เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1106

บทที่1105 คุณรู้ไหมว่าเขาละทิ้งอะไรเพื่อคุณ

พอเสี่ยวเหยียนได้ยินดังนี้ ก็รู้สึกสะเทือนอารมณ์เล็กน้อย

ที่แท้หานชิงก็ไปหาหลินสวี่เจิ้งจริงๆ

“ผมล่ะแปลกใจจริงๆที่คุณคิดแบบนั้น คุณไม่มั่นใจในตัวเองขนาดนั้นเลยเหรอ? ทั้งๆที่ปกติเป็นสาวน้อยที่มีแรงบันดาลใจในการทำสิ่งต่างๆ แล้วทำไมพอเรื่องอารมณ์ความรู้สึกถึงได้กลายเป็นตาบอดและผ่านไปไม่ได้ยังงั้นล่ะ?”

เสี่ยวเหยียนรู้สึกเก้อเขินเล็กน้อย “ขอโทษด้วยค่ะ ตอนนั้นฉัน……จิตใจสับสนมาก เรื่องราวมันเกิดขึ้นไวมาก ฉันรับไม่ค่อยไหว เพราะฉะนั้นก็เลย……”

หลินสวี่เจิ้งเคาะโต๊ะด้วยปลายนิ้ว

“แล้วอีกอย่าง เหตุผลที่คุณโกรธขนาดนั้นที่จริงแล้วเพราะว่าคุณรู้สึกว่าที่หานชิงทำเรื่องพวกนี้เพราะอยากจะชดเชยให้คุณใช่ไหม? แม้แต่ รู้สึกว่ามันเป็นการกุศล?”

พอได้ยินดังนั้น เสี่ยวเหยียนก็เงยหน้าขึ้นมาสบตากับหลินสวี่เจิ้ง

ไม่คิดเลยว่าเขาจะมองเข้าไปในหัวใจเธอได้ทะลุปรุโปร่งขนาดนั้น เขารู้หมดเลย

“นายหลิน คุณ……”

“แปลกใจว่าทำไมผมถึงเข้าใจอารมณ์คุณได้มากขนาดนี้ใช่ไหม? เพราะว่าเมื่อก่อนภรรยาของผมก็เป็นคนแบบนี้เหมือนกัน ช่วงเวลาที่ยาวนาน เธอมักจะโกรธบ่อยๆถ้าเกิดว่าผมไม่เข้าใจความคิดของเธอดี ตอนนั้นผมยังรู้สึกว่าเธอไม่มีเหตุผลเอาซะเลย หลังจากนั้นถึงได้พึ่งรู้ว่าผมทำผิดไปเอง”

“แต่ว่าหลังจากนั้นภรรยาผมก็พูดอย่างตรงไปตรงมาเช่นกัน เพราะว่าตอนนั้นเธอไม่รู้ถึงหัวใจที่ผมมีให้ ก็เลยคิดว่าที่ผมทำไปทั้งหมดก็เพื่อการกุศล แม้แต่ว่าเป็นการดูถูกเธอ คุณเองก็คิดกับหานชิงแบบนี้เหมือนกัน ใช่ไหม?”

“……”

พอเข้าใจความหมายในสิ่งที่เขาพูด หัวใจของเสี่ยวเหยียนก็เต้นแรงขึ้นมาทันที

จะเป็นไปได้ยังไง?

สิ่งที่หลินสวี่เจิ้งพูด มันหมายความว่า……

แต่ว่า ระหว่างเสี่ยวเหยียนกับหานชิง มันจะไปเหมือนกับเขากับภรรยาได้ยังไง? เขารักภรรยามาก ทั้งสองคนเปรียบเทียบกันไม่ได้เลย

หรือหลินสวี่เจิ้งอาจจะเข้าใจอะไรผิดไป

พอคิดได้แบบนี้ เสี่ยวเหยียนก็กลับมาสงบลงอีกครั้ง พร้อมกับยิ้มให้หลินสวี่เจิ้ง

“วันนี้ที่นายหลินมาที่นี่เพราะเรื่องนี้โดยเฉพาะเลยรึเปล่าคะ? ขอบคุณสิ่งที่คุณพูดกับฉันนะคะ ฉันเข้าใจแล้ว”

หลินสวี่เจิ้งมองดูเธอใกล้ๆ ถึงแม้ว่าเธอจะบอกว่าเข้าใจแล้ว แต่ว่าสายตาของเธอกลับไม่ได้เป็นประกายเลยแม้แต่นิดเดียว ถ้าเกิดว่าเธอเข้าใจแล้วจริงๆเธอต้องแสดงออกมาแล้ว จะเป็นแบบนี้ได้ยังไงกัน?

หลินสวี่เจิ้งก็ค้นพบปัญหาอย่างรวดเร็ว

ถ้าเกิดว่าเขาไม่เคยผ่านมันมาก่อน ก็คงจะสังเกตเห็นได้ยาก

พอคิดได้แบบนี้ นิ้วมือที่เคาะโต๊ะของหลินสวี่เจิ้งนั้นก็เริ่มเคาะเป็นจังหวะมากยิ่งขึ้น เขาแม้แต่คิดในใจว่า หลังจากเรื่องทั้งหมดสิ้นสุดลง หานชิงก็จะติดหนี้บุญคุณเขาถึงสองครั้งเลยใช่ไหม?

พอถึงเวลานั้น เขาจะเรียกร้องอะไรดี?

“คุณรู้ไหมว่าเมื่อวานตอนที่ผมโทรหาเขา เขากำลังทำอะไรอยู่?”

เสี่ยวเหยียนขมวดคิ้วเข้าหากัน ไม่เข้าใจความหมายของหลินสวี่เจิ้ง

หลินสวี่เจิ้งยกมุมปากของตัวเองเบาๆ “ผมได้ยินเลขาเขาบอกว่า เขากำลังพูดคุยเรื่องธุรกิจหลายสิบถึงร้อยล้าน”

หลังจากพูดจบ เสี่ยวเหยียนก็มือสั่น สายตามองไปที่หลินสวี่เจิ้งอย่างไม่มั่นใจ

ราวกับว่าไม่แน่ใจ ริมฝีปากของเสี่ยวเหยียนสั่นเบาๆ เธอมองคนที่อยู่ตรงหน้าเธอ

“ที่นายหลินพูดแบบนี้ หมายความว่ายังไงเหรอคะ?”

“ก็ไม่ได้มีความหมายอะไร ก็แค่อยากจะถามคุณว่า ถ้าเกิดว่าคุณรู้ว่าเขายอมทิ้งธุรกิจมูลค่าหลายสิบถึงร้อยล้านเพื่อคุณ คุณจะโกรธขนาดนี้ไหม?”

“……”

ใบหน้าของเสี่ยวเหยียนซีดลงไปเยอะมาก

หลินสวี่เจิ้งยิ้ม “ไม่ต้องเครียดไปหรอก ความเสียหายนี้คุณไม่ได้จำเป็นต้องชดใช้ ผมว่าเขาสมัครใจเองนั่นแหละ”

เสี่ยวเหยียนยังคงพูดอะไรไม่ออก

“ผมพูดไปหมดแล้ว ถ้าเกิดว่าไม่เห็นว่าผมกับเขาเป็นเพื่อนกันมาหลายปี และผมก็รู้จักคุณพอดี วันนี้ผมคงไม่มีทางวิ่งมาที่นี่แน่นอน”

หลังจากพูดจบ หลินสวี่เจิ้งก็กลับออกไป เหลือเพียงแค่เสี่ยวเหยียนที่นั่งสับสนมึนงงอยู่ในห้องส่วนตัวเพียงคนเดียว