เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1064

บทที่1064 ความทรงจำสับสน（2）

พ่อจางตกใจมาก ลุกขึ้นยืนทันที

“ถูกลวกรึเปล่า?”

หานมู่จื่อมองดูฝ่ามือของตัวเอง ใจของหล่อนเต้นรัวมาก

รู้สึกเหมือนมีลางสังหรณ์ไม่ดี

ตรงที่หล่อนอยู่เป็นมุมอับพอดี ไม่เห็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นบนชั้นสอง ดังนั้นจึงไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น

“เกิดอะไรขึ้นที่ชั้นสองงั้นเหรอ?”

พ่อจางก็ได้ยินเสียงเมื่อครู่ เพียงแต่เขายังไม่ทันได้ไปดูว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น หานมู่จื่อก็ทำน้ำชาหกเสียก่อน ดังนั้นพ่อจางจึงรีบหันไปดึงตัวหานมู่จื่อออกมา

คนที่นั่งอยู่ตรงหน้าเขาเป็นถึงภรรยาของท่านประธาน ถ้าบาดเจ็บในร้านของลูกสาวเขาขึ้นมา จะทำยังไงล่ะ?

พ่อจางส่ายหน้า: “ผมก็ไม่ทราบเหมือนกัน คงมีเรื่องบางอย่างเกิดขึ้น? เดี๋ยวผมขึ้นไปดูสักหน่อย แล้วมือของคุณ...ไปล้างน้ำก่อนไหมครับ? หรือให้ผมบอกเสี่ยวเหยียนไปซื้อยาให้”

“ฉันไม่เป็นไร”

ทันใดนั้น หานมู่จื่อรู้สึกว่าใจเต้นแรงมาก แม้ว่าเย่โม่เซินจะดูปกติดี แต่หล่อนยังคงรู้สึกเป็นห่วง พ่อจางนั่งอยู่กับหล่อนตรงนี้ จึงไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น หานมู่จื่อไม่สบายใจ และไม่สนใจเรื่องมือที่โดนน้ำร้อนลวกอีกแล้ว จึงรีบลุกขึ้นทันที

พ่อจางเห็นว่าสีหน้าของหล่อนไม่ค่อยดีนัก จึงลุกขึ้นและพูดว่า: “งั้น...งั้นผมไปกับคุณด้วย”

“ก็ดีค่ะ”

ใครจะไปคิดว่าเมื่อทั้งสองลุกขึ้นเดินขึ้นไปด้านบน ก็ได้ยินเสียงกรีดร้องของหญิงสาวดังขึ้น

“ช่วยด้วย มาช่วยหน่อยค่ะ มีคนเป็นลมค่ะ”

คำพูดนี้ถูกร้องตะโกนออกมาเสียงดัง ราวกับก้อนหินก้อนใหญ่และหนักกดทับไปในใจของหานมู่จื่อ หล่อนตกใจมาก รีบเดินไปดู เมื่อเห็นเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างชัดเจน หล่อนยืนตกตะลึงอยู่ที่เดิมไปในทันที

“ประ...ประธานเย่?? นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้น?” พ่อจางพูดขึ้นอย่างติดๆขัดๆ ใบหน้าอันหย่อนคล้อยก็ซีดขาวไปทันที

เสี่ยวเหยียนที่กำลังจะออกมาเสิร์ฟอาหาร ก็ได้ยินเสียงนี้เช่นกัน “เกิดเรื่องอะไรขึ้น?”

หลังจากที่หล่อนเห็นเหตุการณ์ตรงหน้าแล้ว สีหน้าซีดไปทันที รีบไปดูหานมู่จื่อ พลางหยิบมือถือขึ้นมา

“มู่จื่อ เธออย่าเพิ่งคิดมากนะ ฉันจะเรียกรถพยาบาลเดี๋ยวนี้”

หานมู่จื่อกลับจับมือของหล่อนไว้ หันไปมองหล่อน “เรียกรถพยาบาลช้าเกินไป ให้เซียวซู่ออกมา พวกเราจะไปโรงพยาบาลเดี๋ยวนี้”

“โอเค ฉันจะไปเรียกเซียวซู่ให้”

หลังจากที่หานมู่จื่อคุยกับเสี่ยวเหยียนเรียบร้อยแล้ว จึงรีบเดินขึ้นไปประคองเย่โม่เซิน

เมื่อผู้หญิงที่ช่วยประคองเย่โม่เซินเห็นหานมู่จื่อ สายตายังแฝงไปด้วยความสงสัย มองหล่อนด้วยความลังเล

“ขอบคุณที่ช่วยดูแลเขานะคะ ให้เป็นหน้าที่ฉันต่อนะคะ” หานมู่จื่อเดินเข้าไปประคองเย่โม่เซินออกมา สีหน้าของเย่โม่เซินซีดขาว เหงื่อออกเต็มตัว คิ้วขมวดแน่น เมื่อเห็นก็รู้สึกได้ว่าเขาทรมานมาก

หล่อนเช็ดเหงื่อที่ออกบนหน้าผากเขา และคอยเฝ้าดูเขาอย่างเงียบๆ

แม้ว่าหล่อนจะตกใจจนวิญญาณแทบจะหลุดออกจากร่าง สติกระเจิดกระเจิง

พ่อจางรีบพูดแทรก “ตอนนี้จะไปคิดอะไรมากมายอีก? ประธานเย่ถึงขั้นเข้าโรงพยาบาลแล้ว อีกอย่างวันนี้เขายังมาช่วยงานในร้านอีกตั้งเยอะ ตอนนี้ปิดร้านก่อนก็ไม่เป็นไร ถ้าลูกค้าชอบจริงๆ วันสองวันคงไม่เสียหายอะไร”

เสี่ยวเหยียนพยักหน้าเห็นด้วย

“แม่ หนูก็คิดแบบนี้เหมือนกัน ถ้าอยู่ที่นี่ต่อ หนูทำใจไม่ได้จริงๆ”

หลัวหุ้ยเหม่ย: “ไม่ใช่อย่างนั้น ในร้านยังมีลูกค้าอีกตั้งเยอะ หรือจะไล่พวกเขาออกไปงั้นเหรอ? ตาจางเวลาพูดอะไรช่วยคิดให้รอบคอบก่อนได้ไหม ประธานเย่เข้าโรงพยาบาล พวกเธอร้อนใจ แต่ไม่สนใจคนอื่นกันแล้ว? หัวใจก็คือเลือดเนื้อ คิดว่าฉันเป็นคนใจแข็งมากงั้นเหรอ? ที่สำคัญก็คือถ้าตอนนี้พวกเธอไปโรงพยาบาลแล้วจะมีประโยชน์อะไร? ขนาดมู่จื่อยังฝากเสี่ยวหมี่โต้วไว้กับพวกเรา นี่หมายความว่ายังไง?”

พ่อจาง: “คุณไม่ต้องสนใจว่าเราไปโรงพยาบาลแล้วจะมีประโยชน์หรือไม่ ที่ไปเพราะเป็นการแสดงน้ำใจ”

“พอเถอะ ช่วยอะไรไม่ได้ยังจะพูดถึงเรื่องน้ำใจอีก ไปโรงพยาบาลมีหมออยู่แล้ว และยังมีภรรยาและผู้ช่วยคอยดูแลอยู่ พวกเราอยู่ดูแลเสี่ยวหมี่โต้วให้ดีก็พอ ไม่เช่นนั้นก็ติดป้ายในร้าน อย่างมากก็ไม่ต้องขายแล้ว แต่ตอนนี้จะไล่ลูกค้าออกไปไม่ได้”

ตอนนี้ไป หล่อนก็ช่วยอะไรไม่ได้

แต่หล่อนไม่ไปไม่ได้ จัดการเรื่องในร้านให้เรียบร้อยก่อนแล้วค่อยไปแล้วกัน

เมื่อส่งลูกค้าเสร็จแล้ว เสี่ยวเหยียนถอดผ้ากันเปื้อนออกพลางพูดกับเสี่ยวหมี่โต้ว: “เสี่ยวหมี่โต้ว ตอนนี้ดึกแล้ว หนูไม่ต้องไปโรงพยาบาลกับน้าเสี่ยวเหยียนดีกว่านะ”

เสี่ยวหมี่โต้วส่ายหน้า “น้าเสี่ยวเหยียน เสี่ยวหมี่โต้วไม่ง่วง”

ก็จริง พ่อของเขาถึงขั้นเข้าโรงพยาบาลแล้ว เสี่ยวหมี่โต้วยังเป็นเด็กฉลาดอีกด้วย ตอนนี้จะไปนอนหลับลงได้ยังไง พาเขาไปที่โรงพยาบาลด้วยดีกว่า

จากนั้นพ่อจางก็ตามไปด้วย แต่กลับถูกหลัวหุ้ยเหม่ยดึงตัวไว้ก่อน

“วันนี้คุณเพิ่งออกมาจากโรงพยาบาลนะ เดินยังไม่สะดวก ตามพวกเขาไปทำไมกัน? ไปโรงพยาบาลยังต้องให้ลูกสาวมาดูแลอีก จะทำให้วุ่นวายมากขึ้นกว่าเดิมหรือไง?”