เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1137

บทที่1136 ต้องการความสงบสุข

“เหยียนเหยียนเอ๋ย นี่เสี่ยวหลี่ เสี่ยวหลี่นี่เหยียนเหยียน พวกเธอทำความรู้จักกันดู”

เห็นจางเสี่ยวเหยียน แววตาที่อยู่ใต้แว่นของชายหนุ่มกระตุกเล็กน้อย จากนั้นจู่โจมยื่นมือออกไปหาเธอ

“สวัสดีครับ ผมชื่อหลี่ซือห้าน”

“จางเสี่ยวเหยียน”

ทั้งสองคนผลัดกันบอกชื่อ แล้วจับมือกัน ในตอนที่เสี่ยวเหยียนเก็บมือกลับไป อีกฝ่ายก็ได้ดึงมือกลับไปพอดี ตรงจุดนี้มันดูมีมารยาทอย่างมาก

“เหยียนเหยียน ที่ร้านมีอะไรให้ช่วย เธอก็บอกให้เสี่ยวหลี่ช่วยได้เลยนะ ถึงยังไงวันนี้ก็วันหยุด เขาก็ไม่ต้องเข้าทำงานเหมือนกัน” พูดจบ ป้าจางก็มองไปยังหลัวหุ้ยเหม่ย ขยิบตาให้กับเธอพลางเอ่ยออกมา “หุ้ยเหม่ยเอ๋ย เธอไปเดินตลาดเล่นเป็นเพื่อนฉันหน่อยสิ?”

แน่นอนว่าหลัวหุ้ยเหม่ยรู้ว่าหมายความว่าอะไร เดินตลาดเล่นนั้นเป็นเรื่องโกหก หาข้ออ้างที่จะออกไปให้ทั้งสองคนหนุ่มสาวได้อยู่ด้วยกันต่างหากที่เป็นความจริง เธอมองลูกสาวบ้านตัวเองไปอย่างเป็นกังวล เสี่ยวเหยียนพยักหน้าให้เธอ หลัวหุ้ยเหม่ยจึงได้ออกไป

หลังจากที่ผู้ใหญ่ออกไปกันแล้ว เสี่ยวเหยียนเริ่มเป็นฝ่ายพูดออกไปก่อน “เรื่องที่ร้านไม่ต้องให้คุณช่วยหรอกค่ะ คุณหาที่นั่งตามสบายเลยนะคะ ฉันขอเลี้ยงของกินคุณแล้วกันนะคะ”

หลี่ซือห้านยิ้มออกมาเล็กน้อย “ไม่เป็นไร ป้าจางบอกผมแล้ว ผมว่าการค้าร้านของคุณนี่ไม่เลวเลยนะครับ ต้องการให้ผมช่วยอะไรบอกมาได้เลยตามสบายนะครับ ถึงแม้ว่าผมจะไม่ค่อยจะรู้เรื่องพวกนี้นัก แต่ผมลองเรียนรู้ดูสักหน่อยได้เลยนะครับ”

ท่าทีในการพูดก็ยังนอบน้อมถ่อมตัวสุดๆ ไม่หยิ่งทะนง ความรู้สึกของเสี่ยวเหยียนที่มีต่ออีกฝ่ายถึงแม้ว่าจะไม่ได้เกลียด แต่ก็ไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นเลยเช่นกัน

ความรู้สึกดีๆนั้นเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ ภายในใจของเธอมีเพียงคนเดียว เซียวซู่ดีกับเธอขนาดนั้น เธอก็ยังเกิดความรู้สึกดีๆกับเขายากเลย แต่ถ้าเป็นเพียงแค่เป็นการดูตัวแล้วล่ะก็ จะไปมีได้ยังไงกัน?

เสี่ยวเหยียนคิดอยู่เสมอว่าการนัดดูตัวครั้งนี้จะให้ความรู้สึกของการประชดเล็กๆ แต่...เธอก็คิดว่าเธอสามารถลืมหานชิงได้

เธออยากพิสูจน์ว่าเธอไม่ใช่คนที่ขาดหานชิงไม่ได้

คบกับคนอื่น เธอจะต้องใช้ชีวิตไปอย่างมีความสุขมากแน่

จู่ๆภายในร้านก็มีชายแปลกหน้าคนนึงเข้ามา พนักงานหลายคนต่างก็สบตากัน อดไม่ได้ที่จะเกิดการซุบซิบอยู่ในใจขึ้นมา

หลี่ซือห้านกับเสี่ยวเหยียนเดทกันไปอย่างเหมาะสมตามที่เหมาะที่ควร รุกถอยอย่างมีระดับ ในตอนที่พูดคุยกันนั้นก็ได้หยุดชะงักลงอย่างฉับพลัน ไม่ถามคำถามที่ทำให้คนอื่นไม่สบายใจ แล้วยังเรียนรู้เร็วเอามากๆ ในหนึ่งวันนั้นได้ช่วยเธอหลายอย่างเลยทีเดียว

รอจนถึงตอนที่สั่งอาหาร หลี่ซือห้านเอ่ยหัวเราะออกมาเบาๆ “วันนี้ได้เรียนรู้เยอะมาก เหมือนกับได้เปิดโลกใหม่เลยครับ พรุ่งนี้ผมมาช่วยคุณต่อ? วันมะรืนโน่นผมถึงจะทำงาน พักอยู่บ้านก็ไม่มีอะไร”

เสี่ยวเหยียนคิดอยู่สักพัก สุดท้ายก็พยักหน้าออกมา

“ได้สิคะ”

“ตั้งตารอการเจอกันวันพรุ่งนี้จังเลยครับ คุณจาง งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ”

“อืม บ๊ายบาย”

หลังจากที่เขากลับไป หลัวหุ้ยเหม่ยเข้าไปกอดคอลูกสาวตัวเองด้วยรอยยิ้มปรี่

“เป็นยังไงบ้าง? ไปกันได้ด้วยดีมั้ย? ถ้าไม่ชอบละก็ แม่จะปฏิเสธให้แกเอง ไม่เป็นไรเลย”

“หนูตกลงไปแล้วว่าพรุ่งนี้ให้เขามาช่วยต่อ”

ได้ยินอย่างนั้นแล้ว หลัวหุ้ยเหม่ยนิ่งอึ้งไปสักพัก “ชอบเข้าแล้ว?”

“ไม่”

“แล้วทำไมแก...”

“นิสัยของเขาก็ดีมาก แล้วหนูก็คนโสดคนนึง ก็ลองศึกษากันดู ถึงยังไงก็ไม่มีคนต้องการหนูอยู่แล้ว”