เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1097

บทที่ 1096 สายตาใช้ได้

“เอาล่ะๆ ลูกสาวของฉันพูดอะไรก็คืออะไร ใช่แล้ว เมื่อกี้เซียวซู่บอกว่ามีเรื่องด่วนในบริษัท จึงกลับไปจัดการแล้ว น่าจะกลับมาพรุ่งนี้”

“ฉันหวังว่าเขาจะไม่มาอีกแล้ว ช่วยมากเท่าไหร่ ฉันก็ไม่สามารถจ่ายคืนให้ได้ และที่เสียไป ก็เป็นเวลาของเขาเอง”

แต่คนเขาเต็มใจ ไล่ก็ไล่ไม่ไป เธอมีวิธีอะไร?”

เสี่ยวเหยียนถอนหายใจ

“เถ้าแก่เนี้ย”

“เกิดอะไรขึ้น?” เสี่ยวเหยียนหันเดินออกมาจากห้องครัว ที่เรียกเธอคือพนักงานที่ดูแลบริการสั่งอาหาร เธอชี้ไปที่ที่อยู่แห่งหนึ่ง “คลับหลิวจินนี้ มีลูกค้าสั่งราเม็งสิบชาม ให้พวกเราส่งไปให้”

สิบชาม?

เสี่ยวเหยียนชะงักไปชั่วขณะเหรอ? เอาเยอะขนาดนี้ และยังอยู่ใน คลับหลิวจินด้วย?

แค่ฟังดูก็รู้สึกว่ามีความอันตรายนิดหน่อย คืออะไรกัน? อาจเป็นเพราะว่าเสี่ยวเหยียนไม่ค่อยได้สัมผัสกับสถานที่เช่นนี้มากนัก สิ่งที่ไม่เคยรู้จักมาก่อน สำหรับมนุษย์แล้ว มักจะทำให้รู้สึกว่ากลัว

ตอนที่เธอลังเล เด็กหญิงพูดว่า “หรือว่าให้ฉันไปแล้วกัน? บ้านของฉันอาศัยอยู่ใกล้บริเวณนั้น น่าจะไม่มีอันตรายอะไร และฉันก็รู้ทางด้วย”

เสี่ยวเหยียนเงยหน้าขึ้นมองเด็กสาว จากนั้นยิ้มส่ายหัว “จะปล่อยให้เธอไปได้ยังไง? จ้องที่โทรศัพท์ดีๆ พ่อฉันยังไม่กลับมา ก็ให้ฉันไปส่งแล้วกัน”

เมื่อรู้ว่าเสี่ยวเหยียนจะออกไปส่งอาหาร และยังเป็นราเม็งสิบถ้วย หลัวหุ้ยเหม่ยก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย “เยอะขนาดนี้ เธอหิ้วไหวไหม?”

ทันทีที่พูดจบ เสี่ยวเหยียนก็หยิบราเม็งขึ้นมาอย่างง่ายดาย ใส่ลงในกล่องเล็กเรียบร้อย จากนั้นก็ยกขึ้น

ความแข็งแกร่งได้มาจากการฝึกฝนทั้งหมด

แรงน้อย หิ้วไม่ไหว ยกไม่ไหว ล้วนแต่เป็นคนที่เคยชินกับการถูกดูแล

เสี่ยวเหยียนเห็นผู้หญิงหลายคน ก่อนแต่งงานไม่สามารถแม้แต่จะเปิดขวดน้ำได้ แต่ตอนที่เปิดกล่องพัสดุ อย่างกับสายฟ้า หลังคลอดลูก แบกที่หลังคนหนึ่ง อุ้มอีกคนหนึ่ง ก็สามารถเดินได้อย่างรวดเร็ว

ดังนั้นจะพูดว่าผู้หญิงแรงน้อยหรือ? ก็ไม่ใช่ แค่อยากจะทำก็สามารถทำได้

“แม่ ไม่เป็นไร ฉันไปส่งเสร็จก็จะกลับมา”

คลับหลิวจิน

ตอนที่เสี่ยวเหยียนถือกล่องเข้าไป ยังถูกแผนกต้อนรับห้ามไว้ สอบถามว่าเธอมาทำอะไร หลังจากที่ เสี่ยวเหยียนพูดถึงฐานะของตัวเอง สายตาที่แผนกต้อนรับมองเธอ ก็เพิ่มความดูหมิ่นเล็กน้อย เวลาพูดกับเธอ ก็มีความรังเกียจด้วย

“ส่งอาหารเดลิเวอรี่ใช่ไหม? ขึ้นลิฟต์ข้างหน้าก็ใช่แล้ว”

เสี่ยวเหยียนไม่ได้สนใจว่าเธอจะใช้สายตาอะไรมองตัวเอง เพราะยังไงเธอส่งเสร็จก็ไปแล้ว

ตอนที่เธอเตรียมจะถือกล่องเดินไปทางลิฟต์ ข้างนอกมีคนเข้ามาแล้ว และยังเป็นคนที่เธอรู้จักดีด้วย เมื่อเห็นเขา เสี่ยวเหยียนตกตะลึงเล็กน้อย คิดไม่ถึงว่าเขาจะมาที่นี่ด้วย

ที่มาไม่ใช่คนอื่น คือหลินสวี่เจิ้งที่เพิ่งไปกินอาหารในร้านของเธอเมื่อไม่นานมานี้

ทำไมเขาถึงอยู่ที่นี่? ตัวเองจะต้องไปทักทายเขาไหม? ทั้งที่ได้เห็นอีกฝ่ายแล้ว แต่ยังไม่ไปทักทายกับเขา ดูเหมือนจะไม่มีมารยาทมาก

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ เสี่ยวเหยียนจึงเป็นฝ่ายกล่าวทักทาย กับ หลินสวี่เจิ้งก่อน

แผนกต้อนรับเห็นฉากนี้พอดี ความรังเกียจก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้ามากยิ่งขึ้น

หลินสวี่เจิ้ง เข้ามาหาคน ข้างตัวเขา ยังมีคนติดตามสองคน ทั้งสองกำลังสื่อสารอะไรบางอย่างด้วยเสียงต่ำ ยังเป็นคนรอบข้างของ หลินสวี่เจิ้งที่สังเกตเห็นว่า เสี่ยวเหยียนกำลังมองดูพวกเขา พูดอะไรบางอย่างกับหลินสวี่เจิ้ง หลินสวี่เจิ้ง ถึงได้มองมาทางนี้

เมื่อเห็นเสี่ยวเหยียนที่ถือกล่องส่งอาหารแล้วยืนอยู่ที่นั่น หลินสวี่เจิ้งชะงักเล็กน้อย จากนั้นก็มีการตอบสนอง

แล้วเขาก็เดินไปหาเสี่ยวเหยียน