เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 107

บทที่106 ผู้หญิงของเย่โม่เซิน

“ด้านนั้นมีปัญหา?” แววตาของเย่โม่เซินค่อยๆเปลี่ยนกลายเป็นแววตาที่ดุดันและลุ่มลึก “ใครเป็นคนบอกคุณ?”

แววตาของเขาดูดุร้ายมากทำให้เสิ่นเฉียวกลืนน้ำลายตัวเองโดยไม่รู้ตัว “คนข้างนอกบอกมา”

“หึ คนข้างนอกพูดอะไรคุณก็เชื่อหมดงั้นหรอ? ด้านนั้นของฉันมีปัญหารึเปล่า คุณไม่รู้รึไง?”

อยู่ๆเย่โม่เซินจับข้อมือของเธอแล้วดึงมือเธอไปวางอยู่บนจุดจุดหนึ่ง เสิ่นเฉียวตกใจจนร้องออกมา เธออยากจะดึงมือกลับมา!

“สัมผัสดูดีดีว่าแท้จริงแล้วฉันมีปัญหาด้านนั้นรึเปล่า!”

ในสมองของเสิ่นเฉียวขาวโพลนไปหมด ใครจะไปมีเวลาหรือมีความคิดที่จะไปสัมผัสเขา เธอตกใจจนก้มหน้าลงแล้วกัดไปที่ไหล่ของเขาหนึ่งที จากนั้นอาศัยจังหวะที่เขาเผลอรีบดึงมือของตัวเองกลับไป

“เย่โม่เซินคุณคือไอ้โรคจิต!”

“ฉันโรคจิต? เมื่อคืนตอนที่คุณขอร้องให้ฉันเอาคุณ ทำไมไม่บอกว่าฉันโรคจิตล่ะ?” เย่โม่เซินหัวเราะอย่างชั่วร้าย เขาก้มหัวแล้วกัดไปที่คางเล็กๆของเธอหนึ่งที “คิดว่าตัวเองเป็นแมวป่างั้นหรอ? เอะอะก็มากัดคนอื่น?”

ใบหน้าของเสิ่นเฉียวแดงก่ำราวกับว่ามีเลือดไหลออกมา

ทำไมเธอถึงรู้สึกว่า....ความรู้สึกที่เย่โม่เซินมีต่อเธอมันไม่ค่อยเหมือนเดิมแล้ว!

“จำเอาไว้!” เย่โม่เซินพูดที่ข้างหูของเธอ น้ำเสียงหนักแน่น “ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป คุณคือผู้หญิงของเย่โม่เซิน”

หัวใจของเสิ่นเฉียวเต้นรัว

เขาพูดอะไรนะ?

“ต่อจากนี้ไม่ว่าจะเป็นสามีเก่าของคุณคนนั้น หรือว่าเย่หลิ่นหาน หรือว่าจะเป็นผู้ชายคนอื่น คุณห้ามติดต่อกับพวกเขาอีก แล้วก็ห้ามคุณมองคนอื่นด้วย”

เสิ่นเฉียว：“……”

“ถ้าฉันเห็นว่าคุณยังติดต่อข้องเกี่ยวกับพวกเขา หรือคุณนอกใจละก็…….”

ก๊อก ก๊อก---

ในจังหวะนั้นเอง มีคนมาเคาะประตูห้อง เย่โม่เซินขมวดคิ้ว “มีเรื่องอะไร?”

เซียวซู่พูดอย่างนอบน้อมจากนอกห้อง “คุณชายเย่ ใกล้ถึงเวลาประชุมแล้วครับ”

“เข้าใจแล้ว”

เย่โม่เซินจ้องมองสีหน้าที่เหม่อลอยของเสิ่นเฉียว เขายื่นมือไปดีดหน้าผากของเธอ “ได้ยินมั้ย?”

ถึงแม้ว่าเสิ่นเฉียวจะยังไม่ได้ดึงสติกลับมา แต่เมื่อได้ยินคำคำนี้ เธอก็เอามือไปจับที่หน้าผากของตัวเองแล้วพยักหน้า

“วันนี้พักผ่อนอยู่ในโรงพยาบาลให้ดีๆ ฉันจะให้คนมาคอยเฝ้าคุณ หลังจากเลิกงานแล้วฉันจะมารับคุณ”

“…..อืม”

หลังจากที่เย่โม่เซินเดินออกไปแล้ว เสิ่นเฉียวก็ยังคงเหม่อลอย ไร้สติอยู่อย่างนั้น ตกลงมันเกิดเรื่องอะไรขึ้น

ดังนั้นเธอจึงนั่งอยู่บนเตียงแล้วตั้งใจเรียบเรียงเรื่องราวที่เกิดขึ้นในเมื่อคืน รวมไปถึงคำพูดที่เย่โม่เซินพูดออกมาเมื่อตะกี้นี้

เมื่อคืนเธอโดนวางยา ในห้องจุดยาสลบเอาไว้ ลู่สุนฉางนึกว่าเย่โม่เซินไร้สมรรถภาพทางเพศ ดังนั้นจึงตั้งใจจะวางยาเขา จุดประสงค์คือต้องการรังควานเย่โม่เซิน อีกทั้งยังสามารถทำร้ายเธอในเวลาเดียวกัน แต่สุดท้ายเย่โม่เซินสบายดีไม่เป็นอะไร เธอตื่นมาก็โอเคดี มีเพียงร่องรอยแห่งรักมากมายอยู่ทั่วร่างกายของเธอโดยที่ไม่รู้สาเหตุ

ในตอนนี้เย่โม่เซินก็มาบอกกับเธออีกว่า จากนี้เป็นต้นไปเธอคือผู้หญิงของเย่โม่เซิน

นั่นหมายความว่าเมื่อคืนพวกเขาทั้งสองอยู่ด้วยกัน?

เมื่อคิดถึงรอยช้ำบนร่างกายคือสิ่งที่เย่โม่เซินเป็นคนทำแล้ว อุณหภูมิบนใบหน้าของเสิ่นเฉียวอยู่ๆก็พุ่งสูงขึ้นมาทันที

พระเจ้า

ก่อนหน้านี้เธอคิดว่าสวรรค์ต้องล้อเล่นครั้งใหญ่อะไรกับเธอ ต้องการจะแกล้งเธอให้ตายไปเลย

นึกไม่ถึง....

นึกไม่ถึงว่าคนที่อยู่ด้วยกันกับเธอเมื่อคืน จะเป็นเขา

ในตอนนั้นเอง เสิ่นเฉียวไม่รู้ว่าตัวเองควรจะดีใจหรือเสียใจดี

*

เธออยู่ในโรงพยาบาลคนเดียวเป็นเวลาครึ่งวัน ต่อมาเธอเริ่มรู้สึกเบื่อ เธออยากจะทำเรื่องออกจากโรงพยาบาล

แต่ข้อมูลที่เธอได้รับคือ ตอนที่เย่โม่เซินยังไม่ได้กลับมา เธอห้ามออกจากโรงพยาบาล ต้องรอเขาอยู่ที่นี่

เสิ่นเฉียวทำได้เพียงเดินกลับห้องพัก จากนั้นเริ่มต้นวันเวลาที่น่าเบื่อ