เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1130

บทที่ 1129 ร้านไม่ให้การต้อนรับ

วันที่1

เสี่ยวเหยียนไม่ได้ไปที่บริษัทตระกูลหาน

วันที่2

เสี่ยวเหยียนเตรียมเงินของตัวเองไว้เรียบร้อย จากนั้นโอนให้เสี่ยวหมี่โต้ว ให้เขาโอนให้ลุงของเขาแทนตัวเอง

เสี่ยวหมี่โต้วทำสีหน้าไม่เข้าใจขึ้นมาทันที

“น้าเสี่ยวเหยียน ติดเงินลุงของผมเหรอครับ?”

“อื้ม ติดเยอะมากด้วย เงินพวกนี้เป็นเงินที่น้าเหยียนเก็บออมไว้เอง น้าคืนเงินพวกนี้ให้ก่อน ถึงตอนนั้นค่อยเก็บสะสมต่อ แล้วเสี่ยวหมี่โต้วค่อยเอาไปคืนแทนน้าเหยียนโอเคไหม?”

เสี่ยวหมี่โต้วกระพริบตาปริบๆ มองดูเงินก้อนใหญ่ที่เสี่ยวเหยียนโอนมาให้ แม้ว่าจำนวนเงินนี้จะเป็นเพียงแค่เรื่องเล็กน้อยของคุณลุง

แต่ช่วงนี้บางครั้งที่เขามาช่วยงานที่ร้าน ก็รู้ว่าน้าเสี่ยวเหยียนหาเงินมาได้ด้วยความยากลำบาก เงินพวกนี้คงเป็นเงินสะสมทั้งหมดที่น้าเสี่ยวเหยียนมีแล้ว

จากนั้นเสี่ยวหมี่โต้วไม่ได้รับเงินมา กลับพูดขึ้นว่า

“น้าเสี่ยวเหยียนติดเงินคุณลุงเท่าไหร่ครับ? ให้ผมคืนให้น้าก่อนไหม?”

“…ว่าไงนะ?” เสี่ยวเหยียนตกใจตะลึง: “หนูจะคือแทนน้า?”

เสี่ยวหมี่โต้วพยักหน้าอย่างจริงจัง

จากนั้น เสี่ยวเหยียนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา กอดไหล่ของเสี่ยวหมี่โต้ว ยกมือขึ้นมาลูบท้ายทอยของเขา และหยิกแก้มหนูน้อย

“เด็กน้อย หนูยังเป็นเด็กตัวแค่นี้จะคืนเงินแทนน้าได้ยังไงล่ะ?”

“ผมมีเงิน!”

“มีเงินก็จะใช้ตามใจชอบไม่ได้ นี่เป็นเงินที่เสี่ยวเหยียนติดคุณลุงไว้ ไม่เกี่ยวอะไรกับหนู หนูไม่ควรมาแบกรับภาระนี้ไว้ และอย่าพูดกับใครพร่ำเพรือนะ เข้าใจไหม?”

เสี่ยวเหยียนพูดโน้มน้าวเสี่ยวหมี่โต้วอย่างกล้ำกลืนฝืนใจ: “น้าเสี่ยวเหยียนรู้ดีว่าเสี่ยวหมี่โต้วเป็นเด็กดี และจิตใจดีมาก แต่ต่อไปห้ามพูดเรื่องแบบนี้เรื่อยเปื่อยนะ ถ้าเจอคนหลอกเอาเงินหนูขึ้นมา จะทำยังไง?”

“น้าเสี่ยวเหยียนโง่รึเปล่า เสี่ยวหมี่โต้วไม่มีทางถูกหลอกเอาเงินหรอก!”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เสี่ยวเหยียนตกใจตะลึงทันที เสี่ยวหมี่โต้วฉลาดขนาดนั้น จะถูกหลอกเอาเงินไปได้ยังไง? เขาพูดแบบนี้ออกมาได้ แสดงว่าเห็นหล่อนเป็นคนสำคัญมาก

หล่อนรู้สึกซาบซึ้งใจมาก แต่ยังคงไม่สามารถยอมรับข้อเสนอของเขาได้

“ไม่ว่ายังไงเรื่องนี้ก็ไม่เกี่ยวกับหนู อันที่จริงน้าเสี่ยวเหยียนก็ไม่อยากให้หนูเข้ามาเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ด้วย เพียงแต่...น้าไม่อยากมีปัญหาอะไรกับลุงของหนูอีกแล้ว ดังนั้นจึงต้องขอให้เสี่ยวหมี่โต้วช่วยน้าเหยียนโอนให้เขาแทนน้าหน่อย หนูก็เอาเงินที่น้าเหยียนโอนให้ คืนให้คุณลุงก็พอ โอเคไหม?”

เสี่ยวหมี่โต้วสังเกตเห็นว่าตอนที่เสี่ยวเหยียนกำลังพูด แววตาเต็มไปด้วยความเจ็บปวด จึงทำได้เพียงเบ้ปาก: “น้าเสี่ยวเหยียน ช่วงนี้เกิดเรื่องอะไรขึ้นรึเปล่า? น้ากับคุณลุงมีปัญหาอะไรกันงั้นเหรอ?”

“เด็กน้อยถามเรื่องผู้ใหญ่เยอะขนาดนี้ไหนทำไมกัน? บอกหนูไปก็ไม่เข้าใจหรอก เป็นเด็กดีนะ เชื่อฟังนะจ้ะ”

เสี่ยวหมี่โต้วรู้สึกอึดอัด ครั้งที่แล้วเขาก็อยากถามคุณลุง แต่กลับไม่กล้า เพราะในสายตาของเขา น้าเสี่ยวเหยียนสำคัญกว่าคุณลุงมาก

เขาขาดคุณลุงได้ แต่เขาขาดน้าเสี่ยวเหยียนไม่ได้!

จากนั้นเสี่ยวหมี่โต้วก็โอนเงินหกหมื่นหยวนให้หานชิง เมื่อหานชิงได้รับแล้วก็ส่งเครื่องหมายคำถามกลับมา

เมื่อเสี่ยวหมี่โต้วเห็นเครื่องหมายคำถามอันเย็นชา จึงรู้สึกโกรธมาก จากนั้นก็ออกจากวีแชทและไม่สนใจอะไรเขาอีก

หานชิงรออยู่นานสักพัก ไม่ได้รับการตอบกลับจากเขา

เขามองดูเงินหกหมื่นนั้น ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมจู่ๆเสี่ยวหมี่โต้วจึงโอนเงินมาให้ตัวเองเยอะขนาดนี้ คิดจะถามมู่จื่อน้องสาวของตัวเอง

แต่ตอนนี้หล่อนอยู่ในช่วงใกล้คลอด อีกไม่นานก็จะต้องคลอดลูกแล้ว จึงไม่อยากรบกวนหล่อน

จึงทำได้เพียงโทรหาเสี่ยวหมี่โต้ว

แต่ใครจะไปคาดคิด เมื่อกดโทรหา เสี่ยวหมี่โต้วกับตัดสายเขาทิ้ง

หนึ่งครั้ง สองครั้ง...เขาตัดสายทิ้งทั้งหมด