เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1182

บทที่1181 แต่ฉันไม่อยากปฏิเสธทำยังไงดี

ในขณะที่เธอแก้ตัวอย่างร้อนรนนั้น แทบไม่ได้สังเกตว่าหานชิงนั้นได้เลี้ยวเปลี่ยนเส้นทาง เดิมทีควรจะขับออกมาเจอถนนใหญ่ แต่เขากลับขับเข้าไปในซอย จนกระทั่งรถยนต์หยุดลง เสี่ยวเหยียนถึงเพิ่งจะรู้สึกตัว

“นี่ นี่คือที่ไหน?”

เสี่ยวเหยียนถาม พร้อมกับมองออกไปรอบนอกรถ เธออยากยื่นหัวตัวเองออกไปทางหน้าต่างด้วยซ้ำ

แต่หัวเธอที่เพิ่งยื่นออกไปได้แค่ครึ่งหัว หานชิงก็กุมมือของเธอเอาไว้เสียก่อน แล้วมือใหญ่อีกข้างของเขายื่นไปดันหัวของเธอให้กลับเข้ามาในรถ พูดเสียงต่ำ “นั่งรถอย่าเอาหัวออกนอกรถไปเรื่อย มันอันตราย”

ทันใดนั้น หัวของเสี่ยวเหยียนก็โดนเขาดันกลับมา จากนั้นเธอก็เห็นหน้าต่างรถถูกเลื่อนขึ้น ไม่นานมากหน้าต่างรถก็ถูกปิดลง

เธอหันหัวกลับมา ถามอย่างสงสัย “ไม่ยื่นหัวออกไปแล้ว ไม่ยื่นแล้ว นายปิดหน้าต่างทำ......”

พูดยังไม่จบ เสี่ยวเหยียนก็พูดอย่างติดขัดขึ้นมา เพราะเธอดันมาสังเกตเห็นสายตาหานชิงที่จับหัวเธอไว้นั้นไม่ค่อยจะปกติสักเท่าไหร่

“เกิด เกิดอะไรขึ้น......”

น่าจะเป็นปฏิกิริยาแรกจากสมอง มือของเสี่ยวเหยียนยกขึ้นดันหน้าอกของหานชิงเอาไว้ เพื่อไม่ให้เขาใกล้เข้ามามากกว่านี้

เธอเพิ่งจะเรียกสติกลับมาได้ หานชิงตั้งใจขับรถเข้ามาในซอยนี้? เพราะว่าตรงนี้สามารถจอดรถได้ เขาเลยตั้งใจเลี้ยวรถเข้ามาในซอย เพื่อที่จะจอดรถที่นี่?

หลังจากที่คิดได้ หัวใจของเสี่ยวเหยียนเริ่มเต้นอย่างไม่เป็นจังหวะ เขาอยากจูบเธออีกแล้ว?

เสี่ยวเหยียนที่สติหลุดออกจากร่างไป ชายตรงหน้าก็โน้มตัวเข้ามาหาเธอแล้ว เสี่ยวเหยียนถอยหลังไปนิดหน่อย แล้วเอามือดันหน้าอกของเขาไว้ “ทำอะไรหน่ะ ตอนนี้ยังกลางวันแสกๆอยู่เลย แล้วก็ตรงนี้เป็นที่สาธารณะด้วย......”

ถึงแม้ว่าตรงนี้จะจอดรถได้ แต่ก็มีคนหรือรถยนต์ผ่านไปมา พวกเขาจะทำมันที่นี่ได้ยังไงกัน……

หานชิงที่โดนดันไม่ให้โน้มไปด้านหน้านั้นก็ไม่ได้รีบร้อน เพียงแค่มองไปยังริมฝีปากสีแดงของเสี่ยวเหยียน พูดเสียงต่ำ “เธอรู้ไหมว่าแค่ข้อความเดียวของเธอ ฉันก็ทิ้งงานที่บริษัทแล้วมาหาเธอเลย?”

เสี่ยวเหยียนสะดุ้ง ไม่คิดว่าจู่ๆเขาจะพูดเรื่องนี้ เธอพูดอย่างรู้สึกไม่มีเหตุผลแต่ก็รู้สึกผิด “ฉัน ฉันก็แค่อยากถามนายเฉยๆ ฉันไม่คิดว่านายจะมาจริงๆ......แล้วอีกอย่าง ถ้ามีงานที่บริษัทจริงๆ นายปฏิเสธฉันก็ได้หนิ”

พอพูดถึงประโยคหลัง ความมั่นใจของเสี่ยวเหยียนค่อยๆลดลง น่าจะเป็นเพราะเหตุผลนี้ แรงที่เธอดันหานชิงเอาไว้ค่อยๆอ่อนลง หานชิงใช้โอกาสนี้โน้มตัวไปด้านหน้ามากขึ้น

“ก็แฟนขอ จะให้ปฏิเสธยังไง?”

“......ถึงเป็นคำขอจากแฟน แต่ถ้านายรู้สึกว่ามันไม่มีเหตุผล นายก็ปฏิเสธได้หนิ......”

เสี่ยวเหยียนตื่นเต้นจนเหงื่อเย็นออก เพราะว่าหานชิงพูดพร้อมกับโน้มเข้าใกล้เธอมากกว่าเดิม ส่วนเธอนั้นไม่มีแรงที่จะต้านทานเขาได้อีก

ไม่นาน เธอก็ได้ยินเสียงหัวเราะต่ำของหานชิง “แต่ฉันไม่อยากปฏิเสธทำยังไงดี?”

หัวเราะเสียงต่ำแบบนี้มีเสน่ห์เป็นอย่างมาก มันแทรกซึมเข้ามาในใจของเสี่ยวเหยียนอย่างไม่มีอะไรมากีดขวางได้ จากนั้นก็มาพัวพันอยู่ในใจของเธอ เธอตัวแข็งอยู่กับที่ มองใบหน้าอันหล่อเหลาตรงหน้าที่ขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ

ลมหายใจที่คุ้นเคยใกล้เธอเข้ามาเรื่อยๆ ก่อนที่หานชิงจะจูบเธอนั้น เธอยังได้ยินเขาพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำหนึ่งประโยค

“ไหนๆก็มาแล้ว ฉันก็ต้องขอโบนัสหน่อยไหม?”

จากนั้นเธอยังไม่ทันได้ตอบกลับ ก็โดนเขาจูบเข้าเสียแล้ว

ในขั้นตอนทั้งหมดนั้น จะบอกว่าเสี่ยวเหยียนโดนแช่แข็งเลยก็ว่าได้ เพราะนี่มันกลางวันแสกๆ แล้วอยู่ข้างนอกอีก เธอตื่นเต้นแทบตาย ท่าทางอะไรที่มากไปเธอก็ไม่กล้าทำ เธอให้หานชิงเป็นคนนำทั้งหมด ระหว่างนั้นเพราะตื่นเต้นเกินไปเธอยังจิกคอของหานชิงจนเป็นแผล ได้ยินเสียงครางจากเขาเธอถึงปล่อยมือ

หานชิงไม่รู้ต้องทำอะไร : “ต้องทำร้ายฉันทุกครั้ง เธอถึงจะพอใจใช่ไหม? รสนิยมพิเศษอะไรกัน?”

เสี่ยวเหยียน : “......ฉันไม่ได้ตั้งใจ......”

หลังจากโดนจูบสายตาของเธอเหมือนกับคลื่นทะเล มองแล้วให้ความรู้สึกน่าสงสาร ทั้งยังอ่อนแออย่างมาก

หานชิงควบคุมตัวเองไม่ได้ จึงโน้มตัวเข้าไปอีกรอบ