เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1162

บทที่ 1161 ยอมรับ

สุดท้าย หานชิงก็ลูบหัวเสี่ยวเหยียนอีกครั้ง จากนั้นให้หล่อนขึ้นไปด้านบน เสี่ยวเหยียนหันหลังกลับและเดินออกไปด้วยใบหน้าแดงก่ำทันที

เมื่อถึงชั้นบน หล่อนยังมีความรู้สึกว่าสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว

เพราะเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดมันช่างน่าเหลือเชื่อเกินไปจริงๆ ดูเหมือนว่าหานชิงกลายเป็นคนอ่อนโยนแล้ว? แม้ว่าน้ำเสียงการพูดยังคงเรียบนิ่งเหมือนเมื่อก่อน แต่กลับไม่มีท่าทีเย็นชาและเหินห่าง ทำให้คนไม่กล้าเข้าใกล้เหมือนสมัยก่อนอีกแล้ว

หรือเป็นเพราะจูบครั้งนั้น?

เมื่อคิดได้เช่นนี้ ใบหน้าของเสี่ยวเหยียนก็ร้อนผ่าวขึ้นมาทันที

แอ๊ด——

ประตูถูกเปิดออกพอดี หลัวหุ้ยเหม่ยโผล่หน้าออกมามองดู

“ทำอะไรอยู่? แอบยืนอมยิ้มอยู่ที่หน้าประตูคนเดียว?”

เสี่ยวเหยียนหุบยิ้มทันที กระแอมขึ้น จากนั้นก็เดินกลับไปที่ห้องของตัวเอง

*

วิลล่าไห่เจียง

บนกระดานไม้ริมทะเล หานมู่จื่อกำลังประคับประคองท้องของตัวเองลงมาอย่างยากลำบาก หล่อนลองเอาเท้าจุ่มเข้าไปในน้ำเย็นให้รู้สึกผ่อนคลาย เสียงของใครบางคนค่อยๆดังขึ้นมาจากด้านหลัง

“หม่ามี๊ เดี๋ยวพ่อเห็นเข้าจะไม่พอใจนะครับ”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น หานมู่จื่อหยุดชะงักไปทันที หันไปเหลือบมองเสี่ยวหมี่โต้วที่เดินตามมา สีหน้าตึงเกร็งขึ้นมาทันที

“ตอนนี้เขาไม่อยู่ไม่ใช่เหรอ? แม่แค่แอบมาที่นี่ เขาจะได้ไม่เห็น”

เสี่ยวหมี่โต้วกระพริบตาด้วยความใสซื่อ “แต่หม่ามี๊ ก่อนที่พ่อจะออกไป เขาบอกให้ผมคอยจับตามองหม่ามี๊นะครับ”

“…” หานมู่จื่อ

“เสี่ยวหมี่โต้ว หม่ามี๊เป็นถึงแม่ของลูกนะ ลูกแน่ใจว่าจะรวมหัวกับพ่อรังแกแม่?”

เสี่ยวหมี่โต้วเดินมาด้านข้างหานมู่จื่อ ยื่นมือออกมาดึงแขนเสื้อหล่อน เบะปากด้วยความไม่พอใจ

“แต่หม่ามี๊ใกล้จะคลอดน้องแล้ว ช่วงนี้อากาศเย็นขนาดนี้ ไม่ดีต่อสุขภาพของหม่ามี๊นะครับ”

“อากาศเริ่มร้อนขึ้นแล้ว เล่นสักหน่อยคงไม่เป็นไรหรอก”

ยิ่งใกล้ถึงช่วงคลอดมากเท่าไหร่ หานมู่จื่อก็ถูกเย่โม่เซินจับตามองมากขึ้นเท่านั้น ไปไหนก็ไม่ได้ ทุกวันคอยช่วยประคองหล่อนตลอดเวลาเพราะกลัวจะหกล้ม และเกรงว่าจะเกิดอันตราย

เรื่องนี้ทำให้หานมู่จื่อพูดไม่ออกบอกไม่ถูกจริงๆ

เพราะเย่โม่เซินไม่เคยอยู่กับหล่อนตอนคลอดมาก่อน ตอนท้องแรกเขารู้สึกว่าตัวเองไม่ได้ทำหน้าที่สามีได้ดีอย่างเต็มที่ ครั้งนี้จึงอยากดูแลหล่อนให้ดีเป็นพิเศษ

ใครจะไปคาดคิดเมื่อเขาได้อยู่ดูแลหล่อนและได้เห็นข้อควรระวังของคุณแม่ตั้งครรภ์ เขาก็กลับกลายเป็นคนที่เคร่งครัดขึ้นมาทันที

ถ้าวันนี้ไม่ได้มีธุระจำเป็นที่ต้องออกไปจริงๆ และยังพาหล่อนไปด้วยไม่ได้ หานมู่จื่อคิดสงสัยว่าเขาคงอยากพกตัวเองไว้ในกระเป๋าเสื้อของเขาด้วย

สุดท้ายหานมู่จื่อจึงยืนยันกับเขาว่าจะไม่ไปไหน และจะอยู่รอเขาในห้องจนกว่าเขาจะกลับมา เย่โม่เซินจึงจะยอมออกไป แต่ก่อนที่เขาจะออกไป เขายังหาใครบางคนมาคอยจับตาดูหล่อน

ไม่ผิดคาด คนนั้นคือเสี่ยวหมี่โต้ว

“เสี่ยวหมี่โต้ว พ่อของลูกไม่เคยมีประสบการณ์คลอดมาก่อน แต่หม่ามี๊มีไงล่ะ เมื่อก่อนตอนที่หม่ามี๊ท้องลูกก็ไม่ได้เคร่งครัดเหมือนตอนนี้นะ ตอนนั้นหม่ามี๊ยังไปทำงานที่บริษัทอีกด้วย และยังทำเรื่องที่คนท้องทำไม่ได้ตั้งเยอะ สุดท้ายลูกก็ยังออกมาเป็นเด็กแข็งแรงไม่ใช่หรือไง?”

“หึ ไม่เหมือนกันสักหน่อย เสี่ยวมีโต้วเป็นเด็กผู้ชาย แต่ตอนนี้หม่ามี๊ท้องเด็กผู้หญิงอยู่นะ เด็กผู้หญิงต้องคอยดูแลปกป้องดีๆนะครับ”

หานมู่จื่อ:“…”