เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1059

บทที่1058 ร่วมแสดงความยินดี

เสี่ยวเหยียนคิดอยู่อย่างเงียบๆ นี่น่าจะเกี่ยวข้องกับเรื่องของหานชิงเมื่อครั้งที่แล้ว

พอคิดถึงหานชิง นัยน์ตาเสี่ยวเหยียนก็หม่นหมองลงเล็กน้อย เธอพยายามสงบอารมณ์ตัวเองและพูดเบาๆ

“พ่อคะ พ่อกับแม่นั่งรอที่นี่แหละ หนูจะเข้าไปข้างในหน่อย”

จากนั้นเสี่ยวเหยียนก็เข้าไปข้างใน พ่อจางเห็นดังนั้นก็อยากจะตามเข้าไปด้วย แต่กลับโดนหลัวหุ้ยเหม่ยยื้อไว้

“คุณจะตามเข้าไปทำไม? นั่งอยู่ที่นี่ดีดี เพิ่งออกจากโรงพยาบาลนะ”

พ่อจาง “...”

เขาไม่มีความสามารถที่จะตอบโต้กับหลัวหุ้ยเหม่ยได้เลย จึงได้แต่นั่งอย่างว่าง่าย

ในเวลานี้ หางตาของหลัวหุ้ยเหม่ยก็เห็นหลายๆคนเดินเข้ามาจากหน้าประตู เธอจึงเอ่ยปากเชิญ “ลูกค้ามาแล้ว ฉันจะไปต้อนรับก่อน คุณนั่งอยู่นี่ล่ะอย่าวุ่นวาย”

“ไปเถอะๆ”

เมื่อเห็นหลัวหุ้ยเหม่ยลุกขึ้น พ่อจางก็มองไปยังที่ที่เสี่ยวเหยียนหายไป เขาอยากไปตามหาประธานเย่น้อย แม้จะรู้ว่าอีกฝ่ายเป็นแค่เด็ก

แต่ถึงอย่างไรนั่นก็เป็นถึงลูกชายของคุณชายเย่เลยนะ ไม่คิดเลยว่าลูกสาวตัวเองจะมีความสัมพันธ์อันดีกับลูกชายและภรรยาของคุณชายเย่ขนาดนี้ นอกจากปลื้มใจแล้ว พ่อจางยังรู้สึกภูมิใจเล็กน้อย

ลูกสาวตัวเองมีอนาคตสดใสกว่าตัวเองเสียอีก

“สวัสดีครับ เชิญเข้ามาข้างในได้ครับ”

หานมู่จื่อและเย่โม่เซินมาด้วยกัน จากนั้นคนขับรถก็เปลี่ยนเป็นเซียวซู่

หลังจากที่เห็นคนขับรถเป็นเซียวซู่ หานมู่จื่อก็มีข้อกังขาอยู่ในใจ

ด้วยความร้ายกาจที่คาดไม่ถึง เขาไม่ให้เธอยุ่งเรื่องหานชิงกับเสี่ยวเหยียน แต่ตัวเองกลับพาเซียวซู่เข้ามาขวาง ถึงอย่างไรเซียวซู่ก็แค่มาปรากฏตัว ดังนั้นหานมู่จื่อจึงไม่ได้ออกหน้า

เธอคิดว่าพอได้โอกาสค่อยหาทางคิดบัญชีกับเย่โม่เซิน

พอเข้ามา เซียวซู่กับเย่โม่เซินต่างก็มีของขวัญอยู่ในมือ แต่การแสดงออกทางสีหน้าอันเย็นชาของเย่โม่เซินกลับมองไม่ออกถึงความยินดีแม้แต่น้อย มีเพียงกลิ่นอายน่าเกรงขามที่หนักอึ้ง

เซียวซู่ติดตามเขาอยู่ตลอด บนตัวจึงมีกลิ่นอายแห่งการคุกคาม

พอหลัวหุ้ยเหม่ยเหลือบมองเพียงแวบตาเดียวก็รู้สึกว่าไม่ควรเข้าไปยุ่งกับผู้ชายทั้งสองคนนี้ หัวใจเธอเต้นตึกตัก และในที่สุดเธอก็หันไปทักทายผู้หญิงหน้าตาสะสวยที่ยิ้มอยู่ข้างๆ

“สวัสดีค่ะคุณป้า”

หลัวหุ้ยเหม่ย “?”

“วันนี้เสี่ยวเหยียนเปิดร้านใหม่ พวกเราก็เลยมาร่วมแสดงความยินดีด้วยน่ะค่ะ นี่ของขวัญค่ะ”

พอพูดจบ หานมู่จื่อก็ทำสัญญาณให้เย่โม่เซินมอบของขวัญ เย่โม่เซินส่งของขวัญที่อยู่ในมือยื่นไปข้างหน้าด้วยใบหน้าอันเยือกเย็น

ในเวลานี้หลัวหุ้ยเหม่ยเพิ่งจะเงยหน้ามองมาทางเย่โม่เซิน พอมองหน้าเขาชัดๆ หลัวหุ้ยเหม่ยก็ถึงกับยืนช็อกอยู่กับที่

คุณพระช่วย ยังมีคนหน้าเหมือนกันขนาดนี้อยู่บนโลกใบนี้จริงๆด้วยหรือนี่?

ผู้ชายหน้าตาหล่อเหลาสูงยาวเข่าดีที่อยู่ตรงหน้าเธอเหมือนเสี่ยวหมี่โต้วอย่างกับแกะ เนื่องจากเสี่ยวหมี่โต้วอยู่กับหลัวหุ้ยเหม่ยมาได้นานสักพัก ทั้งสองจึงสนิทสนมกันมาก

จู่ๆก็มีคนเหมือนเสี่ยวหมี่โต้วปรากฏตัวขึ้น

หลัวหุ้ยเหม่ยมองเย่โม่เซินอยู่นานสองนาน จากนั้นก็มองไปทางหานมู่จื่อซึ่งกำลังยิ้มหวานอยู่ เธอจึงรีบตอบสนองอย่างรวดเร็ว

“หนู หนูคือมู่จื่อสินะ?”

หานมู่จื่อนิ่งไปสักพัก อันที่จริงหานมู่จื่อไม่เคยเจอแม่ของเสี่ยวเหยียนเลย แต่พอดูจากลักษณะและอายุของเธอแล้วก็พอจะเดาได้ เธอกับเสี่ยวเหยียนดูคล้ายกันเล็กน้อยโดยเฉพาะคิ้วกับตา

ทว่าหานมู่จื่อกลับไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าหลัวหุ้ยเหม่ยจะรู้จักเธอ

“ใช่แล้วค่ะคุณป้า หนูคือมู่จื่อ ก่อนหน้านี้คุณป้าเคย...”

“อ๋อ หนูจะถามป้าว่าป้าเคยเจอหนูมาก่อนหรือเปล่าสินะ ป้าถึงได้รู้จักหนู?”