เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1076

บทที่1076 ลูกชายลูกสาวครบ

“...”

ในพื้นที่แคบๆ เสี่ยวเหยียนก็ได้ถูกเซียวซู่กดดันจนถอยหลังออกไปไม่หยุด จนหลังชนเข้ากับผนังเย็นๆ ถอยจนถอยออกไปไม่ได้อีก

เธออดไม่ได้ที่จะเอื้อมมือออกไปขวางการก้าวเข้ามาของเซียวซู่

“นาย นายอย่าเข้ามาอีกสิ”

มือเล็กที่อ่อนนุ่มดันอยู่บนหน้าอกของเขาอยู่อย่างนั้น เซียวซู่ก้มหน้ามองมือเล็กที่ทั้งขาวทั้งเนียนละเอียดคู่นั้น คิดอยู่เสมอว่าภายในใจเหมือนกับถูกอะไรชนเข้ามาก็ไม่ปาน หัวใจสั่นไหวขึ้นมาไม่หยุด

หญิงสาวตรงหน้าน่ารักไร้เดียงสา ถ้าไม่ควบคุมจิตใจเอาไว้ ในตอนนี้เขายอมจำนนไปแล้วจริงๆ...

คิดมาจนถึงตรงนี้แล้ว เซียวซู่ก็หลับตาลง พยายามควบคุมความคิดไม่ดีของตัวเองเอาไว้

“ผมก็แค่อยากบอกเธอ ผมจะไม่บังคับเธอ แต่เธอก็ควบคุมความคิดของผมไม่ได้เหมือนกัน ผมบอกว่าผมชอบเธอนั้นผมจริงจัง อยากคบกับเธอนั่นก็จริงจัง แต่...นี่ก็ต้องให้โอกาสผมหน่อย”

เสี่ยวเหยียนนึกไม่ถึงว่าจะมีวันที่เขารุกขนาดนี้ได้ อีกทั้งยังเข้ามาใกล้เสียขนาดนี้ ทำเอาเธอไม่อาจหลบหนีไปไหนได้เลย

เธอมองเซียวซู่ที่อยู่ใกล้ๆไปอย่างนิ่งอึ้ง “เอ่อ...”

“ดังนั้นแล้วถึงแม้ว่าจะไม่อยากให้โอกาสผม และก็อย่าผลักผมออกไปเลย ได้มั้ย?”

เซียวซู่ก้มหน้าลง แสดงท่าทีของตัวเองที่อ่อนลงอย่างชัดเจน

เสี่ยวเหยียนตื่นตกใจ นี่เขากำลังขอเธองั้นหรอ?

ทำไมถึงเป็นอย่างนี้ไปได้?

เธอก็แค่ไม่อยากให้เซียวซู่ต้องมาเสียเวลาอยู่กับเธอเพียงเท่านั้น ถึงยังไงในตอนที่คุณมองคนอยู่เพียงคนเดียว ก็จะพลาดชมทิวทัศน์อื่นที่อยู่รอบๆตัวไป

แต่เธอนึกไม่ถึงว่าเซียวซู่จะ...

ติ๊ง——

ในตอนที่เสี่ยวเหยียนไม่รู้ว่าจะตอบคำถามนี้ของเซียวซู่ยังไงอยู่นั้นเอง ประตูลิฟต์ก็ได้เปิดออก เสี่ยวเหยียนก็เหมือนกับคว้าฟางช่วยชีวิตเอาไว้ได้ ใช้แรงผลักเซียวซู่ออกไปอย่างแรง จากนั้นก็รีบวิ่งออกไปข้างนอก

แต่ในตอนที่เพิ่งจะวิ่งออกไปนั้นเองเธอก็ได้นิ่งอึ้งไปทันที เพราะเธอเห็นหานชิงนั่นเอง

เขารอลิฟต์อยู่ด้วยใบหน้าเรียบนิ่งไร้อารมณ์ สีหน้าของเสี่ยวเหยียนเปลี่ยนไป ในใจก็คิดว่าฉากเมื่อครู่นี้จะถูกหานชิงเห็นเข้าหรือเปล่า

ภายในใจของเธอหวั่นกลัวขึ้นมา ริมฝีปากสั่นรัวออกมา อยากจะพูดอะไรออกไป แต่พูดไม่ออกเลยสักคำเดียว

ในตอนที่เธอกำลังสับสนอยู่นั้น หานชิงก็ได้เดินเข้าลิฟต์ไปด้วยใบหน้าเย็นชาเสียแล้ว

เขา...ไม่ได้แคร์อะไรอยู่แล้ว

แล้วเธอจะยังมาคิดเข้าข้างตัวเองอยู่ตรงนี้ไปทำไมกัน?

เสี่ยวเหยียนไม่ได้ลังเลอีกต่อไป รีบเร่งฝีเท้าออกไปทันที

เห็นก็เห็นไปสิ ถึงยังไงเขาก็ไม่ได้สนใจอยู่แล้ว อย่าว่าแต่เมื่อกี้นี้เธอกับเซียวซู่ไม่ได้ทำอะไรอื่นกัน ถึงแม้ว่าเธอกับเซียวซู่จะกอดกันคาดว่าใบหน้าของเขาก็คงไม่มีทางจะมีสีหน้าอื่นใดออกมาได้หรอก

เธอกลับไปที่ห้องพักผู้ป่วย หานมู่จื่อกำลังนั่งอยู่ด้านใน เห็นเธอเข้ามา ก็ยิ้มทักทายกับเธอออกมา

“เสี่ยวเหยียน เธอมาแล้ว”

เสี่ยวเหยียนรู้สึกไม่สบายใจเป็นอย่างมาก แต่ก็ไม่อยากให้คนอื่นรู้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งมู่จื่อ ดังนั้นแล้วก็ทำได้แค่เพียงบังคับให้ตัวเองฝืนยิ้มออกไป

“อืม เธอเป็นยังไงบ้าง? ฉันได้ยินเซียวซู่บอกว่าน้าส้งพาเธอไปหาหมอ? ใช่เพราะเรื่องช่วงนี้ทำให้ลูกในท้อง...”

“ไม่ใช่”

หานมู่จื่อส่ายหน้าปฏิเสธออกมา “ก็แค่ไปตรวจดูสักหน่อย เพื่อความสบายใจ ลูกไม่เป็นอะไร เธอไม่ต้องเป็นห่วงหรอก”