เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1129

บทที่ 1128 ต้องโทรไปถามหรือไม่

หานชิงรู้สึกสงสัยอยู่ภายในใจ

หลังจากความสงสัยนี้ยืดเยื้อไปเป็นเวลาหนึ่งชั่วโมง คนที่ควรมาปรากฏตัวในห้องทำงาน กระทั่งตอนนี้ยังไม่เห็นแม้กระทั่งเงา

หานชิงขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย เห็นทีการกระทำของเขาเมื่อคืนคงทำให้หล่อนตกใจจริงๆ

ไม่เช่นนั้นหล่อนที่ยังสบายดีอยู่ จู่ๆตอนนี้จะหายไปได้อย่างไร

คำพูดพวกนั้นของหล่อน ที่บอกว่าจะไม่ยุ่งอะไรกับเขาอีก หล่อนจริงจังเหรอ?

สายตาของหานชิงนิ่งไปทันที ปกปิดอารมณ์ไว้ไม่ให้ใครรับรู้ ผ่านไปสักพัก เขาโทรหาซูจิ่ว ให้หล่อนเรียกประชุมใหม่อีกครั้ง

ประชุมที่เดิมทีถูกเลื่อนไปเป็นวันพรุ่งนี้แล้ว จากนั้นกลับมาเรียกประชุมใหม่อีกครั้ง ซูจิ่วรู้สึกเหนื่อยใจเหลือเกิน แต่ในฐานะที่เป็นถึงเลขาผู้ทำงานเก่งกาจเบอร์หนึ่ง หล่อนจึงไม่กล้าพูดอะไร และไม่กล้าบ่นอะไร จึงพยักหน้าลงรับทราบและไปจัดการให้

หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมง การประชุมเริ่มขึ้น

ก่อนที่จะเข้าไปในห้องประชุม หานชิงเหลือบมองซูจิ่ว

“วันนี้ได้รับข่าวอะไรบ้างไหม?”

จู่ๆถูกถามขึ้นมาแบบนี้ ซูจิ่วจึงตกตะลึงไปทันที จากนั้นก็ตั้งสติขึ้นมาได้อย่างรวดเร็ว วันนี้เสี่ยวเหยียนที่ควรมาที่ห้องทำงานกลับไม่มา

“ไม่มีค่ะ”

หล่อนส่ายหน้าพลาง ครุ่นคิดอย่างรวดเร็ว

ช่วงนี้เสี่ยวเหยียนมาที่นี่ทุกวัน และตรงเวลา ไม่ต้องพูดถึงหานชิง ซูจิ่วที่เป็นเลขาก็รู้สึกคุ้นชินไปด้วยเช่นกัน ดังนั้นวันนี้ที่หานชิงบอกให้เลื่อนประชุม ซูจิ่วก็กำลังคิดว่าเขาทำไปเพราะเสี่ยวเหยียนเป็นพิเศษเลยรึเปล่า

คิดไม่ถึงเลยว่า วันนี้ยังไม่เห็นแม้แต่เงาของหญิงสาวผู้นั้น

จากนั้นหานชิงก็นั่งอย่างไม่มีชีวิตชีวาเพียงลำพังในห้องทำงาน

รอไปก็เท่านั้น เขาจึงเรียกประชุมใหม่อีกครั้ง

ตอนนี้ยังมาถามหล่อนว่าได้ข่าวอะไรหรือไม่?

เห็นได้ชัดว่าถามเรื่องเสี่ยวเหยียนไม่ใช่หรือไง?

“ประธานหาน ให้ฉันโทรหาไปถามแทนไหมคะ?”

“ไม่เป็นไร”

หานชิงตอบปฏิเสธคำแนะนำของซูจิ่วด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น จากนั้นก็เดินเข้าไปในห้องประชุมด้วยท่าทางนิ่งขรึม เมื่อซูจิ่วเห็นเช่นนั้น จู่ๆก็ไม่รู้ว่าควรพูดอย่างไรดี จนเอียงหัวลง

ในการประชุมครั้งนี้ ทุกคนต่างรู้สึกได้ถึงอารมณ์ฉุนเฉียวของหานชิง ขณะที่พูดคุยกับเขาก็เกรงว่าเขาจะระเบิดความโมโหออกมา ดังนั้นจึงต้องพูดอย่างระมัดระวัง เกรงว่าจะพูดอะไรผิด

ซูจิ่วเห็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งหมดในวันนี้

หล่อนรู้สึกว่าแม้ว่าหานชิงจะมีความโกรธเคือง แต่ตลอดการประชุมเขาสามารถควบคุมอารมณ์ของตัวเองไว้ได้ดีมาก และตั้งใจฟังคนอื่นพูด และยังเสนอความคิดเห็นให้อีกด้วย

ซูจิ่วทอดถอนใจ ใจของผู้ชายคนนี้ช่างเก็บซ่อนเก่งเหลือเกิน อีกทั้งเขายังอดทนอดกลั้นเก่งเช่นกัน

ไม่รู้ว่าเขาจะระเบิดออกมาเมื่อไหร่?

หลังจากเสร็จการประชุม หานชิงก็ตรงกลับไปที่ห้องทำงาน ซูจิ่วครุ่นคิดไปมา จึงลงไปถามที่เคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์ด้านล่าง

เมื่อพนักงานต้อนรับถูกถามเช่นนี้ รู้สึกกลัวจนแววตาสั่นคลอน

เพราะหลังจากเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อสองวันก่อน หล่อนก็เป็นกังวลอยู่ตลอด กลัวว่าถึงตอนนั้นจะหาเรื่องลำบากใส่ตัวเอง ดังนั้นเมื่อคนกลุ่มนั้นบอกว่าอาทิตย์นี้ลาหยุด ต้องหาเวลาไปรบกวนหล่อนที่ร้าน แต่ไม่ว่ายังไงหล่อนก็ไม่ยอม

พวกหล่อนไม่ยอมฟัง ยังต่อว่าหล่อนขี้ขลาดอีกด้วย พนักงานต้อนรับแสดงให้เห็นว่าพวกเธออยากไปก็ไป แต่ฉันไม่ไป