เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1075

บทที่1075 คู่สวรรค์สรรสร้าง

ความจริงแบบนี้มันก็ดี

ต่อไปก็เป็นแบบนี้ เอาความรู้สึกชอบเขาทั้งหมดซ่อนเอาไว้ในส่วนลึกภายในใจ ข่มกลั้นไม่ให้มันออกมาเห็นเดือนเห็นตะวันได้

โทรศัพท์ดังอยู่สักพักนึง เสี่ยวเหยียนก็พบว่าเป็นข้อความที่เซียวซู่ส่งเข้ามา

“ผมออกจากโรงพยาบาลมาแล้ว เธออยู่ไหน?”

สีหน้าของเสี่ยวเหยียนเปลี่ยนไปเล็กน้อย เมื่อกี้นี้เป็นเพราะตื่นกังวลเกินไป จนลืมเรื่องที่เขากำชับมาไปเสียได้

เสี่ยวเหยียนรีบตอบข้อความของเซียวซู่กลับไป

“ฉันกำลังอยู่ระหว่างทางไปโรงพยาบาล นายไม่ต้องมารับฉันหรอก ขอบคุณนะ”

ในตอนที่เซียวซู่ได้รับข้อความนี้ ก็รู้สึกขมที่ปลายลิ้นขึ้นมา

ไม่แม้แต่จะให้โอกาสให้เขาได้ทำอะไรเลยหรอ?

แต่ถึงแม้ว่าจะเป็นอย่างนี้แล้ว เซียวซู่ก็ยังเป็นห่วงเรื่องความปลอดภัยของเธออยู่ดี ดังนั้นแล้วก็เลยตอบกลับไปอีกว่า

“บอกเลขทะเบียนรถมา ระวังตัวด้วย”

เลขทะเบียนรถ?

เสี่ยวเหยียนนิ่วคิ้วสวยออกมา เซียวซู่คิดว่ารถที่เธอนั่งมานั้นเป็นรถส่วนตัวหรือไม่ก็เป็นรถแท็กซี่ถึงได้ให้เธอส่งเลขทะเบียนรถไปให้ล่ะมั้ง? เสี่ยวเหยียนจึงถือโอกาสตอบกลับไป “ไม่ต้องหรอก ฉันอยู่บนรถของประธานหาน เขามีธุระต้องกลับไปหามู่จื่อที่โรงพยาบาล”

เห็นข้อความนี้แล้ว เซียวซู่ก็ได้อ่านซ้ำๆไปหลายรอบอย่างตื่นตะลึงจิตใจไม่สงบ เหมือนกับว่ากำลังยืนยันอะไรอยู่

หลังจากที่ผ่านไปได้สักพักนึงแล้ว เขาก็ยังคงยิ้มให้กับโทรศัพท์อยู่อย่างนั้น

ที่แท้ก็เป็นอย่างนี้

ในตอนที่ถึงโรงพยาบาล พอเสี่ยวเหยียนลงจากรถไป ก็เห็นเงาร่างของคนที่คุ้นเคยร่างหนึ่งยืนอยู่ในที่ไม่ไกลออกไป ตอนแรกเธอก็นึกว่าตัวเองจะมองผิดไป แต่พอได้มองดูให้ชัดแล้ว ก็ได้พบว่าเป็นเซียวซู่

เขานี่เอง?

เสี่ยวเหยียนนึกถึงตอนที่เขาโทรหาเธอเมื่อก่อนหน้านี้ขึ้นมาเขาบอกว่าเขาได้ออกจากโรงพยาบาลมาแล้ว เดิมทีคิดว่าในตอนนี้เขาก็ควรจะขึ้นรถไปแล้ว นึกไม่ถึงว่าเขาจะยังอยู่ล่างตึกอยู่

เห็นเสี่ยวเหยียน เซียวซู่ก็เผยรอยยิ้มอบอุ่นออกมา ภายใต้แสงไฟอ่อนๆ แผลเป็นที่น่ากลัวบนใบหน้าของเขาก็ดูอ่อนโยนลงหลายส่วน “มาแล้ว?”

เซียวซู่ที่เป็นอย่างนี้ เสี่ยวเหยียนไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ในอารมณ์แบบไหน รู้สึกว่ามันสับสนไปหมด

เธอพยักหน้าเล็กน้อย “ทำไมนายไม่ขึ้นไปล่ะ?”

“ขึ้นไปทำอะไร? ไม่ใช่ว่าเธอกำลังจะมาหรือไง? ก็เลยมารอเธออยู่ตรงนี้”

อีกคนยังถือโอกาสรับเธอกลับมาได้เลย ทำไมเขาถึงถือโอกาสมารอเธอที่นี่ไม่ได้กัน?

“...”

เสี่ยวเหยียนถูกคำพูดตรงๆนั้นของเซียวซู่ทำเอาหน้าแดงขึ้นมา ใบหูก็ร้อนผ่าวขึ้นมา ถ้าเธอจำไม่ผิด เธอจำได้ว่าก่อนหน้านี้เธอเคยพูดกับเซียวซู่ไปแล้วล่ะมั้ง ความรู้สึกของเธอยังไม่ได้จัดการเรียบร้อย ให้เขาอย่ามารบกวนเธอ

แต่ตอนนี้เขากลับ...

เขาคิดว่าเธอจัดการกับความรู้สึกตัวเองได้แล้ว?

ในความเป็นจริงนั้น ความรู้สึกเมื่อก่อนหน้านี้ของเสี่ยวเหยียนนั้นสงบนิ่ง

เพียงแต่หลังจากที่เจอหานชิง สมองของเธอก็เริ่มว้าวุ่นขึ้นมาอีกครั้ง

“ประธานหาน”

ในตอนที่กำลังคิดอยู่นั้น เซียวซู่ก็ได้ร้องเรียกไปทางด้านหลังของเธอ ด้วยรอยยิ้มที่ประดับอยู่บนใบหน้า “คุณนายน้อยรอคุณอยู่ที่บนตึกครับ”

สายตาของหานชิงมองผ่านใบหน้าเขาไปอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็ตอบอืมออกมาเบาๆ แล้วขึ้นไปชั้นบน

หลังจากที่เขาเดินออกไป สายตาของเสี่ยวเหยียนก็มองตามเงาร่างของเขาออกไป แต่ทันใดนั้นเองเซียวซู่ก็ได้เข้ามาขวางสายตาเธอ บดบังเงาร่างของหานชิงเอาไว้

“หนาวหรือเปล่า? หิวมั้ย? ในเมื่อพวกเขาพี่น้องมีเรื่องที่จะคุยกัน งั้นผมพาเธอไปกินข้าว?” ถึงแม้ว่ากำลังเอ่ยปากถามออกมา แต่เสี่ยวเหยียนก็ยิ่งรู้สึกว่ามันเหมือนกับเป็นการที่กำลังตัดสินใจอะไรบางอย่างอยู่ไม่มีผิด

แน่นอนว่าถ้าเสี่ยวเหยียนปฏิเสธออกไป เขาเองก็ไร้หนทางที่จะไปดื้อด้านบีบบังคับให้เธอไปกับเขาได้อยู่แล้ว