางได้ยินดังนั้นก็พยักหน้าด้วยความโล่งอก จากนั้นก็หรี่ตายิ้ม “งั้นก็ดีๆ ผมกลัวว่าจะเป็นการล่วงเกินประธานเย่”