เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1147

บทที่1146 อย่าเอาแต่ใจ

แต่สิ่งที่หานชิงมั่นใจก็คือ สาวน้อยไม่อยากจะฟังเขาอธิบายถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในคืนนั้นเลยแม้แต่น้อย

ในเมื่อเป็นแบบนั้น เขาก็จะไม่พูดถึงมันแล้วกัน

แต่ว่าเรื่องบางเรื่อง เธอก็ยังจำเป็นต้องรู้

เขาเดินไปข้างหน้า ล็อกข้อมือของเสี่ยวเหยียนเอาไว้ ดึงเธอไปที่รถของตัวเองโดยไม่รอให้เธอโต้ตอบ เสี่ยวเหยียนรู้สึกเพียงว่าแรงของเขาที่อยู่บนข้อมือนั้นหนักแน่นมาก รัดจนข้อมือเธอเริ่มรู้สึกเจ็บขึ้นมา

เธออยากจะขัดขืน แต่แรงของเขาหนักแน่นเหมือนโซ่เหล็ก หนักจนเธอไม่สามารถสลัดให้หลุดได้

เธอถูกลากไปถึงตัวรถอย่างรวดเร็ว พอเห็นเขาเปิดประตูรถออก เธอก็ยืนอยู่ตรงนั้นอย่างไม่เต็มใจ แต่ไม่ยอมเข้าไปนั่นในรถ

“ถ้าฉันอยากจะพูดเกี่ยวกับเรื่องคู่ดูตัวของเธอ เธอก็ไม่อยากจะรู้เหรอ”

คู่ดูตัว ?

หลี่ซือห้าน ?

เสี่ยวเหยียนขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วมองไปที่เขา

“คุณพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง”

“ถ้าอยากจะรู้ ก็ขึ้นรถ”

“......”

นี่กำลังขู่เธอหรือ

เสี่ยวเหยียนเบิกตาโต ครุ่นคิดก่อนจะเข้าไปในรถ ขึ้นรถก็ขึ้นรถ ใครจะไปกลัวกัน

ในที่สุดสาวน้อยก็เข้าไปนั่งในรถแล้ว หานชิงถอนหายใจทีหนึ่ง แล้วเข้าไปนั่งตรงที่นั่งคนขับ

หลังจากขึ้นรถแล้ว สาวน้อยก็นั่งนิ่งไม่ไหวติง หานชิงบอกให้เธอคาดเข็มขัดนิรภัยเธอก็ไม่สนใจ ไม่มีทางเลือก หานชิงเลยต้องช่วยเธอคาดเข็มขัดด้วยตัวเอง

แต่พอมือเอื้อมผ่านหน้าของเสี่ยวเหยียน เสี่ยวเหยียนก็รีบพูดขึ้นทันที “คู่ดูตัวของฉันทำไมเหรอ คุณรีบพูดมา พอพูดจบฉันจะลงรถ ไม่จำเป็นต้องคาดเข็มขัด”

เมื่อสิ้นเสียงของเธอ มือของหานชิงก็วางอยู่บนเข็มขัดนิรภัยแล้ว แววตาที่จ้องหน้าเธอเย็นชาเล็กน้อย แต่น้ำเสียงของหานชิงกลับเย็นชากว่าแววตาหลายระดับ

“ฉันรับปากคุณป้าแล้วว่าจะส่งเธอกลับถึงบ้านอย่างปลอดภัย”

“นั่นเป็นสิ่งที่คุณรับปาก ฉันไม่ได้รับปาก” เสี่ยวเหยียนเบือนหน้าหนี ไม่อยากมองเขา ดวงตาเต็มไปด้วยความรังเกียจ “มีอะไรก็พูดมา ถ้าคุณยังไม่พูดอีก ฉันจะไป”

“......”

ท่าทางแบบนี้ของเธอ ทำให้หานชิงรู้สึกหมดหนทางจริงๆ ทำได้แค่พูดให้อ่อนโยนขึ้นเล็กน้อย

“จะไม่คาดเข็มขัดนิรภัยจริงเหรอ แล้วไม่ให้ฉันไปส่งเธอที่บ้านด้วยเหรอ”

เสี่ยวเหยียนพูดอย่างดื้อดึงและหนักแน่น “ไม่ต้อง”

ภายในรถเงียบสงัด หานชิงไม่รู้จะทำอย่างไรกับเธอ สุดท้ายก็เลยยอมปล่อยมือ

ผ่านไปครู่หนึ่ง เขาก็ยื่นเอกสารอันหนึ่งออกไป

เมื่อได้ยินเสียงของแผ่นกระดาษ เสี่ยวเหยียนก็หันหน้าไป เห็นว่าเขายื่นเอกสารมาให้ตัวเอง ก็เกิดความสงสัยขึ้นในใจ

“นี่คืออะไร”

แล้วเกี่ยวอะไรกับหลี่ซือห้านคู่ดูตัวของเธอด้วย

เธอไม่ได้ยื่นมือไปรับ แต่กลับถามหานชิงแทน

“นี่คือข้อมูลของคู่ดูตัวของเธอ”

เสี่ยวเหยียน “......คุณตรวจสอบเขา”

เขามองเธอทีหนึ่ง จากนั้นก็ถอนสายตากลับไปมองข้างหน้า แล้วพูดเรียบๆว่า “เธอรู้หรือเปล่าว่าคู่ดูตัวของเธอเป็นคนแบบไหน เคยทำอะไรมาบ้าง ก่อนจะไปดูตัวไม่ตรวจสอบให้ละเอียดก่อนเหรอ”

ประโยคพวกนี้ช่าง......

เสี่ยวเหยียนก็ไม่ได้รู้จักหลี่ซือห้านอย่างละเอียดจริงๆ แต่เป็นเพราะป้าจางเป็นคนแนะนำ แล้วตอนนั้นเธอก็กำลังอยู่ในอารมณ์โกรธ ดังนั้นเลยรับปากเรื่องดูตัวไป แต่ว่าดูตัวไม่ได้หมายความว่าจะแต่งงานเสียหน่อย ถ้าตอนที่ทำความรู้จักกันแล้วไม่เกิดความรู้สึกอะไรขึ้นมาก็แยกย้ายกันสิ