เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1060

บทที่1059 วิเศษมาก

“มีคนอยู่ในร้านตั้งเยอะแยะ ฉันขอให้ช่วยก็ได้”

หานมู่จื่อมองสำรวจการตกแต่งภายในร้าน ดูเหมือนว่าจะเป็นการตกแต่งสไตล์ญี่ปุ่นทั้งหมดและมีการเพิ่มองค์ประกอบแบบจีนโบราณ ทั้งยังมีโคมไฟสีเข้มเข้ามาผสมผสาน เมื่อคนเข้ามาก็ทำให้รู้สึกดื่มด่ำในบรรยากาศ

หลังจากที่หานมู่จื่อสำรวจเสร็จแล้วก็นั่งทานอาหารอยู่ในร้าน เธอไม่ต้องห่วงเลยว่าอาหารจะอร่อยหรือไม่ เพราะสามารถเข้าถึงความรู้สึกนั้นได้

“การตกแต่งร้าน...”

“หม่ามี๊ แด๊ดดี้ มากันแล้วเหรอฮะ?”

น้ำเสียงออดอ้อนน่าเอ็นดูดังขึ้นมา

คำพูดของหานมู่จื่อถูกขัดจังหวะ จากนั้นก็มองไปยังต้นเสียง

มือเล็กของเสี่ยวหมี่โต้วยังถืออาหารจานเล็ก เขายืนนิ่งอยู่กับที่พลางมองมายังพวกเขา หานมู่จื่อนิ่งไปชั่วขณะเมื่อเห็นเสี่ยวหมี่โต้วสวมชุดทำงานแทนชุดที่สวมใส่ตามปกติ

ชุดทำงานของเขาน่ารักมาก พอสวมอยู่บนตัวเขาก็ยิ่งทำให้น่ารักกระจุ๋มกระจิ๋ม

เมื่อเห็นเสี่ยวหมี่โต้วในลักษณะนี้ หานมู่จื่อก็รู้สึกว่าหัวใจตัวเองอ่อนยวบไปชั่วขณะจนอยากร้องกรี๊ดเสียงดังๆหลายครั้ง จากนั้นก็อุ้มเสี่ยวหมี่โต้วไว้ในอ้อมแขนและถูกแรงๆ!

เพราะเขาน่ารักเกินไปแล้ว!

แต่เนื่องจากสถานที่แห่งนี้มีคนเยอะเกินไป ทั้งยังเป็นร้านของเสี่ยวเหยียน การกระทำดังกล่าวจึงดูไม่ค่อยดีนัก

ดังนั้นหานมู่จื่อจึงได้แต่อดใจ

“เป็นไง? ฉันตัดชุดทำงานให้เสี่ยวหมี่โต้วด้วย น่ารักมากใช่ไหม วิเศษไปเลยล่ะสิ?” เนื่องจากเสี่ยวเหยียนกับหานมู่จื่อรู้จักกันมานานหลายปี จึงเป็นธรรมดาที่เสี่ยวเหยียนจะมองออกถึงความตื่นเต้นที่อยู่บนใบหน้าและอารมณ์ทางแววตาของหานมู่จื่อ หลังจากที่เธอเห็นเสี่ยวหมี่โต้วสวมชุดแบบนี้ เธอก็ตื่นเต้นกระดี๊กระด๊าแล้วลากเสี่ยวหมี่โต้วมาถ่ายรูปเป็นบ้าเป็นหลังโดยให้เขาโพสท่าต่างๆ

จนกระทั่งเสี่ยวหมี่โต้วทนไม่ไหวถึงจะหยุดได้

“อืม!” หานมู่จื่อพยักหน้าติดต่อกันเพื่อชื่นชมความคิดของเสี่ยวเหยียน “วิเศษไปเลย!”

เสี่ยวหมี่โต้วเดินสาวเท้าแบบเด็กๆ เขาถือจานไว้ในมือแล้วเดินไปทางด้านนั้น “แด๊ดดี้ หม่ามี๊ พวกคุณรออยู่นี่สักครู่ เสี่ยวหมี่โต้วจะไปเอาอาหารมาให้”

“ได้สิจ๊ะ” หานมู่จื่อโบกไม้โบกมืออยู่ข้างหลัง พลางพูดเบาๆ “ระวังด้วยนะ”

จากนั้นทุกคนต่างก็จ้องมองมาทางเสี่ยวหมี่โต้ว หลังจากที่เห็นเขาเสิร์ฟอาหาร สาวๆทั้งสามคนที่นั่งโต๊ะนั้นก็มองเสี่ยวหมี่โต้วตาเป็นประกาย

“กรี๊ด กรี๊ด กรี๊ด น่ารักจังเลยเด็กน้อย ! ! ! หนูทำงานอยู่ที่นี่เหรอจ๊ะ ? ? ?”

“พระเจ้า นี่คือเทพเซียนน้อยผู้น่ารัก ทำไมหน้าตาดีจัง แล้วยังมาทำงานที่นี่อีกด้วย สวรรค์ไม่มีตา!”

“หนูน้อย พวกเรามาถ่ายรูปกันดีไหม ? ?”

เสี่ยวหมี่โต้วตอบปฏิเสธอีกฝ่ายอย่างสุภาพ “ไม่ได้ฮะพี่สาวคนสวย หม่ามี๊หวง”

พี่สาว “เสียใจจัง นี่ฉันโดนพี่ชายตัวน้อยผู้น่ารักปฏิเสธเหรอเนี่ย ฉันจะกลับไปแขวนคอด้วยเส้นบะหมี่ซะเลย พวกเธออย่าห้ามฉันนะ”

“ไม่เป็นไร พวกเราไม่ห้าม พอได้เห็นพี่ชายตัวน้อยผู้น่ารัก ก็ถือว่าเธอนอนตายตาหลับแล้ว!”

“เพื่อนเลว! เธอนี่ไม่รู้จักทะนุถนอมเพื่อนรักคนนี้เลย น่าเจ็บปวดชะมัด!”

เด็กผู้หญิงที่โต๊ะนั้นล้วนแต่เป็นกลุ่มเด็กผู้หญิงที่ยังอยู่ในวัยเรียน พวกเธอเต็มไปด้วยพลังและความมีชีวิตชีวา คำพูดจึงมีแต่คำกระเซ้าเย้าแหย่กันเป็นส่วนมาก

เมื่อมองจากระยะไกล หานมู่จื่อก็พลันนึกถึงตอนที่เธอยังอยู่ในช่วงวัยเรียนกับเมิ่งเส่โยว

ตอนนั้น...เรื่องทุกอย่างยังไม่ได้เกิดขึ้น

เธอกับเมิ่งเส่โยวเคยมี...ช่วงเวลาดีดีร่วมกัน